Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «comment ont-ils pris » (Français → Néerlandais) :
Comment ont-ils pris la forme qu'ils avaient avant d'être remodelés, et ainsi de suite ?
Hoe kreeg het de vorm die het had voordat het opnieuw gestructureerd was, enzovoorts?
Alors, Louis XVI a répondu en envoyant des troupes à Paris principalement pour faire taire les protestes sur la pénurie alimentaire, mais les révoluti
onnaires l'ont pris comme une provocation, et ils ont répondu par la prise de la Bastille, le 14 juillet, qui, par hasard, est aussi connu comme le jour de la Bastille. La Bastille a été envahie notamment pour libérer les prisonniers - même si il n'y en avait que sept au moment - mais principalement, pour se procurer des armes. Mais alors, l'action la plus radicale de l'Assemblée Nationale s'est passé le 4 août, quand ils ont aboli la plupart de l'a
...[+++]ncien regime -des droits féodaux, des titres, des privilèges pour la noblesse, la fiscalité inégale, ils ont été tous abolis- au nom d'instaurer une nouvelle constitution. Et ensuite, le 26 août, l'Assemblée Nationale a adopté la Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen, qui délimitait un système des droits qui s’appliquaient à tous et qui ont fait ces droits une pièce fondamentale de la nouvelle constitution. C'est très différent de la déclaration américaine, qui a été, genre, écrit à contre-cœur à la fin, et ne pouvait être appliqué pour ceux qui n'étaient pas des esclaves. La DoRoMaC, comme je l'ai appelé au lycée, a déclaré que tout le monde avait le droit à la liberté, à la propriété, et à la sécurité, des droits que la Révolution française ne protégerait guère, mais, comme on a dit la semaine dernière, la même chose peut être arguée pour beaucoup d'autres révolutions dites réussites. D'accord, allons au Thought Bubble (La Bulle des Pensées). Pendant ce temps, à Versailles, Louis XVI était encore le Roi des Français, et il paraissait que la France pourrait être une monarchie constitutionnelle. Ce qui voulait dire que peut être, la famille royale pourrait demeurer dans son palais magnifique, mais, en octobre de 1789, une rumeur courait que Marie Antoinette avait un stock de céréales quelque part dans le palais. Et, dans ce qui a été plus tard connu comme la Marche ...
Lodewijk de 16e s
tuurde troepen naar Parijs, eigenlijk om rellen over voedseltekorten te sussen maar de revolutionairen zagen dit als een uitdaging, en bestormden de Bastille gevangenis op 14 juli, wat, toevallig Bastille dag is. De Bastille werd kennelijk bestormd om gevangenen te bevrijden, ook al waren er toen maar 7 gevangenen, maar grotendeels om wapens te krijgen. Maar de ingrijpendste actie van de Nationale Vergadering kwam op 4 augustus, toen ze de meeste regels van het ancien regime afschaften. Feodale rechten, voordelen voor edelen, oneerlijke belasting, werden afgeschaft voor het opstellen van een nieuwe grondwet. Op 26 August
...[+++]us riep de Nationale Vergadering de Verklaring van de Rechten van de Mens uit. - die rechten voorlegden die golden voor iedereen, en integreerden deze rechten in de nieuwe grondwet. Dat is verschillend van de Amerikaanse grondwet, die, met tegenzin werd omgebogen en alleen van toepassing was op niet-slaven. - verklaarde dat iedereen recht had op vrijheid, bezit en veiligheid - rechten die de Franse Revolutie zeer slecht beschermde. - - Oké, naar de denktank. Ondertussen in Versailles, was Lodewijk de 16e nog steeds koning van Frankrijk, en het leek erop dat Frankrijk een constitutionele monarchie was. Wat betekende dat de koninklijke familie kon blijven wonen in hun gigantische huis, maar in oktober 1789 begon de roddel dat Marie Antoinette graan verzamelde, ergens in het paleis. En wat bekend werd als de Vrouwenmars, een hoop gewapende arme vrouwen, bestormden het paleis en eisten dat Lodewijk en Marie Antoinette verhuisden van Versailles naar Parijs. Dat deden ze, want iedereen was natuurlijk bang voor gewapende arme vrouwen En dit is een teken voor velen dat de Franse Revolutie niet alleen ging om Verlichte ideeën, maar vooral over honger en een politiek systeem dat economisch gezien het ergste was voor de armen. Eigenlijk was deze eerste face van de revolutie helemaal niet zo revolutionair. De Nationale Vergadering wilde een cons ...Si vous les mettez côte à côte, il y en a des jaunes et des bruns. Les leurs sont parfumés au miso et à la pâte de sésame, ils ne sont pas aussi sucrés
que notre version. Comment sont-ils arrivés aux Etats-Unis ? Pour faire court : les immigrés japonais sont venus, et parmi eux des boulangers les ont introduits -- dont au moins un à Los Angeles et un ici à San Francisco qui s'appelle Benkyo-do et qui est à l'intersection de Sutter et Buchanan. A l'époque ils faisaient des biscuits chinois avec le même genre de moules que ce qu'on a vu à Kyoto. Il est intéressant de se demander, comment passe-t-on d'un biscuit japonai
...[+++]s à un biscuit chinois ? Pour faire court : on a enfermé tous les Japonais pendant la deuxième guerre mondiale, y compris ceux qui faisaient des biscuits, et c'est à ce moment-là que les Chinois sont arrivés : il ont vu une opportunité commerciale et ont pris la place.
Als je ze naast elkaar legt, zie je dat het ene geel is en het andere bruin. Hun gelukskoekjes worden op smaak gebracht met miso- en sesamzaadpasta. Daarom zijn ze niet zo zoet als de Amerikaanse variant. Dus, hoe zijn ze in de Verenigde Staten beland? Het korte antwoord is dat Japanse immigranten naar de VS kwamen. Enkele bakkers introduceerden ze, waaronder minsten één in Los Angeles en één hiér in San Francisco met de naam Benkyo-do, op de hoek van Sutter en Buchanan. In die tijd maakten ze gelukskoekjes met het kookgerei dat we ook in Kyoto zagen. Dus is de hamvraag hoe gelukskoekjes zijn veranderd van een Japans iets in een Chinees iets. Het korte antwoord is dat we tijdens WOII alle Japanners opsloten, inclusief diegenen die gelukskoek
jes maakte ...[+++]n. Op dat moment verschenen de Chinezen, die een markt zagen en deze overnamen.Sept enfants par famille. Un taux de croissance énorme de 3,3%. Il n'y avait pas d'avenir. Il nous fallait réduire le taux de croissance de la population. On a donc dit, Allons-y. Les femmes ont dit, On est d'accord. On prendra la pilule, mais on a besoin d'un docteur pour prescrire la pilule. et nous avions très, très peu de d
octeurs. On n'a pas pris ce non comme une réponse on a pris ce non comme une question. On est allé voir les infirmières et les sage-femmes, qui sont aussi des femmes, et fait un travail fantast
ique pour expliquer comment utiliser la pilule. ...[+++] C'était merveilleux mais cela ne couvrait que 20% du pays. Qu'est-ce que l'on fait pour les 80% restants -- on les laisse à leur sort et on dit, Et bien, ils ne sont pas du personnel médical ? Non, on a décidé de faire un peu plus. Donc on est allé voir les gens ordinaires que vous avez vus.
zeven kinderen per gezin. Een enorme groei van 3,3 procent. Maar zonder toekomst. We moesten de bevolkingsgroei terugdringen. Dus zeiden we: Laten we het doen. De vrouwen zeiden: We zijn het eens. We willen de pil gebruiken,
maar we moeten een arts hebben die ze voorschrijft. We hadden heel, heel weinig artsen. We hebben die nee niet als antwoord beschouwd. We zagen die nee als een vraag. We gingen naar de verpleegsters en de vroedvrouwen, allemaal ook vrouwen. Zij waren fenomenaal goed in het uitleggen hoe de pil te gebruiken. Dat was geweldig, maar het bereikte slechts 20 procent van het land. Wat konden we doen voor de overige 80 proc
...[+++]ent - ze met rust laten en zeggen: Nou, ze zijn geen medisch personeel ? Nee, we besloten om wat meer te doen. Dus gingen we naar de gewone mensen die je hier ziet.Ces trois personnes du village se sont assises et ont pensé : Comment allonger la durée de vie de cette fille de notre village ? Ils n'étaient pas de sa famille mais ils ont essayé d'utiliser un tuyau de machine à laver. Ils ont pris un vélo. Ils ont branché le respirateur.
Drie personen uit het dorp staken de koppen bij elkaar om uit te vinden hoe ze het leven van dit meisje uit het dorp konden verlengen. Deze mensen waren geen familie van haar, maar ze probeerden iets uit te vinden met behulp van een buis van een wasmachine. Ze gebruikten een fiets en maakten daarmee een ademhalingsapparaat.
et avons ens
eigné aux étudiants comment utiliser une chambre noire. Nous leur avons remis des appareils photo, ils ont fait l
e tour du campus et pris 12 clichés de leurs professeurs préférés, leur dortoir, leur chien et autres souvenirs qu'ils voulaient conserver. Ensuite, nous avons tiré une planche-contact et ils ont choisi leurs deux photos favorites. On a passé six heures à les développer avec eux et ils les ont agrandies. Ils ont deux superbes photos glacées grand format de ce qui leur tient le plus à coeur et on leur demande: «
...[+++]Laquelle comptes-tu nous redonner? » « Je dois en redonner une? » « Oui. Nous devons en garder une pour témoigner du projet scolaire. Tu dois donc faire un choix. Tu en gardes une et je garde l’autre. » Cette expérience comporte 2 conditions. Dans l'une, nous disons aux étudiants: « Au cas où tu changerais d'avis, je garde l'autre quatre jours mais ensuite je dois la faire parvenir au bureau chef. Je serai heureux de --(Rire)--ouais, «bureau chef»— « Je serai heureux de te l'échanger. En fait, je passerai à ton dortoir --encore mieux, je vérifierai auprès de toi par mail.
en we leerden stu
denten hoe ze een donkere kamer konden gebruiken. Eerst gaven we ze camera's. Zij liepen rond op de campus, ze schoten 12 foto's van hun favoriete hoogleraar en hun studentenkamer en hun hond, en alle andere dingen waaraan ze herinneringen van Harvard wilde hebben. Ze brachten ons de camera. Wij maakten een proefafdruk. Zij kozen welke twee foto's de beste waren. We gebruikten 6 uur om hun alles over doka's te leren. Zij vergrootten 2 van de foto's. Ze hebben twee prachtige 20 bij 25 hoogglanzende foto's van dingen die veel voor hun betekenen, en wij zeggen: Welke wil je aan ons geven? Zij zeggen: Moet ik er eentje wegge
...[+++]ven? Oh, ja. We hebben er eentje nodig als bewijs voor het studieproject. Dus je moet me er eentje geven. Je moet een keuze maken. Jij mag er eentje houden, en ik krijg er een om te bewaren. Nu zijn er 2 varianten bij dit experiment. Bij een deel werden de student verteld: Maar weet je, als je van gedachten verandert, dan heb ik hier altijd nog de andere, en in de aankomende 4 dagen, voordat ik het daadwerkelijk naar het hoofdkwartier verstuur, dan kun je altijd -- (Gelach) -- ja, hoofdkwartier -- dan kun je altijd nog omruilen. Sterker nog, ik zal naar je studentenkamer gaan en het je geven -- stuur me gewoon een email. Beter nog, ik zal contact opnemen met jou.Comment m'ont-ils fait faire ça? Et un autre parent a dit, Je me sens comme si j'avais joué un rôle dans une exécution. Mais quand on a demandé aux parents américains s'ils auraient préféré que les médecins prennent la décision, ils ont tous dit «non». Ils ne pouvaient imaginer laisser ce choix à un autre, même si après avoir fait ce choix ils se sentaient pris au piège, coupables, en colère. Dans un certain nombre de cas Ils ont même été cliniquement déprimés.
Hoe kregen ze mij zover dat ik dat deed? Een andere ouder zei: Ik voel me alsof ik een rol heb gespeeld bij een terechtstelling. Maar als aan de Amerikaanse ouders werd gevraagd of ze liever hadden gehad dat de dokters de keuze maakten zeiden ze allemaal Nee . Ze konden zich niet voorstellen dat ze die keuze aan een ander zouden overlaten, zelfs als het feit dat ze die keuze hadden gemaakt hen het gevoel gaf dat ze in de val waren gelopen, schuldig en boos maakte. In sommige gevallen leden ze zelfs aan een klinische depressie.
Peut-être est-ce un problème de culture politique, et nous devons penser a la maniere de changer la culture politique. Voici donc quelques unes des questions que j'avais en tête il y a quelques années quand je me suis posé pour ecrire un livre. Je me suis dit, Bon je vais faire une re
cherche pour savoir comment l'Islam est devenu ce qu'il est aujourd'hui, qu
els chemins ont été pris et quels chemins auraient pu être pris. Le titre du livre est L'Islam en faveur de la liberté religieuse Et comme le sous-titre le suggère, j'ai étudié la
...[+++]tradition Islamique et l'histoire de la pensée Islamique à travers l'optique de la liberté individuelle, et j'ai essayé d'en identifier les points forts concernant la liberté individuelle. Et il y a des points forts dans la tradition Islamique. L'Islam d'ailleurs, en tant que religion monotheiste, qui définit l'homme comme responsable de lui même, a donné naissance à l'idée de l'individualité au Moyen Orient et l'a sauvé du communautarisme, du collectivisme de la tribu. On peut en tirer beaucoup d'idées. A part ca, j'y ai vu aussi des problèmes au sein de la tradition Islamique.
Misschien is het wel een probleem van de politieke cultuur en moeten we nadenken over hoe we die politieke cultuur kunnen veranderen. Dit zijn nu een paar van de vragen die ik enkele jaren geleden in gedachten had toen ik ging zitten om een boek te schrijven. Ik zei: Ik zal een onderzoek doen naar hoe de
islam zich ontwikkelde tot haar huidige vorm, welke wegen er werden genomen en welke wegen hadden kunnen genomen worden. De naam van het boek is De islam zonder extremen: een moslimpleidooi voor vrijheid. Zoals de ondertitel aangeeft, heb ik de islamitische traditie en de geschiedenis van het islamitische gedachtegoed bekeken vanuit het
...[+++]perspectief van de individuele vrijheid. Ik heb geprobeerd om te zoeken naar de sterke punten met betrekking tot de individuele vrijheid. Er zijn ook sterke punten in de islamitische traditie. De islam ontwikkelde als monotheïstische godsdienst, die de mens omschreef als iemand die verantwoordelijk kan handelen, creëerde het idee van het individu in het Midden-Oosten en behoedde het van het communitarisme, het collectivisme van de stammenmaatschappij. Je kan hier veel zaken van afleiden. Daarnaast zag ik ook problemen binnen de islamitische traditie.Au Burundi je s
uis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a d
...[+++]it : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was gee
n baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...(Rires) L'autre chose qui s'est produite -- et même à ce moment-là, j'ai dit : « Bon, c'est peut-être un bon ajout. C'est bien pour les étudiants motivés. C'est peut-être aussi bien pour ceux qui sont scolarisés chez eux. » Mais je ne pensais pas que ça deviendrait quelque chose qui s'infiltrerait en quelque sorte dans la salle de classe
. Mais j'ai ensuite commencé à recevoir des lettres d'enseignants. Et les enseignants m'écrivaient : « Nous utilisons vos vidéos pour faire bouger la classe. Vous donnez les cours, donc maintenant nous... » et cela pourrait arriver dans toutes les classes d'Amérique aujourd'hui, « ... maintenant je donne
...[+++]vos cours comme devoirs à la maison. Et ce qu'étaient les devoirs à la maison, les étudiants les font maintenant dans la salle de classe. » Je veux m'arrêter là-dessus -- (Applaudissements) Je veux m'arrêter là-dessus un instant, parce qu'il y a deux ou trois choses intéressantes. Premièrement, quand ces enseignants font cela, il y a l'avantage évident -- l'avantage que maintenant leurs étudiants peuvent apprécier les vidéos de la même façon que mes cousins. Ils peuvent mettre en pause, reprendre à leur propre rythme, à leur convenance. Mais la chose la plus intéressante est -- et ça ne va pas de soi quand on parle de technologie dans les salles de classe -- en enlevant les cours à modèle unique de la classe et en laissant les élèves auto-réguler leurs cours à la maison, quand vous entrez alors dans la classe, en les laissant faire le travail, avec l'enseignant à proximité, en donnant aux enfants des moyens réels d'interagir entre eux, ces enseignants ont utilisé la technologie Ils ont pris une expérience fondamentalement déshumanisante -- pour humaniser la classe. 30 enfants avec leur index sur les lèvres, n'ayant pas le droit d'interagir entre eux. Un enseignant, peut importe sa qualité, doit donner ces cours à modèle unique à 30 élèves -- des visages vides, légèrement antagonistes -- c'est désormais une expérience humaine. Mainten ...
(Gelach) Er gebeurde nog iets. Op dit punt zei ik: Oké, misschien is het een goede aanvulling. Het is goed voor gemotiveerde leerlingen. Het is misschien goed voor het thuisonderwijs. Maar ik had niet gedacht dat het op een of andere manier zou doordringen tot in de klas. Maar toen begon ik brieven te krijgen van leerk
rachten. De leerkrachten schreven: Wij gebruiken je video's om de klas 180 graden te draaien. Jij hebt de les gegeven, dus wat we nu doen is ... en dit zou morgen in elk klaslokaal in Amerika kunnen gebeuren - ... we geven je les als huiswerk op. Wat vroeger huiswerk was, laat ik de leerlingen nu in de klas doen. Ik wil hie
...[+++]r even pauzeren. (Applaus) Ik wil hier even pauzeren, omdat ik een paar interessante dingen zie. Een, wanneer deze leraren dat doen, is er het onmiskenbare voordeel - het voordeel dat hun leerlingen nu de video's kunnen gebruiken zoals mijn neefjes dat deden. Ze kunnen pauzeren, herhalen op hun eigen tempo, binnen hun eigen tijd. Wat nog interessanter is -- en dit gaat tegen de intuïtie in, als het over technologie in de klas gaat -- je stapt af van de eenheidsworst -les voor de klas en laat leerlingen op hun eigen tempo thuis les volgen. Dan ga je naar de klas, laat ze werken, laat de leerkracht rondlopen, laat de kinderen er met elkaar over praten. Zo hebben deze leerkrachten technologie gebruikt Ze namen een fundamenteel ontmenselijkende ervaring - om de klas menselijker te maken. 30 kinderen met hun vingers op de lippen, die niet met elkaar mochten praten. Een leerkracht, hoe goed hij ook is, moet een eenheidsworst -les geven aan 30 leerlingen -- uitdrukkingsloos gezicht, ietwat vijandig. Nu is het een menselijke ervaring. Nu is er echt onderlinge interactie. Zodra de Khan Academy -- Ik gaf mijn job op en we werden een echte organisatie. We zijn een organisatie zonder winstbejag. De vraag is, hoe brengen we dit naar een hoger niveau? datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
comment ont-ils pris ->
Date index: 2024-10-16