Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "comment les espaces " (Frans → Nederlands) :
Comment les espaces publics font fonctionner les villes - TED Talks -
Hoe openbare ruimtes steden laten werken - TED Talks -
A
ller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers :
L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbit
...[+++]e revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruim
te te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog d
...[+++]oor de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...« On habitera un jour dans l'espace », nous dit le capitaine d'équipage de la NASA Angelo Vermeulen. « Ça prendra peut-être 50 ou 500 ans, mais ça arrivera.» Dans cette charmante présentation, le senior TED fellow décrit comment ses travaux officiels préparent les humains à vivre dans l'espace lointain. Il partage avec nous un projet d'art fascinant dans lequel il invite les communautés mondiales à créer des logements qui nous permettront un jour d'y habiter.
We gaan in de ruimte wonen , beweert NASA-gezagvoerder Angelo Vermeulen. Dat kan 50 of 500 jaar duren, maar het zal gebeuren. In deze leuke voordracht beschrijft de TED Senior Fellow enkele van zijn werkzaamheden die er voor moeten zorgen dat mensen zijn voorbereid op een leven in de ruimte ... en deelt hij een boeiend kunstproject waar mensen over de hele wereld worden uitgedaagd om de huisvesting te ontwerpen die we in de ruimte zullen gaan betrekken.
Comment les humains pourraient évoluer pour survivre dans l'espace - TED Talks -
Hoe kunnen mensen evolueren om te overleven in de ruimte - TED Talks -
Vous voyez, quand j'ai dit au début que c'est à propos de pour
quoi, plutôt que de comment? Le pourquoi voulait en fait dire, Quelles conséquences y a-t-il quand je fais un pas? Pourquoi est-ce important? Est-ce important que je sois dans le monde ou pas? Et est-ce important si le genre d'actions que je prends laisse passer un sens des responsabilités? Est-ce que l'art est à propos de cela? Et je dirais que oui. Ce n'est évidement pas simplement à propos de décorer le monde et de lui donner une apparence encore meilleure. Ou encore pire, si vous me demandez. C'est manifestement aussi à propos de prise de responsabilité, comme je l'ai fait
...[+++] ici, en jetant du colorant vert dans la rivière à Los Angeles, Stockholm, en Norvège, et à Tokyo, parmi d'autres endroits. Le colorant vert n'est pas écologiquement dangereux, mais il a clairement l'air assez effrayant. Et c'est, dans un sens, dans l'autre aussi, je pense, plutôt beau. Cela montre d'une certaine manière, la turbulence dans ces zones urbaines, dans ces différents endroits du monde. La Green River (rivière verte), comme une sorte d'idée activiste, pas comme une partie d'exposition, avait vraiment pour but de montrer aux gens, dans cette ville, quand ils marchent à côté, qu'un espace a des dimensions. Un espace a un temps.
Begrijp je wat ik zei in het begin: het gaat me
er om waarom dan hoe. Die waarom betekent eigenlijk: welke gevolgen heeft het wanneer ik een stap neem? Wat doet het ertoe? Doet het ertoe of ik op de wereld ben of niet? Maakt het uit of de acties die ik neem, resulteren in een gevoel van verantwoordelijkheid? Gaat kunst daarover? Ik zou ja zeggen. Het gaat duidelijk over... niet alleen over de wereld aankleden en deze nog mooier maken, of nog erger, als je het mij vraagt. Het gaat duidelijk ook over verantwoordelijkheid nemen, zoals hier door groene verf in de rivier te gooien in L.A., Stockholm, Noorwegen en Tokio, onder andere. De verf i
...[+++]s niet giftig maar het oogt echt nogal eng. Aan de andere kant is ze ook behoorlijk mooi. Op de een of andere manier toont ze de turbulentie in dit soort stadscentra, op deze verschillende plekken op aarde. De 'Groene rivier' als een soort activistisch idee, geen deel van een tentoonstelling. Het ging echt om mensen in deze stad in het voorbijgaan te laten zien dat ruimte dimensies heeft. Een ruimte heeft tijd.Il y a un diction chez les astronautes : dans l'espace, « il n'y a aucun problème grave que vous ne puissiez aggraver. » Alors comment faire face à la complexité, à la pression drastique de ces situations dangereuses ? Le Colonel Chris Hadfield, maintenant retraité du corps des astronautes, dépeint un portrait vivant de la manière de se préparer au pire dans l'espace (et dans la vie) — et cela commence en marchant plein nez dans une toile d'araignée.
Er is een gezegde onder astronauten: Er is geen probleem zo erg, dat je het niet nog erger kunt maken . Dus hoe ga je om met de complexiteit en de ongelooflijke druk van werken in gevaarlijke en enge situaties? Gepensioneerd Kolonel Chris Hadfield schetst een levendig beeld van hoe je je kunt voorbereiden op het allerergste in de ruimte (en in het leven) — en het begint met het inlopen van spinnenwebben.
Comment vous souvenez-vous où vous avez garé votre voiture? Comment savez-vous si vous vous dirigez dans la bonne direction? Neil Burgess, neuroscientifique, étudie les mécanismes neuronaux qui cartographient l'espace qui nous entoure, et comment ils sont liés à la mémoire et à l'imagination.
Hoe onthoud je waar je je auto hebt geparkeerd? Hoe weet je of je de goede kant op gaat? Neurowetenschapper Neil Burgess onderzoekt de neurale mechanismen die de ruimte om ons heen in kaart te brengen en hoe gekoppeld zijn aan het geheugen en de verbeelding.
(Rires). Peut-être que Google m'engagerait. J'irais zipper vos serveurs et firewalls comme un virus, jusqu'à ce que le World Wide Web soit aussi sage, sauvage et organisé J'irais zipper vos serveurs et firewalls comme un virus, jusqu'à ce que le World Wide Web soit aussi sage, sauvage et organisé qu'un miracle oracle des temps modernes peut l'être, ma
is, ohhh, tu verras comment je craque ton Mac, ou dépèce ton PC, quand je planerais sur la sphère dieu.net. ou dépèce ton PC, quand je planerais sur la sphère dieu.net. J'imagine que c'est la vie. La question n'est pas de savoir s
i tu peux. Mais, qu'est-ce ...[+++] tu fais ? La question n'est pas de savoir si tu peux. Mais, qu'est-ce tu fais ? On peut interférer avec l'interface. On peut faire du « Millionième visiteur » l'hymne du cyber-espace chaque fois qu'on se connecte au bon moment. On peut faire du « Millionième visiteur » l'hymne du cyber-espace chaque fois qu'on se connecte au bon moment. Vous ne prierez pas. Vous n'écrirez pas de psaume. Vous ne psalmodierez pas. Vous ne ferez qu'envoyer un email béni à celui en qui vous croyez à l'adresse : daladali@dalidada.com.
(Gelach) Wellicht zou Google dit willen huren. Ik zou me verspreiden over je servers en firewalls als een virus tot het World Wide Web net zo verstandig, wild en georganiseerd is als een hedendaagse mirakel-slash-orakel kan zijn, maar, oooeeioeioe, weet je hoe niet-PC en niet fijn jouw sjieke Mac of PC gaat zijn na lancering van hot-shit-hotshot-god.net? 't Is hetzelfde als 't leven. 't Is geen kwestie van 'Kun je?'. Eerder van 'Doe je?'. Wij kunnen interferen met het interface. We kunnen 'You've Got Halleluja
h' 't volkslied van cyberspace maken elke gelukkige keer dat we ons aanmelde
n. Je bidt niet. Je ...[+++]componeert geen psalm. Je chant geen 'Ohm'. Wel stuur je maar één gezegend mailtje aan wie je ook denkt @ ... ♫ dadela-dat-dat-dat-daaa-dah ♫ [In The Mood] dot com.Comment est cet endroit ? Banal. A quoi ressemble un endroit banal dans l'univers ? Eh bien, au prix d'une énorme dépense, TED a pu mettre au point une représentation virtuelle immersive, en haute résolution, de l'espace intergalactique -- vu depuis l'espace intergalactique. Donc, peut-on éteindre les lumières, s'il vous plaît, qu'on puisse la voir ?
En hoe ziet die plaats eruit? Typisch. En hoe ziet dan zo'n typische plaats eruit. TED heeft enorme kosten gedaan om jullie hier een hoge resolutie, virtuele weergave van de intergalactische ruimte te brengen. -- een zicht vanuit de intergalactische ruimte. Kan het licht even uit zodat we het kunnen zien?
Il y a un pont de verre que l’on traverse et qui est suspendu dans l’espace. C’est comme un bond de l’imagination. Donc comment crée-t-on quelque chose ? J’ai partiellement répondu à la question ainsi : on crée en s’entourant de stimuli, d’accomplissements de l’humanité, d’histoire, de choses qui nous inspirent et qui nous rendent humains. La découverte passionnée, les os de dinosaures disparus depuis longtemps, les cartes de l’espace que nous avons exploré, et au final les couloirs qui stimulent notre esprit et notre imagination.
Er is een glazen brug waar je overheen loopt die in de ruimte is opgehangen. Het is een sprong van de verbeelding. Hoe creëren we eigenlijk? Een deel van de vraag die ik heb beantwoord is dat we creëren door onszelf met stimuli te omringen, met menselijke prestaties, met geschiedenis, met de dingen die ons motiveren en ons tot mens maken. De hartstochtelijke ontdekking, de botten van lang geleden uitgestorven dinosaurussen de kaarten van ruimte die we hebben ervaren, en uiteindelijk de gangen, die onze geest en verbeelding stimuleren.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
comment les espaces ->
Date index: 2024-05-06