Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "commencer par réciter un poème " (Frans → Nederlands) :
Je vais commencer par réciter un poème.
Ik ga beginnen met een gedicht.
Jeune poète, éducateur et militant, Malcom London récite un poème émouvant traitant de la vie aux lignes de front du lycée. Des « flots d'adolescents » qui vont à l'école « sans jamais apprendre à nager » à la masculinité esquissée par des hommes qui n'ont jamais eu de père ». Beau, lyrique et saisissant.
De jonge dichter, pedagoog en activist Malcolm London draagt zijn roerende gedicht voor over het leven aan de frontlinies van de highschool. Hij vertelt over de 'oceanen van adolescenten', die naar school gaan 'maar nooit leren zwemmen', van 'mannelijkheid die nagebootst wordt door mannen die opgroeiden zonder vader'. Prachtig, lyrisch en verontrustend.
Dans un discours aux accents très intimes, l'écrivain nigérian Chris Abani nous explique que 'ce que nous savons sur la façon d'être ce que nous sommes provient des histoires. Il s'enfonce dans les racines de l'Afrique au travers de ses récits et poèmes, y compris les siens.
In dit zeer persoonlijke praatje zegt de Nigeriaanse schrijver Chris Abani dat “wat we weten over hoe te zijn wie we zijn” uit verhalen komt. Hij zoekt naar het hart van Afrika door haar gedichten en vertellingen, zijn eigen vertellingen inbegrepen.
Et puis il y avait la langue, sa cadence rythmique, qui me rappelait les soirées passées à écouter les anciens Bédouins réciter des poèmes narratifs pendant des heures, entièrement de mémoire.
En dan was er de taal, haar ritmische cadens, die me herinnerde aan avonden van luisteren naar oude bedoeïenen, die urenlang verhalende gedichten reciteerden, helemaal uit het hoofd.
Dans cette chambre, je me suis dirigée vers le corps de mon père et avec une voix frémissante et en pleurs, j’ai commencé à réciter l’alphabet.
In die intensive care-kamer liep ik naar mijn vaders lichaam toe en begon daar met een trillende stem en tranen in mijn ogen het alfabet op te noemen.
En tant qu'enfant qui a grandi en Corée du Nord, Hyeonseo
Lee pensait que son pays était « le meilleur sur la planète ». Ce n'est que durant la famine des années 90 qu'elle a commencé à se poser des questions. Elle a quitté son
pays à 14 ans, pour commencer une vie dans l'ombre, comme réf
ugiée en Chine. Son récit est un conte personnel poignant de survie et d'espoir — et un puissant rappel de ceux qui font constamment face au dange
...[+++]r, même quand la frontière est loin derrière.
Hyeonseo Lee groeide op in Noord-Korea en dacht dat haar land het beste ter wereld was. Het duurde tot de hongersnood van de jaren 90 voor ze zich vragen begon te stellen. Op haar veertiende ontsnapt ze uit haar land om een verborgen leven te beginnen als vluchtelinge in China. Haar aangrijpende verhaal gaat over overleving en hoop - en de machtige herinnering aan hen die constant gevaar lopen, ook al ligt de grens al lang achter hen.
Emily Dickinson commence un poème par « Je ne voyais pas d'issue, les cieux étaient cousus » et nous savons immédiatement ce qu'on ressentirait si le ciel était un tissu fermé par une couture.
Emily Dickinson begint een gedicht met Ik zag geen uitweg, de hemel was dichtgenaaid. We weten meteen hoe het zou voelen als de hemel een dichtgenaaid doek was.
Le phil
osophe Stephen Cave commence par une question sombre mais fascinante : quan
d avez-vous compris pour la première fois que vous alliez mourir ? Et encore plus intéressant : pourquoi nous, les humains, refusons-nous si souvent l'inéluctabilité de la mort ? Dans une conférence passionnante, Cave
explore les quatre récits communs à toutes les civilisations que nous nous racontons à nous mêmes pour « nous aider à gérer la peur de
...[+++]la mort ».
Filosoof Stephen Cave begint met een donkere maar boeiende vraag: wanneer realiseerde je je voor het eerst dat je zou sterven? En interessanter: waarom wijzen mensen zo vaak de onvermijdelijkheid van de dood af? In een boeiend gesprek verkent Cave vier verhalen — die beschavingen gemeen hebben — die we onszelf vertellen om ons te helpen om te gaan met de terreur van de dood.
Mais ce q
ui importe dans son récit c'est qu'il marque le début d'une tradition des histoires africaines à destination de l'Occident. Une tradition qui présente l'Afrique subsaharienne comme un lieu néfaste, de divergences, de tenèbres, de gens qui, sous la
plume du magnifique poète Rudyard Kipling, sont mi diable, mi enfant . C
'est ainsi que j'ai commencé à comprendre que ma camarade de chambre américaine avait dû, tout au long de
...[+++]sa vie, voir et écouter différentes versions de cette histoire unique, de même que ce professeur, qui m'avait dit un jour que mon roman n'était pas authentiquement africain . Or, j'étais prête à admettre qu'il y avait bon nombre d'éléments qui n'allaient pas dans le roman, et qu'il était raté sur certains passages. Mais je n'avais pas imaginé que mon roman avait échoué dans l'obtention de ce qui pourrait s'appeler l'authenticité africaine.
Maar wat belangrijk is aan zijn schrijven, is dat het het begin vertegenwoordigt van een traditie van verhalen over Afrika in het Westen. Een traditie van Subsaharaans Afrika als een plek van negatieven, van verschillen, van duisternis, van mensen die, in de woorden van de geweldige dichter, Rudyard Kipling. 'half duivel, half kind' zijn. En zo begon ik te beseffen dat wat mijn Amerikaanse kamergenote haar hele leven moet hebben gezien en gehoord, verschillende versies waren van dit enkel verhaal. net zoals een professor die mij eens vertelde dat mijn roman niet 'authentiek Afrikaans' was. Ik was best bereid toe te geven dat een aantal dingen niet klopte aan mijn roman, dat het
...[+++]op verschillende vlakken niet voldoende was. Maar ik had niet kunnen bedenken dat het had gefaald in zoiets als het authentiek Afrikaans zijn. En lisant ces premiers récits, j'ai réalisé que c'était justement le doute de Mahomet qui me le rendait vivant, qui me permettait de commencer à le voir dans sa totalité, de lui accorder l'intégrité de la réalité.
Bij het lezen van die vroege verslagen, besefte ik dat het net de twijfel van Mohammed was die hem voor me tot leven bracht, waardoor ik hem ten volle kon zien en hem de integriteit van de realiteit kon toestaan.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
commencer par réciter un poème ->
Date index: 2021-07-07