Vertaling van "coin de rue avec sa fille " (Frans → Nederlands) :

Il y a longtemps à New York, Steve Addis se trouvait à un coin de rue avec sa fille de 1 an dans les bras : sa femme a pris une photo. L'image a inspiré un rituel annuel père-fille, dans lequel Addis et sa fille posent pour la même photo, au même coin de rue, chaque année. Addis partage 15 photos chéries de la série, et explore pourquoi ce petit rituel répété a tant d'importance.
Lang geleden stond Steve Addis in New York City op de hoek van een straat met zijn 1-jarige dochter in zijn armen. Zijn vrouw nam een foto. Het beeld was de inspiratie voor een jaarlijks vader-dochter-ritueel, waarbij Addis en zijn dochter poseren voor dezelfde foto, op dezelfde hoek, elk jaar. Addis deelt 15 foto's die hij koestert uit de reeks en verkent de redenen waarom dit kleine, herhaalde ritueel zoveel betekent.

Ceci s'appelle La Robe. C'est un poème plus long, À cette époque, cette époque qui existe seulement pour moi comme le souvenir le plus fuyant maintenant, quand souvent le premier son que tu entendais le matin était un orage de chants d’oiseaux, puis le doux clopinement des sabots du cheval qui tirait le chariot de lait dans la rue, et le dernier son la nuit en toute probabilité était ton père qui s’arrêtait dans sa voiture, après avoir travaillé tard encore, toujours tard, et descendant pesamment au sous-sol, à la chaudière, pour vider les cendres et calfeutrer les courants avant de remonter l’escalier et tomber dans le lit; dans ces jours lointains, les femmes, ma mère, les mères de mes amis, nos voisins, toutes les femmes que je connaissais, portaient, souvent presque toute la journée, ce qu’on appelait des robes de chambre, bon marché, à motifs, comme de la pulpe, apparemment et exprès sans forme, des robes légères en coton qu’on portait par dessus de sa chemise nuit, et quand on devait chercher un enfant, étendre du linge sur la ligne, ou descendre à l’épicerie au coin, par dessous un manteau, l’ourlet tordu de la chemise de nuit, toujours plat et jauni, pendant dessous.
Nu volgt Het huisschort . Dit is een langer gedicht. In lang vervlogen tijden die voor mij nu nog slechts als vluchtige herinneringen herleven, tijden waarin je 's ochtends vaak werd gewekt door een aanzwellend vogelkoor gevolgd door het gedempte getrappel van het paard van de melkboer onder aan de straat, tijden waarin je vrijwel iedere avond als laatste je vader in zijn auto hoorde voorrijden, na een werkdag die altijd te lang was, eerst klossend naar de kelder, naar de ketel, om as uit te scheppen en de klep te verzetten, en vervolgens naar boven, waar hij zijn bed in rolde. In die lang vervlogen tijden droegen vrouwen, mijn moeder, de moeders van mijn vrienden, buurvrouwen, alle vrouwen die ik kende, een groot deel van de dag het zogenaamde huisschort, een goedkope, bedrukte lap, schijnbaar met opzet vormeloze lichtkatoenen hoezen, die je over je nachthemd droeg, en als je naar een kind op zoek ging, was aan de lijn hing, of even iets haalde bij de winkel op de hoek, onder een jas. De verwrongen zoom van je nachthemd stak er dan slap en vergeeld onder uit.

Vous savez ce qui a changé sa vie? Il est entré dans un club pour garçons et filles comme celui-là. Maintenant voilà ce qui est arrivé à cette personne qui est devenue maire de San Francisco. Il est passé d'une vie tendue à l'état Un -- rappelez-vous, Vie nulle, hostilité désespérée, survie à tout prix -- à rentrer dans un club pour garçons et filles, bras croisés, assis dans un coin, et se disant, Merde. Ma vie est vraiment nulle. J' connais personne. Bon, ben, si je boxais, comme eux, ma vie serait moins nulle. Mais non. J'vais rester assis là et rien faire. En fait, c'est un progrès. On amène les gens de l'état Un à l'état Deux en les insérant dans une nouvelle tribu où avec le temps ils tissent des liens.
Weet je wat zijn leven veranderde? Hij liep binnen bij een jongens- en meisjesclub. Dit is wat er gebeurde met deze persoon, die uiteindelijk burgemeester van San Francisco werd. Hij veranderde van levend en vol passie op Niveau Één -- weet je nog, Het leven is klote; wanhopige vijandigheid; ik doe alles wat nodig is om te overleven -- naar het binnenlopen bij een jongens- en meisjesclub, waar hij zijn armen over elkaar sloeg, ging zitten en zei: Mijn leven is echt klote. Ik ken niemand. Als ik bokste, zoals zij, dan zou mijn leven niet klote zijn. Maar dat doe ik niet. Dus dat is het wel. Dus ga ik hier op mijn stoel zitten en niks doen. Dat is dus vooruitgang. We brengen mensen van Niveau Één naar Niveau Twee door ze bij een nieuwe stam te krijgen en ze daar geleidelijk mee te verbinden.