Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "chez eux élèvent leurs enfants " (Frans → Nederlands) :
A l'inverse, les gentils sont des gens qui vont au travail, rentrent chez eux, élèvent leurs enfants, regardent la télé.
Goede mensen daarentegen zijn mensen die gaan werken, thuiskomen, kinderen opvoeden, tv kijken.
Et malgré tous nos efforts et nos bonnes intentions, les gosses trouveront toujours un moyen de faire les choses les plus dangereuses à leur portée, quel que soit l'endroit où ils se trouvent. Donc malgré l'intitulé provocateur, je vais vraiment vous parler de sécurité et des quelques trucs simples qu’on peut faire pour élever nos enfants en les rendant créatifs, sûrs d'eux et capables de prendre en main leur environnement.
En ondanks al onze inspanningen en goede bedoelingen, ontdekken kinderen altijd hoe ze het meest gevaarlijke kunnen doen, in welke omgeving ze ook zijn. Dus ondanks de provocatieve titel, gaat deze presentatie eigenlijk over veiligheid en over de eenvoudige dingen die wij kunnen doen om creatieve en zelfverzekerde kinderen groot te brengen die controle hebben over de omgeving om hen heen.
À quoi ça ressemble, d'élever un enfant qui est fondamentalement différent de vous (comme un prodige, un enfant ayant des aptitudes différentes ou bien un criminel) ? Dans cette conférence touchante, l'écrivain Andrew Solomon nous fait part de ce qu'il a appris de ses discussions avec des douzaines de parents, leur demandant quelle est la différence entre l'amour inconditionnel et l'acceptation inconditionnelle.
Hoe is het om een kind groot te brengen dat op een fundamentele manier van je verschilt (zoals een wonderkind, of een kind met een handicap of een crimineel)? In deze stil ontroerende talk deelt schrijver Andrew Solomon wat hij geleerd heeft uit tientallen gesprekken met ouders, terwijl hij hen vroeg waar de scheidslijn ligt tussen onvoorwaardelijke liefde en onvoorwaardelijke acceptatie.
Si vous aviez une relation avec un pingouin, vous penseriez la même chose. Ce sont des créatures merveilleuses qui changent vraiment la façon dont vous regardez le monde parce qu'ils ne sont pas si différents de nous que cela. Ils essaient de gagner leur vie. Ils essaient d'élever leurs enfants. Ils essaient d'avancer et de survivre dans le monde.
Als je een relatie met een pinguïn zou hebben, zou je er hetzelfde over denken. Het zijn bijzondere schepselen die werkelijk de wijze waarop je de wereld bekijkt, verandert omdat ze niet veel anders zijn dan wij. Ze proberen hun leven te leven. Ze proberen hun nakomelingen op te voeden. Ze proberen door te gaan en te overleven in de wereld.
Même au coeur d'une terrible destruction, de mort et de chaos, j'ai appris comment des personnes ordinaires pouvaient aider leur prochain, partager la nourriture, élever leurs enfants, évacuer quelqu'un sous le feu d'un sniper depuis le centre d'une rue tout en sachant que vous mettiez en danger votre propre vie, aider les gens à faire embarquer dans des taxis les blessés pour tenter de les emporter à l'hôpital.
Zelfs te midden van verwoesting, dood en chaos, zag ik hoe gewone mensen hun buren hielpen, voedsel deelden, hun kinderen opvoedden, iemand wegtrokken die beschoten werd, terwijl ze daarmee hun eigen leven riskeerden en gewonden in taxi's hielpen, om ze proberen naar een ziekenhuis te brengen.
Et on doit attirer les familles, les habitants qui vont venir s'y installer de manière définitive, y élever leurs enfants, les y scolariser, et y travailler.
Ook moet je gezinnen aantrekken, de mensen die er permanent komen wonen, hun kinderen opvoeden en naar school sturen, en hun eerste baan krijgen.
(Rires) L'autre chose qui s'est produite -- et même à ce moment-là, j'ai dit : « Bon, c'est peut-être un bon ajout. C'est bien pour les étudiants motivés. C'est peut-ê
tre aussi bien pour ceux qui sont scolarisés chez eux. » Mais je ne pensais pas que ça deviendrait quelque chose qui s'infiltrerait en quelque sorte dans la salle de classe. Mais j'ai ensuite commencé à recevoir des lettres d'enseignants. Et les enseignants m'écrivaient : « Nous utilisons vos vidéos pour faire bouger la classe. Vous donnez les cours, donc maintenant nous... » et cela pourrait arriver dans toutes
...[+++] les classes d'Amérique aujourd'hui, « ... maintenant je donne vos cours comme devoirs à la maison. Et ce qu'étaient les devoirs à la maison, les étudiants les font maintenant dans la salle de classe. » Je veux m'arrêter là-dessus -- (Applaudissements) Je veux m'arrêter là-dessus un instant, parce qu'il y a deux ou trois choses intéressantes. Premièrement, quand ces enseignants font cela, il y a l'avantage évident -- l'avantage que maintenant leurs étudiants peuvent apprécier les vidéos de la même façon que mes cousins. Ils peuvent mettre en pause, reprendre à leur propre rythme, à leur convenance. Mais la chose la plus intéressante est -- et ça ne va pas de soi quand on parle de technologie dans les salles de classe -- en enlevant les cours à modèle unique de la classe et en laissant les élèves auto-réguler leurs cours à la maison, quand vous entrez alors dans la classe, en les laissant faire le travail, avec l'enseignant à proximité, en donnant aux enfants des moyens réels d'interagir entre eux, ces enseignants ont utilisé la technologie Ils ont pris une expérience fondamentalement déshumanisante -- pour humaniser la classe. 30 enfants avec leur index sur les lèvres, n'ayant pas le droit d'interagir entre eux. Un enseignant, peut importe sa qualité, doit donner ces cours à modèle unique à 30 élèves -- des visages vides, légèrement antagonistes -- c'est désormais une expérience humaine. Mainten ...
(Gelach) Er gebeurde nog iets. Op dit punt zei ik: Oké, misschien is het een goede aanvulling. Het is goed voor gemotiveerde leerlingen. Het is misschien goed voor het thuisonderwij
s. Maar ik had niet gedacht dat het op een of andere manier zou doordringen tot in de klas. Maar toen begon ik brieven te krijgen van leerkrachten. De leerkrachten schreven: Wij gebruiken je video's om de klas 180 graden te draaien. Jij hebt de les gegeven, dus wat we nu doen is ... en dit zou morgen in elk klaslokaal in Amerika kunnen gebeuren - ... we geven je les als huiswerk op. Wat vroeger huiswerk was, laat ik de leerlingen nu in de klas doen. Ik wil hie
...[+++]r even pauzeren. (Applaus) Ik wil hier even pauzeren, omdat ik een paar interessante dingen zie. Een, wanneer deze leraren dat doen, is er het onmiskenbare voordeel - het voordeel dat hun leerlingen nu de video's kunnen gebruiken zoals mijn neefjes dat deden. Ze kunnen pauzeren, herhalen op hun eigen tempo, binnen hun eigen tijd. Wat nog interessanter is -- en dit gaat tegen de intuïtie in, als het over technologie in de klas gaat -- je stapt af van de eenheidsworst -les voor de klas en laat leerlingen op hun eigen tempo thuis les volgen. Dan ga je naar de klas, laat ze werken, laat de leerkracht rondlopen, laat de kinderen er met elkaar over praten. Zo hebben deze leerkrachten technologie gebruikt Ze namen een fundamenteel ontmenselijkende ervaring - om de klas menselijker te maken. 30 kinderen met hun vingers op de lippen, die niet met elkaar mochten praten. Een leerkracht, hoe goed hij ook is, moet een eenheidsworst -les geven aan 30 leerlingen -- uitdrukkingsloos gezicht, ietwat vijandig. Nu is het een menselijke ervaring. Nu is er echt onderlinge interactie. Zodra de Khan Academy -- Ik gaf mijn job op en we werden een echte organisatie. We zijn een organisatie zonder winstbejag. De vraag is, hoe brengen we dit naar een hoger niveau?Un jour, Rita Pierson, enseignante depuis 40 ans, entend une collègue dire, « Je ne suis pas payée pour aimer les élèves. » Sa réponse : « Les enfants n'apprennent rien des personnes qu'ils n'aiment pas. » Elle appelle avec passion les enseignants à avoir foi en leurs élèves et à établir de vraies relations humaines avec eux, à un niveau personnel.
Rita Pierson, al 40 jaar docente, hoorde ooit een collega zeggen: Ik word niet betaald om de kinderen aardig te vinden. Haar reactie: Kinderen leren niet van mensen die ze niet aardig vinden. Een bezielende oproep aan docenten om te geloven in hun leerlingen en verbindingen met hen aan te gaan op een menselijk, persoonlijk niveau.
Ils ont trouvé un truc appelé Twitter. Ils faisaient la distinction entre tous ces problèmes. I
ls disaient : « Ces enfants sont égarés. » Par conséquent
, ils ont demandé à leurs parents de descendre dans la rue, de les récupérer, et de les ramener à la maison. C'est ce qu'ils demandaient. C'est leur propagande. «
Ramenez ces enfants chez eux, parce qu'ils se sont égarés. » Mais oui, ces jeunes qui ont été
inspirés ...[+++]par des valeurs universelles, qui sont suffisamment idéalistes pour concevoir un magnifique futur, et qui sont, dans le même temps, suffisamment réalistes pour équilibrer ce genre d'imagination et le processus qui y amène -- sans faire usage de la violence, sans essayer de créer le chaos. Ces jeunes gens, ils ne sont pas rentrés chez eux. Les parents sont en fait descendus dans la rue et ils les ont soutenus. C'est comme cela que la révolution est née en Tunisie.
Ze vonden iets als Twitter. Ze wilden dit soort kwesties oplossen. En zij zeiden: Deze kinderen zijn misleid. Daarom vroegen ze hun ouders ook op straat te komen en hun kinderen terug naar huis te brengen. Dit is wat ze vertelden. Dat was hun propaganda. Breng deze kinderen
thuis, want ze zijn misleid. Maar ja, deze jongeren zijn geïnspireerd door universele waarden, idealistisch genoeg om zich een prachtige toekomst voor te stellen en, tegelijkertijd, realistisch genoeg om dit soort van verbeelding in evenwicht te houden en ook het proces dat ertoe leidt - geen gebruik maken van geweld, niet proberen chaos te creëren. Deze jonge mensen,
...[+++] gingen niet naar huis. In feite gingen ook de ouders de straat op en steunden hen. En dit is hoe de revolutie werd geboren in Tunesië.Je connais des musiciens célèbres, je connais des acteurs, des stars de cinéma, des millionnaires, des romanciers, des avocats vedettes, des cadres de la télévision
, des rédacteurs en chef de magazines, des journalistes nationaux, des éboueurs, des coiffeurs, dont on s'est occup
é quand ils étaient enfants, placés, adoptés, orphelins, et bon nombre d'entre eux devienne
nt adultes en ayant peur de parler de leurs ...[+++]origines, comme si ça pouvait d'une certaine façon affaiblir leur position proéminente, comme si c'était une sorte de Kryptonite, comme si c'était une bombe à retardement fixée en eux.
Ik ken beroemde muzikanten, acteurs, filmsterren, miljonairs, romanschrijvers, topadvocaten, televisiebazen, tijdschriftredacteuren, journalisten, vuilnismannen en kappers, allen waren ze pleegkinderen, geadopteerd of wees, en velen werden volwassen zonder te durven spreken over hun achtergrond, alsof dat op een of andere manier hun status zou verzwakken, alsof het een soort kryptoniet was, een tijdbom in hun lijf.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
chez eux élèvent leurs enfants ->
Date index: 2023-10-15