Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "chemin à parcourir pour obtenir enfin " (Frans → Nederlands) :
Elle a dit : « Vous savez, nous avons un long chemin à parcourir pour obtenir enfin la démocratie dans mon pays.
Ze zei: Weet je, we hebben nog een lange weg te gaan om eindelijk democratie in mijn land te krijgen.
L'Inde a encore un long chemin à parcourir pour rattraper la Chine.
India heeft nog een lange weg te gaan om China bij te benen.
Nous sommes en voie de résoudre -- et comme je l'ai dit plus tôt, je sais qu'il nous reste un long chemin à parcourir -- le gros problème qui retient toute notre attention et qui la menance, et c'est le problème écologique, mais je crois que nous devons tous diriger tous nos efforts et toute notre ingéniosité et notre détermination pour aider à résoudre cette notion d'embouteillage mondial.
Zoals ik eerder zei: We hebben nog een lange weg te gaan. We zijn bezig met oplossingen te zoeken voor de milieuproblemen die onze vrijheid bedreigen. Maar ik geloof dat we al onze inzet, vernuftigheid en doorzettingsvermogen nu moeten gebruiken om wereldwijde verkeersopstoppingen te voorkomen.
La raison : le Kurdistan. Les Kurds, pendant 3000 ans ont lutté activement pour leur indépendance. Et c'est aujourd'hui leur chance de l'obtenir, enfin. Il y a des oléoducs, qui viennent du Kurdistan, qui est une région riche en pétrole. Et aujourd'hui, si vous allez au Kurdistan, Vous verrez que les guérilleros kurdes de Peshmerga se battent contre l'armée Irakienne Sunnites.
De reden hiervoor is Koerdistan. De Koerden voeren al 3.000 jaar een strijd voor onafhankelijkheid. En nu zien ze eindelijk hun kans schoon. Dit zijn pijplijnroutes beginnend in Koerdistan, een olierijke regio. Als je vandaag naar Koerdistan gaat, kan je zien dat de Koerdische Peshmerga-guerrilla zich vierkant opstelt tegen het soennitische Iraakse leger.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'opti
misme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation la
mentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégi
e et les ressources pour livrer, e ...[+++]n 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie
, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Si j'avais à parcourir une grande distance pour aller jusqu'à l'épicerie, et si une fois que j'y ai traîné mon corps affaibli, j'absorbe, dans ma nourriture, tellement de pesticide, une neurotoxine, que je n'arrive pas à retrouver mon chemin pour rentrer ?
Stel dat ik ver zou moeten reizen om bij een winkel te komen en als ik mijn zwakke lichaam eindelijk daarheen gesleept heb krijg ik met mijn voedsel genoeg van een pesticide, een neurogif, binnen dat ik de weg naar huis niet meer weet.
Pour répondre à cette question, nous devons comparer la situation actuelle du monde et les Objectifs Globaux pour mesurer le chemin qu'il nous reste à parcourir.
Om die vraag te beantwoorden, moeten we weten waar we vandaag staan ten opzicht van die Global Goals, zodat we kunnen zien hoe ver het nog is.
Donc, le chemin vers la Maison Blanche est clair: remporter assez de majorités dans assez d’états pour obtenir plus de la moitié des votes au Collège Electoral, et vous pourrez vous asseoir dans le Bureau Ovale.
Dus de weg naar het Witte Huis is helder: win genoeg meerderheden in genoeg staten om meer dan de helft van de kiescollege stemmen te ontvangen en dan mag je plaatsnemen achter het grote bureau.
Donc, disons, par exemple, que vous êtes en chemin pour le mariage de votre meilleur ami vous essayez d'arriver à l'aéroport et vous êtes coincé dans un embouteillage terrible, vous arrivez enfin à votre porte d'embarquement et vous avez manqué votre vol. Vous allez ressentir plus de regrets dans cette situation si vous avez manqué votre vol de trois minutes que si vous l'avez manqué de 20.
Stel je voor, je bent onderweg naar de bruiloft van je beste vriend. Je probeert op het vliegveld te komen en zit muurvast in het verkeer. Als je eindelijk bij de gate aankomt, heb je net je vlucht gemist. Op dat moment zul je meer spijt voelen als je je vlucht met drie minuten hebt gemist dan met twintig minuten.
Et j'ai fait : Vraiment ? , et lui : Absolument. Il faut que vous sachiez que j'ai une licence d'assistance sociale, un master d'assistance sociale, et que je préparais une thèse d'assistance sociale, alors j'avais passé toute ma carrière universitaire entourée de gens qui croyaient en quelque sorte que la vie c'est le désordre, et qu'il faut l'aimer ainsi. Alors que moi ça serait plutôt : la vie c'est le désordre, il faut la nettoyer, l'organiser, et bien la ranger dans des petites cases. (Rires) Alors quand je pense que j'ai trouvé ma voie, que j'ai engagé
ma carrière sur un chemin qui m'amène -- vraiment, dans l'aide sociale, on dit b
...[+++]eaucoup qu'il faut plonger dans l'inconfort du travail. Et moi je suis plutôt : évacuer l'inconfort une bonne fois pour toutes, le dégager et n'obtenir que des 20 sur 20. C'était ma devise.
Ik zei: Echt? en hij: Absoluut. Nu moet je begrijpen: ik heb een bachelor en een master in maatschappelijk werk en ik was aan het promoveren in maatschappelijk werk. Mijn hele academische carrière
was ik dus omringd door mensen met als basisovertuiging: het leven is rommelig, houd ervan! Ik heb meer iets van: het leven is rommelig, ruim het op, organiseer het en stop het in een lunchbox. (Gelach) Ik dacht mijn draai gevonden te hebben, een carrière gevonden te hebben -- echt, één van de bekende gezegden in sociaal werk is: duik in het ongemak van het werk. Ik zeg eerder: sla het ongemak hard op zijn kop, duw het weg
...[+++]en scoor allemaal tienen. Dat was mijn mantra. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
chemin à parcourir pour obtenir enfin ->
Date index: 2023-05-03