Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "cela arriver vraiment " (Frans → Nederlands) :
Es
t-ce que vous voyez cela arriver, vraiment, sincèrement, ou alors juste sur quelques grands axes routiers ? EM : Il y a en fait bien plus de stations électriques que ce que les gens ne pensent et à Tesla, nous développons quelque chose que nous appelons une technologie de Super-chargement et nous le proposons quand vous achetez une Model S, gratuitement, pour toujours. C'est peut-être quelque chose qu'un grand nombre de personnes ne réalise pas. En fait, nous avons couvert la Californie et le Nevada, ainsi que le bord de mer de la côte Est depuis Boston
...[+++] jusqu'à Washington.
Zal dat ooit gebeuren, of alleen op een paar belangrijke trajecten? EM: Er zijn eigenlijk veel meer oplaadstations, dan de mensen beseffen. Bij Tesla ontwikkelden we de Super-oplaad-technologie. Die krijg je gratis bij aanschaf van een Model S. Gratis, voor altijd. Dat is iets wat de meeste mensen niet beseffen. We dekken Californië en Nevada en de oostkust van Boston tot DC.
Pourquoi cela se produit-il ? Cela s'appelle la synesthésie -- Galton l'a nommé la synesthésie, c'est-à-dire un entrecroisement des sens. Pour nous, tous les sens sont distincts. Mais ces gens les emmêlent. Pourquoi cela arrive-t-il ? Il y a un ou deux aspects de ce problème qui sont vraiment intriguants. La synesthésie est un trait de parenté, Galton en a donc déduit qu'elle avait une origine héréditaire, génétique.
Wat is hier aan de hand? We noemen dit fenomeen synesthesie. Galton beschrijft het als een vermenging van de zintuigen. Bij de meesten van ons zijn alle zintuigen gescheiden. Bij deze mensen zijn ze vermengd. Waarom? Er zijn twee interessante aspecten aan dit fenomeen. Ten eerste is synesthesie een familietrekje. Galton stelde dat het een erfelijke aandoening was.
Ils rient tous. (Rires) Ils sont par terre. (R
ires) Ce que j'aime vraiment est qu'ils sont tous très sérieux jusqu'à ce qu'il saute dans la glace, et dès qu'il ne passe pas à travers, et qu'il ne se fait pas mal, ses amis commencent à rire. Imaginez qu'il dise : « Non, Heinrich, je crois que c'est cassé », nous n
'aimerions pas voir cela. Ce serait stressant. Ou s'il se baladait en riant, avec une jambe cassée et que lui disaient d'aller à l'hôpital, ce ne serait pas drôle. Le fait que le rire fonctionne, fait d'une situation douloureu
...[+++]se, embarrassante, difficile, une situation drôle, que nous apprécions. Je pense que c'est un usage très intéressant, et cela arrive tout le temps. Par exemple, je me souviens d'une chose de similaire à l'enterrement de mon père. Nous ne sautions pas dans la glace en sous-vêtements. Nous ne sommes pas des Canadiens. (Rires) (Applaudissements) C'était un évènement désagréable, un parent était un peu pénible, ma mère n'allait pas bien, et je me souviens, juste avant que tout commence, avoir raconté cette histoire sur un sitcom des années 70, à ce moment, je ne savais pas pourquoi je le faisais et j'ai réalisé qu'en fait, j'essayais de trouver quelque chose qui pourrait la faire rire avec moi.
En nu lachen ze allemaal. (Gelach) Ze liggen op de grond. (Gelach) Wat ik hier heel leuk aan vind, is dat het heel serieus is, tot hij op het ijs springt. En omdat hij er niet doorheen zakt en er ook geen bloed vloeit of botten rondvliegen, beginnen zijn vrienden te lachen. Stel je voor dat ze zouden zeggen: 'Serieus, Heinrich, ik denk dat het gebroken is' dan zou het niet leuk zijn. Dat zou stressvol zijn. Of a
ls hij lachend rond rent met een gebroken been en z'n vrienden zeggen, 'je moet naar het ziekenhuis', dan is het niet leuk. Het lachen werkt omdat het hem uit een pijnlijke, gênante, moeilijke situatie haalt en plaatst in een grap
...[+++]pige situatie waarom we kunnen lachen. Dat is een echt interessante toepassing, die heel vaak voorkomt. Ik kan me zoiets herinneren, van mijn vaders begrafenis. We sprongen niet in onze zwembroek op het ijs rond. We zijn geen Canadezen! (Gelach) (Applaus) Een begrafenis is altijd moeilijk. Ik had een lastig familielid, en mijn moeder had het moeilijk. Ik herinner me dat ik haar vlak voor aanvang een gebeurtenis vertelde uit een comedy uit de jaren 70! Ik dacht nog: ik heb geen idee waarom ik dit doe. Later besefte ik dat ik op zoek was naar iets -- wat dan ook -- waarmee ik haar kon laten lachen, samen met mij., ne serait-il pas bien si le gaz d’intestin s’incarnait en nuages visibles pour qu’elle comprenne que son pan vraiment très inoffensif n’avait fait que m’effleurer le visage avant d’évanouir? (Rires) D’ailleurs, que cela arrive maintenant c’est une belle coïncidence parce que, il y a une heure seulement, tandis que nous faisions notre promenade, mon chien a été étonné par une pétarade et a sauté tout droit comme un cheval ruant
Zou het niet aardig zijn darmgas in heuse wolken belichaamd te zien, zodat ze zelf had kunnen zien dat haar onschuldige windje amper mijn gezicht schampte voor het verder dreef. (Gelach) Bovendien treft me in dit voorval de toevalligheid, want nog geen uur geleden, tijdens ons ommetje, had mijn hond uit schrik om een knallende motor een sprong gemaakt die een bokkend paard niet zou misstaan.
D'autres exemples d'actes du même genre avec d'autres gens, on se demande, on
se demande : Est-ce vraiment la meilleure manière d'utiliser ces armes? Un chef de la police tire au taser dans la tête d'une jeune fille de 14 ans. Elle se sauvait. Que pouvais-je faire d'autre? (Rires) Ou en Floride : La police tire au taser sur un garçon de 6 ans à l'école primaire. Clairement, cet incident leur a beaucoup appris car, dans le même district : La police revoit ses consignes après avoir choqué des enfants : un 2e enfant choqué par un Taser en quelques semaines. C'est le même district de police. Un autre enfant quelques semaines après celui de s
...[+++]ix ans. Juste au cas où vous penseriez que cela n'arrive qu'aux États-Unis, cela est arrivé aussi au Canada. Un de mes collègues m'a envoyé cette dépêche de Londres. Mais ma préférée, je dois le reconnaître, vient en fait des États-Unis : Des policiers tirent au Taser sur une femme handicapée de 86 ans dans son lit. J'ai vérifié les dépêches. Je les ai lues. J'étais vraiment surpris.
Er zijn andere voorbeelden van hetzelfde soort dingen met andere mensen waarbij je denkt: is dit nu echt een geschikte manier om niet-dodelijke wapens te gebruiken? Politiechef vuurt een taser af op het hoofd van een 14-jarig meisje. Ze was op de vlucht. Wat moest ik doen? (Gelach) Of in Florida: De politie tasert een zes jaar oude jongen op de lagere school. Ze hebben daar duidelijk veel uit geleerd want in dezelfde wijk: Het politiebeleid geëvalueerd na 'geschokte' kinderen: tweede kind binnen enkele weken 'geschokt' door stroomstootwapen. In hetzelfde politiedistrict. Een ander kind binnen enkele weken na het taseren van de zes jaar
oude jongen. Voor het geval je denkt da ...[+++]t zoiets alleen maar gebeurt in de Verenigde Staten, het gebeurde in Canada ook. Een collega stuurde mij dit uit Londen. Maar mijn persoonlijke favoriet is in feite afkomstig uit de Verenigde Staten: Agenten taseren 86 jaar oude gehandicapte vrouw in haar bed. Ik keek de verslagen ervan na. Ik was echt verrast.Cela faisait moins de deux heures qu'elle était en ligne lorsque j'ai reçu un e-mail enthousiaste de la part du gars qui m'avait envoyé cette carte postale. Il disait: « Frank, il faut que je partage avec toi cette hist
oire qui vient de m'arriver. » Il a ajouté: « Mes genoux en tremblent encore. Cela fait trois ans que ma petite amie et moi avons établi ce rituel du dimanche matin qui consiste à aller visiter le blog de PostSecret ensemble et à lire les secrets à voix haute. Je lui en lis quelques-uns puis c'est à so
n tour. Cela nous a ...[+++]vraiment rapprochés au fil des ans. Alors quand j'ai découvert que vous aviez affiché ma demande en mariage surprise au bas de la liste, j'étais fou de joie. J'ai essayé de rester calme, de ne rien montrer. Et, comme chaque dimanche, nous avons commencé à nous lire les secrets à voix haute, chacun à notre tour. Mais cette fois j'avais l'impression qu'elle mettait des heures à lire chacune de ces cartes. » Mais elle y est finalement parvenue. Elle est arrivée au dernier secret, qui était ma demande en mariage.
Ze stond er nog maar een paar uur op toen ik deze uitgelaten e-mail kreeg van de man die me deze kaart had gestuurd. Hij zei: Frank, ik moet dit verhaal met je delen dat ik vandaag beleef. Hij zei: Mijn knieën beven nog steeds. Al drie jaar hebben mijn vriendin en ik een zondagochten
dritueel waarbij we samen de PostSecret-blog bezoeken en de geheimen luidop voorlezen. Ik lees er een paar voor haar, zij leest er een paar voor mij. Het heeft ons echt dichter bij elkaar gebracht door de jaren heen. Toen ik ontdekte dat jij mijn verrassingsaanzoek aan mijn vriendin helemaal onderaan had gepost, was ik buiten mezelf. Ik probeerde kalm te zijn
...[+++], niets te verklappen. Net als elke zondag begonnen we elkaar de geheimen luidop voor te lezen. Maar deze keer leek het een eeuwigheid te duren voor ze er doorheen geraakte. Uiteindelijk kwam ze er. Ze kwam bij dat geheim onderaan, zijn aanzoek aan haar.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dan
s les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et
quand je suis allée trouver le directeur de la ...[+++]prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.”
Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweedui
...[+++]zend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Une question de base lors d'un premier rendez-vous devrait simplement être : Quelle est ta folie ? Mais c'est si difficile à savoir... 2. Nous ne comprenons autrui Il est difficile de faire avec la folie des autres. Ils donnent tellement le change – de prime abord. Ce dont nous aurions idéalement besoin serait de leur faire passer une batterie de tests psychologiques et faire quatre ans de psychothérapie intensive, individuelle et de couple, avant de prendre une décision. D'ici 2100, cela ne sonnera plus comme une blague – les gens se demanderont pourquoi cela a pris si longtemps à l'humanité pour en arriver là. 3. Nous ne sommes pas habitués à être heureux Nous pensons vouloir le bonheur ; mais ce que nous voulons vraiment, c'est ce à quo
...[+++]i nous sommes habitués – ce qui implique souvent bien peu de bonheur. En grandissant, la majorité d'entre nous a vu l'amour être mélangé à des choses plus sombres : être contrôlé, se sentir humilié, être abandonné ou abusé. En résumé, souffrir. Et maintenant, quoi qu'on puisse dire, c'est principalement ce que nous continuons de rechercher.
Een standaard vraag op één van de eerste dates zou simpelweg moeten zijn: 'op welke manier ben jij gek?' Maar het is zo moeilijk om te weten... 2. We begrijpen anderen niet Het is net zo moeilijk om de gekheid van anderen te preciseren als die van onszelf. Ze houden zo'n goed masker voor - aan het begin. Wat we eigenlijk nodig zouden hebben is om allebei een reeks psychologische vragenlijsten te beantwoorden en daarbij vier jaar intensieve psychotherapie (individueel en relatietherapie) voor het maken van een beslissing. In 2100 zal dit niet langer als een grap klinken, mensen zullen zich louter afvragen waarom het zolang duurde voordat de mensheid dit punt bereikte. 3. We zijn het niet gewend om gelukkig te zijn We denken dat we geluk will
...[+++]en, maar wat we écht willen is waar we gewend aan zijn - en meestal komt daar niet zo veel geluk bij kijken. Toen we opgroeiden was liefde voor de meesten van ons vermengd met andere, duisterdere dingen: beheerst worden of vernederd, verlaten of mishandeld zijn. Kortom, lijden. En nu is dat, wat we ook mogen zeggen, hetgeen waar we nog steeds het meeste naar opzoek zijn.(Rires) L'autre chose qui s'est produite -- et même à ce moment-là, j'ai dit : « Bon, c'est peut-être un bon ajout. C'est bien pour les étudiants motivés. C'est peut-être aussi bien pour ceux qui sont scolarisés chez eux. » Mais je ne pensais pas que ça deviendrait quelque chose qui s'infiltrerait en quelque sorte dans la salle de classe. Mais j'ai ensuite commencé à recevoir des lettres d'enseignants. Et les enseignants m'écrivaient : « Nous utilisons vos vidéos pour faire bouger la classe. Vous donnez les cours, donc maintenant nous... » et cela pourrait arriver dans toutes les classes d'Amérique aujourd'hui, « ... maintenant je donne vos cours comme devoirs à la maison. Et ce qu'étaient les devoirs à la maison, les étudiants les font mai
...[+++]ntenant dans la salle de classe. » Je veux m'arrêter là-dessus -- (Applaudissements) Je veux m'arrêter là-dessus un instant, parce qu'il y a deux ou trois choses intéressantes. Premièrement, quand ces enseignants font cela, il y a l'avantage évident -- l'avantage que maintenant leurs étudiants peuvent apprécier les vidéos de la même façon que mes cousins. Ils peuvent mettre en pause, reprendre à leur propre rythme, à leur convenance. Mais la chose la plus intéressante est -- et ça ne va pas de soi quand on parle de technologie dans les salles de classe -- en enlevant les cours à modèle unique de la classe et en laissant les élèves auto-réguler leurs cours à la maison, quand vous entrez alors dans la classe, en les laissant faire le travail, avec l'enseignant à proximité, en donnant aux enfants des moyens réels d'interagir entre eux, ces enseignants ont utilisé la technologie Ils ont pris une expérience fondamentalement déshumanisante -- pour humaniser la classe. 30 enfants avec leur index sur les lèvres, n'ayant pas le droit d'interagir entre eux. Un enseignant, peut importe sa qualité, doit donner ces cours à modèle unique à 30 élèves -- des visages vides, légèrement antagonistes -- c'est désormais une expérience humaine. Mainten ...
(Gelach) Er gebeurde nog iets. Op dit punt zei ik: Oké, misschien is het een goede aanvulling. Het is goed voor gemotiveerde leerlingen. Het is misschien goed voor het thuisonderwijs. Maar ik had niet gedacht dat het op een of andere manier zou doordringen tot in de klas. Maar toen begon ik brieven te krijgen van leerkrachten. De leerkrachten schreven: Wij gebruiken je video's om de klas 180 graden te draaien. Jij hebt de les gegeven, dus wat we nu doen is ... en dit zou morgen in elk klaslokaal in Amerika kunnen gebeuren - ... we geven je les als huiswerk op. Wat vroeger huiswerk was, laat ik de leerlingen nu in de klas doen. Ik wil hier even pauzeren. (Applaus) Ik wil hier even pauzeren, omdat ik een paar interessante dingen zie. Een, wan
...[+++]neer deze leraren dat doen, is er het onmiskenbare voordeel - het voordeel dat hun leerlingen nu de video's kunnen gebruiken zoals mijn neefjes dat deden. Ze kunnen pauzeren, herhalen op hun eigen tempo, binnen hun eigen tijd. Wat nog interessanter is -- en dit gaat tegen de intuïtie in, als het over technologie in de klas gaat -- je stapt af van de eenheidsworst -les voor de klas en laat leerlingen op hun eigen tempo thuis les volgen. Dan ga je naar de klas, laat ze werken, laat de leerkracht rondlopen, laat de kinderen er met elkaar over praten. Zo hebben deze leerkrachten technologie gebruikt Ze namen een fundamenteel ontmenselijkende ervaring - om de klas menselijker te maken. 30 kinderen met hun vingers op de lippen, die niet met elkaar mochten praten. Een leerkracht, hoe goed hij ook is, moet een eenheidsworst -les geven aan 30 leerlingen -- uitdrukkingsloos gezicht, ietwat vijandig. Nu is het een menselijke ervaring. Nu is er echt onderlinge interactie. Zodra de Khan Academy -- Ik gaf mijn job op en we werden een echte organisatie. We zijn een organisatie zonder winstbejag. De vraag is, hoe brengen we dit naar een hoger niveau?Mais la différence c'est que, à l'époque, ce mouvement était conduit par des féministes passionnées, qui essayaient de projeter leurs propres désirs, tandis qu'aujourd'hui, il ne s'agit pas de passion, et ce n'est en aucune sorte un mouvement. Il ne s'agit au juste que des réalités factuelles de l'époque économique dans laquelle nous vivons. La période de 200 000 ans pendant laquelle les hommes ont tenu le haut du pavé touche vraiment à sa fin, croyez-le ou non, et c'est pour cette raison que je parle de la fin des hommes. Alors, vous tous, les hommes, là, inutile de faire la sourde oreille, ou de me jeter des tomates, parce que la question, c'est que cela nous arrive à tous et à toutes. J'ai moi-même un mari et un père, et deux fils que j'
...[+++]adore. C'est pour cette raison que j'aime parler de ce sujet, parce que si on ne regarde pas la réalité en face, la transition risque d'être plutôt douloureuse. Mais si on en tient compte, alors je pense que cela se passera beaucoup plus en douceur.
Maar het verschil is dat op dat moment de beweging werd aangedreven door vurige feministen die probeerden hun eigen verlangens te projecteren, terwijl het nu niet gaat om passie en niet om een of andere beweging. Nu gaat het slechts om de feiten van het economische punt waarop we zijn. De periode van 200.000 jaar waarin de mannen echt het mannetje waren komt nu echt tot een einde, geloof het of niet, en daarom heb ik het over het einde van de man. Alle mannen hier in de zaal, dit is niet het moment om je af te sluiten of met tomaten te gaan gooien, want het punt is dat deze ontwikkelingen ons allemaal aangaan. Ik heb zelf een echtgenoot en een vader en twee zoons van wie ik enorm hou. Daarom wil ik het erover hebben, want als we het niet er
...[+++]kennen zal de overgang behoorlijk pijnlijk worden. Maar als we er rekening mee houden denk ik dat het een stuk soepeler zal gaan. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
cela arriver vraiment ->
Date index: 2024-01-16