Traduction de «boulot de dieu allait » (Français → Néerlandais) :

Mais, personne n'a jamais dit que faire le boulot de Dieu allait être facile.
Maar niemand heeft ooit gezegd dat Gods werk makkelijk zal zijn.

Le connaissance de Dieu allait au-delà de toutes choses qui lui serait venu à l’esprit.
De kennis van God ging veel verder dan wat ooit door zijn gedachten ging.

Mon père était un prêtre baptiste, et il croyait aux miracles, et que la volonté de Dieu allait s'en occuper.
Mijn vader was een doopsgezinde predikant, en hij geloofde in wonderen, en dat God's wil daar voor zou zorgen.

Il n’a jeté qu’un coup d’œil à Sudhir, qui allait enquêter pour lui, et a décidé qu’il savait exactement où l’envoyer : dans les logements sociaux les plus durs et les plus connus. Pas seulement à Chicago mais dans tous les États-Unis. Ainsi, Sudhir, enfant de banlieue aisée qui n’avait jamais vraiment côtoyé les cités, en bon élève a pris son cahier et s’est rendu dans ces logements sociaux. Il entre dans le premier bâtiment. Le premier bâtiment ? Bon, personne... Mais il entend des voix, plus haut, dans la cage d’escalier, alors il monte. Et, dans un coin, il tombe sur un groupe de jeunes afro-américains jouant aux dés. Nous sommes dans les années 90, au pic de l’épidémie de crack. C’est un boulot dangereux, être dans un gang : on n’y apprécie pas d’être surpris.
Na één blik op Sudhir te hebben geworpen, die een paar enquêtes voor hem ging afnemen, wist hij precies waar hij hem naartoe zou sturen, één van de moeilijkste, meest beruchte woonprojecten, niet alleen in Chicago, maar in de gehele Verenigde Staten. Dus Sudhir, deze voorstedelijke jongen die nog nooit echt in de binnenstad was geweest, nam plichtshalve zijn klembord en liep naar dit woonproject. Hij komt aan bij het eerste gebouw. En in het eerste gebouw? Niemand thuis. Maar hij hoort stemmen in het trappenhuis, dus hij klimt de trap op. Hij draait de hoek om en treft een groep jonge Afro-Amerikanen aan die aan het dobbelen zijn. Dit speelt zich af rond 1990, tijdens de piek van de crackepidemie. In een bende zitten is een hele gevaarlijke baan, je houdt niet van verrassingen.

Je me souviens avoir appris que les personnes qui étaient pauvres avaient des besoins matériels -- de nourriture, de vêtements, d’un hébergement -- qu’ils ne possédaient pas. Et on m’a également dit que c’était à moi – et une classe pleine d’enfants de six ans – c’était apparement notre boulot de les aider. C’est ce que Jésus attendait de nous. Et puis il a dit, « Ce que vous faites pour le plus pauvre d’entre eux, vous le faites pour moi. » J’étais débordante d’enthousiasme. J’étais pressée de me rendre utile dans le monde. Je crois que nous ressentons tous ça. Et puis c’était plutôt intéressant que Dieu ait besoin d’aide. C'était un scoop pour moi, et ça me semblait important d’y participer. J’ai aussi très vite appris que Jésus avait dit aussi - je paraphrase - que les pauvres seraient toujours avec nous. Ça m’a frustée et troublée. J’avais l’impression qu’on m’avait donné un devoir à faire pour lequel j’étais emballée, mais quoique je fasse j’allais echouer.
Ik herinner me dat arme mensen behoefte hadden aan iets stoffelijks -- voedsel, kleding, onderdak -- dat ze niet hadden. En daaraan gekoppeld, werd mij ook geleerd dat het mijn taak was -- deze klas met vijf- en zesjarige kinderen -- het was kennelijk onze taak om te helpen. Dit is wat Jezus ons vroeg. En toen zei hij: Wat je doet voor de minsten, doe je voor mij. Toen was ik aardig verward. Ik was erg gretig om nuttig te zijn in de wereld. Ik denk dat we dat gevoel allemaal kennen. En het was ook nogal interessant dat God hulp nodig had. Dat was nieuw voor mij, en ik voelde dat het heel belangrijk was om daar aan mee te doen. Maar ik leerde kort daarna ook dat Jezus ook zei, en ik parafraseer, de armen zullen altijd bij ons zijn. Dit frustreerde en verwarde me. Dit voelde alsof ik huiswerk had gekregen dat ik moest doen en ik leuk vond om te doen, maar waarin ik hoe dan ook niet zou slagen.

Et joe Williams est venu vers moi et il a mis sa main sur mon épaule et il a dit, Dieu t'as choisi, mon gars, pour faire ce boulot
Joe Williams kwam op me af, legde zijn hand op mijn schouder en zei: God heeft je uitgekozen, man, om dit werk te doen,

Ça n'avait aucun sens que l'église soit responsable de la médecine pour des gens qui avaient la connaissance. D'où nous avons vu la Réforme Protestante. Martin Luther a appelé l'imprimerie « L'acte de grâce le plus élevé de Dieu ». La création d'une corporation, la science, l'université, et finalement la Révolution Industrielle, et tout allait bien. Mais ça a un coût. Et maintenant, encore une fois, le génie de la technologie est sorti de la lampe, mais cette fois c'est différent.
Het leek onlogisch dat de kerk over medicijnen ging, toen mensen kennis vergaarden. Dus zagen we de Protestantse Reformatie. Martin Luther noemde de drukpers Gods hoogste gebaar van genade. De creatie van het bedrijf, de wetenschap, de universiteit en uiteindelijk de industriële revolutie... en het was allemaal goed. Maar het eiste ook zijn tol. Nu is wederom de technologie-geest uit de fles, maar deze keer is het anders.

C'est ce qu'on m'a dit quand j'ai grandis. Je ne savais pas quoi faire de ma vie, mais on m'a dit que si je suivais ma passion, ça marcherait. Je peux vous en donner 30 exemples, tout de suite... Bob Combs, l'éleveur de cochons à Las Vegas qui collecte les déchets alimentaires des casinos pour nourrir ses porcs. Pourquoi ? Parce qu'il y a tellement de protéines dans ce que nous ne mangeons pas que ses cochons grossissent deux fois plus vite, c'est un éleveur de cochon plein aux as, il fait un bon geste pour l'environnement, il passe ses jours à faire ce service incroyable, et mon dieu il pue, mais béni soit-il. Il gagne super bien sa vie. Vous lui demandez Avez-vous suivi votre passion ? Il vous rirait au nez. On lui a proposé 60 millions de dollars pour sa ferme et il a refusé, en dehors de Vegas. Il n'a pas suivi sa passion. Il a pris de la distance et a regardé où le monde allait et il est parti dans l'autre sens. J'entends cette histoire sans arrêt.
Dat is al wat ik te horen kreeg tijdens mijn jeugd. Ik wist niet wat ik moest doen met mijn leven. Ze zeiden me: Volg je passie en alles komt goed. Ik kan je nu 30 voorbeelden geven. Bob Combs, de varkensboer in Las Vegas. Hij verzamelt restanten van het voedsel van de casino's en voedt het aan zijn varkens. Waarom? Omdat er zoveel proteïne zit in het spul dat we niet eten. Zijn varkens groeien twee keer zo snel, hij is een rijke varkensboer en hij draagt zorg voor het milieu. Hij spendeert al zijn tijd aan deze ongelooflijke dienst. Hij ruikt verschrikkelijk, maar God zegene hem. Hij verdient goed de kost. Als je hem vraagt: Heb jij je passie gevolgd? , zal hij je uitlachen. Onlangs werd hem ongeveer 60 miljoen dollars aangeboden voor zijn boerderij buiten Vegas en hij sloeg het af. Hij heeft niet zijn passie gevolgd. Hij keek vanop een afstand waar iedereen naar toe ging en ging toen de andere kant op. Dat verhaal hoor ik steeds weer.

Vous voyez, j'ai fait beaucoup de chemin depuis l'autel, la nuit où j'avais cru que le monde allait prendre fin, depuis un monde où les gens parlaient en langues, considéraient la souffrance comme un acte nécessaire de Dieu, et prenaient un texte comme une vérité infaillible.
Het ligt ver achter me, dat altaar op die nacht dat de wereld zou vergaan, een wereld waarin mensen in tongen spraken en lijden zagen als Goddelijke noodzaak en een tekst als onfeilbare waarheid.