Traduction de «banlieue aisée » (Français → Néerlandais) :

Il n’a jeté qu’un coup d’œil à Sudhir, qui allait enquêter pour lui, et a décidé qu’il savait exactement où l’envoyer : dans les logements sociaux les plus durs et les plus connus. Pas seulement à Chicago mais dans tous les États-Unis. Ainsi, Sudhir, enfant de banlieue aisée qui n’avait jamais vraiment côtoyé les cités, en bon élève a pris son cahier et s’est rendu dans ces logements sociaux. Il entre dans le premier bâtiment. Le premier bâtiment ? Bon, personne... Mais il entend des voix, plus haut, dans la cage d’escalier, alors il monte. Et, dans un coin, il tombe sur un groupe de jeunes afro-américains jouant aux dés. Nous sommes dans les années 90, au pic de l’épidémie de crack. C’est un boulot dangereux, être dans un gang : on n’y apprécie pas d’être surpris.
Na één blik op Sudhir te hebben geworpen, die een paar enquêtes voor hem ging afnemen, wist hij precies waar hij hem naartoe zou sturen, één van de moeilijkste, meest beruchte woonprojecten, niet alleen in Chicago, maar in de gehele Verenigde Staten. Dus Sudhir, deze voorstedelijke jongen die nog nooit echt in de binnenstad was geweest, nam plichtshalve zijn klembord en liep naar dit woonproject. Hij komt aan bij het eerste gebouw. En in het eerste gebouw? Niemand thuis. Maar hij hoort stemmen in het trappenhuis, dus hij klimt de trap op. Hij draait de hoek om en treft een groep jonge Afro-Amerikanen aan die aan het dobbelen zijn. Dit speelt zich af rond 1990, tijdens de piek van de crackepidemie. In een bende zitten is een hele gevaarlijke baan, je houdt niet van verrassingen.

La solution, comme on l'appelle, est peut-être beaucoup plus difficile pour la société dominante que, disons, un chèque de 50 dollars ou une sortie organisée par la paroisse pour repeindre des maisons couvertes de graffitis, ou une famille de banlieue aisée qui donne un carton de vêtements dont ils ne veulent même plus.
De oplossing, zoals dat heet, zou voor de dominante samenleving veel moeilijker kunnen zijn dan bijvoorbeeld een 50-dollar cheque uitschrijven of een kerkactie om enkele met graffiti bedekte huizen te gaan herschilderen, of een voorstedelijke familie die een doos met oude kleding, die ze niet eens meer willen, weggeeft.