Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "avons seulement fait un projet et puis nous sommes " (Frans → Nederlands) :
Et ils mettraient un numéro de téléphone. Appelez ce numéro si vous savez ce qui se passe à Providencia. Nous avons seulement fait un projet et puis nous sommes partis alors les médias ne pourront pas savoir.
En dan stond er een nummer: Bel alstublieft dit nummer als u weet wat er gebeurt in Providencia. We deden een project en vertrokken dan weer zodat de media er niks van wisten.
Je n'ai jamais entendu de telles conneries. (Rires) C'est la plus grande frayeur et la plus g
rande panique qu'on puisse ressentir. J'ai réussi à aller au bord du lac. Mon équip
e m'a attrapé, puis nous sommes redescendus aussi vite que possible -- en marchant sur des gravats -- jusqu'à notre camp. Et là, nous nous so
mmes assis, et nous avons fait le point sur ce qui avait tourné de travers l
...[+++]à-bas sur l'Everest. Et mon équipe n'a pas mâché ses mots.
Ik heb nog nooit zulke volslagen onzin gehoord. (Gelach) Het is het meest angstaanjagende en paniekerige gevoel dat je kunt hebben. Ik kreeg mezelf aan de kant van het meer. Mijn team greep me en dan liepen we zo snel als we konden naar beneden -- over de steentjes -- tot aan ons kamp. Daar gingen we zitten en deden we een nabespreking over wat er mis was gegaan, daar op Mount Everest. Mijn team zei het mij vlakaf.
La première
manière dont nous l'avons fait. Un matin à Vancouver, nous
sommes allés sur le campus à l'Université de Colombie-Britannique e
t nous avons approché des gens et dit: « Voulez-vous participer à une expérience? » Ils ont dit: « Oui. » Nous leur a
vons demandé à quel point ils étaient heureux,
et puis on leur a ...[+++] donné une enveloppe.
Als eerste deden we het volgende. Op een ochtend in Vancouver gingen we de campus op van de Universiteit van British Columbia. We vroegen mensen: Wil je meedoen aan een experiment? Ze zeiden: Ja. We vroegen hen hoe gelukkig ze waren en gaven ze dan een envelop.
Le fonds géant serait vide au départ, il émet quelques titres, et quelques actions, et c'est ce qui génère du capital. Cet argent est alors utilisé pour acheter le portefeuille de médicaments. Ils commencent le parcours à travers le processus d'approbation, et à chaque é
tape de passée, ils prennent de la valeur. La plupart n'arrivent pas au bout, mais un petit nombre oui. Vous pouvez vendre ceux qui ont pris de la valeur, ce faisant vous obtenez l'argent pour payer les intérêts des obligations, mais aussi pour financer le prochain tour d'essais cliniques. C'est presque de l'au
tofinancement. Vous fait ...[+++]es ça au cours de l'opération, une fois le tout terminé vous liquidez le portefeuille, remboursez les obligations, et vous pouvez offrir un retour aux détenteurs d'actions. C'était notre théorie, nous en avons discuté, fait une série d'expériences, puis nous nous sommes dit : essayons !
Stel dat je met een leeg megafonds begint, het geeft wat obligaties en wat aandelen uit en dat genereert cashflow. Die wordt gebruikt om die grote portefeuille aan stoffen aan te leggen. Deze stoffen doorlopen dan dat goedkeur
ingsproces. Na elke fase van goedkeuring neemt hun waarde toe. D
e meeste zullen het niet halen, maar enkele wel. Van degenen die in waarde stijgen, kan je er enkele verkopen. Met dat geld kan je de rente op deze obligaties inlossen, maar oo
k de volgende reeks proeven ...[+++] financieren. Het is bijna zelfbedruipend. Je doet dat tijdens de loop van de transactie, en aan het einde liquideer je de portefeuille, betaalt de obligaties terug en keert de aandeelhouders hun winst uit. Dat was de theorie. We praatten er een tijdje over en deden wat experimenten. Daarna gingen we het echt uittesten.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » E
t il a dit : « Bon, nous pouvons e ...[+++]n parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakt
e haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van
het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We
...[+++]kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...C'est une carte stylisée de Togmorden. Toute personne qui vend les œufs qu'elle a en plus à la porte de son jardin, en toute légalité, à
ses voisins, nous l'avons mise sur la carte. Nous en avions 4 au début, et nous avons maintenant 64, et le résultat c'est que les gens sont ensuite allés dans les boutiques et ont demandé un œuf de la production locale de
Todmorden, ce qui a fait que certains agriculteurs ont augmenté le nombre de volailles élévées
en libre parcours, ...[+++]puis des volailles élevées pour la viande. Même si ce sont vraiment de très petites étapes, accroître ainsi la confiance économique locale commence à jouer un rôle d'un certain nombre de manières. Nous avons des agriculteurs qui font du fromage. Ils ont plus de volailles et de porcs de races rares, ils font des pâtés, des tourtes et des choses qu'ils n'auraient jamais fait avant. Nous avons de plus en plus d'étals de marché qui vendent des produits locaux. Dans un sondage que les étudiants ont fait pour nous, 49 % de tous les négociants de produits alimentaires de la ville ont dit qu'ils gagnaient plus grâce à ce que nous faisions. Nous ne sommes que bénévoles et c'est seulement une expérience.
een gestileerde kaart van Todmorden. Wie zijn extra eieren verkoopt aan het hek, volkomen legaal, aan de buren, zetten we erop. We begonnen met vier. Er zijn er nu 64. Het resultaat was dat mensen in de winkel vroegen naar een Todmorden-ei, waardoor bo
eren meer kippen in vrije uitloop gingen houden, en daarna meer vleeskippen. Dit zijn heel kleine stapjes, maar het vertrouwen in de lokale economie verhoogt op verschillende manieren. Er zijn nu kaasboeren. Ze hebben meer dieren, en rasvarkens. Ze maken pasteien en zo, wat ze vroeger nooit zouden gedaan hebben. Meer en meer marktkraampjes verkopen lokaal voedsel. Studenten deden een enquêt
...[+++]e voor ons. Bleek dat 49% van de voedselkramers zeiden dat ze meer verdienden door wat wij deden. We zijn maar vrijwilligers. Het is maar een experiment.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les m
urs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que
la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen nat
uurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze a
an dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsh
...[+++]eid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Homme 1 : à partir du moment où il y a de l'injustice, quelqu'un doit faire un sacrifice! Femme 1 : Ce n'est pas un sacrifice, C'est une vengeance! Si vous tuez, il n'y a pas de différence entre victime et occupant. Homme 1 : si vous
avions des avions, nous n'aurions pas besoin de martyrs, c'est la différence. Femme : La différence c'est que l'armée israe
lienne est toujours plus forte. Homme: Alors, soyons égaux d
evant la mort. Nous avons toujours le Paradis ...[+++]. Femme: Il n'y a pas de Paradis! Ca n'existe que dans votre tête! Homme: Dieu vous pardonne, dieu vous pardonne! Que dieu vous pardonne. Si vous n'étiez pas la sœur d'Abu Azzam… De toute façon, je préfèrerais encore avoir le paradis dans ma tête que vivre dans cet enfer! Dans cette vie, nous sommes morts de toute façon. Homme: Nous choisissons l'amertume seulement si l'alternative est encore plus amère. Femme: Et nous? Ceux qui restent? Gagnerons-nous de cette façon? Ne voyez-vous pas que ce que vous faites est en train de nous détruire? Et que vous prenez Israel comme alibi pour continuer? Homme: Donc, sans alibi, Israel arrêterait? Femme: Peut-être. Nous devons faire de cette guerre une guerre morale. homme: Et comment faire, si Israel n'a pas de morale? Femme: Fais attention! George: Ma femme Ayelet m'a appelé et m'a dit: Il y a eu un attentat suicide à Tel Aviv . Ayelet: Qu'est-ce que vous savez sur les blessés? Nous recherchons trois filles. George: Nous n'avons aucune information. Ayelet : Une est blessée ici, mais nous n'avons pas entendu parlé des trois autres. George: J'ai dit OK, c'est Bat-Chen, c'est ma fille . Etes-vous sûre qu'elle est morte? Ils ont dit que oui. Tzika: Ce jour-là, vers 6,30, je conduisais ma femme et mes filles au supermarché. Quand nous sommes arrivé là bas…. nous avons vu trois jeeps militaires israeliennes garées de l'autre côté de la rue. Quand nous avons dépassé la première jeep, ils ont ouvert le feu sur nous. Et ma fille de 12 ans Christine a été tuée dans la fusillade. Tzvi ...
Man 1: Zolang er onrechtv
aardigheid bestaat, moet iemand zich opofferen! Vrouw 1: Dat is geen offer, dat is wraak! Als je doodt, is er geen verschil tussen het slachtoffer en de dader. Man 1: Als we vliegtuigen hadden, hadden we geen martelaars nodig, dat is het verschil. Vrouw: Het verschil is dat het Israëlische leger alsnog sterker is. Man: Laten we dan gelijk zijn in de dood. We hebben nog het Paradijs. Vrouw: Er is geen Paradijs! Het bestaat alleen in je hoofd! Man: Alsjeblieft zeg! Moge God je vergeven. Als jij niet Abu Azzam's dochter was geweest... Alleszins, liever een Paradijs in mijn hoofd dan een leven in
...[+++] deze hel! In dit leven zijn we toch dood. Man: Men kiest alleen het bittere als het alternatieve nog bitterder is. Vrouw: En wij dan? De achterblijvers? Winnen we zo? Zie je niet dat wat je doet ons vernietigt? En dat je Israël een alibi geeft om door te gaan? Man: Dus, zonder alibi houdt Israël ermee op? Vrouw: Misschien. We moeten er een morele oorlog van maken. Man: Hoe dan, als Israël immoreel is? Vrouw: Wees voorzichtig! George: Mijn vrouw Ayelet belde me op en zei: Er was een zelfmoordaanslag in Tel Aviv. Ayelet: Wat weet je over de slachtoffers? We zoeken drie meisjes. George: We hebben geen informatie. Ayelet: Er ligt er hier een gewonde, maar we weten niets over de andere drie. George: Ik zei: OK, dat is Bat-Chen, dat is mijn dochter. Weet U zeker dat ze dood is? Ze zeiden ja. Tzvika: Op die dag, rond 6:30, reed ik met mijn vrouw en dochters naar de supermarkt. Toen we daar aankwamen... zagen we drie Israëlische militaire jeeps geparkeerd aan de kant van de weg. Toen we de eerste jeep passeerden... openden ze het vuur op ons. Mijn 12-jarige dochter Christine werd gedood in het vuurgevecht. Tzvika: Ik ben het hoofd van alle afdelingen. George: Maar is er een leraar die verantwoordelijk is? Tzvika: Ja, ik heb assistenten. Ik heb elke dag met kinderen te maken. Tzvika: In het begin vond ik het een vreemd idee. Maar toen ik het logisch bekeek, zag ...Et je vais vous raconter une histoire, qui est très embarrassante pour moi, mais que je trouve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une centaine d'employés. Et deux heures plus tard, il y avait cette jeune femme qui travaille là assise devant mon petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et elle s'est assise et nous avons parlé. Et elle a dit, J'ai appris quelque chose aujourd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main levée. j'ai dit, Que voulez-vous dire? elle a dit, Et bien, vous faites cette allocution, et vous dites que vous allez prendre encore deux questions. Et je levais la main comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et
...[+++] j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaal dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik vind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar uur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me praten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb geleerd dat ik mijn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je zei dat je nog twee vragen zou beantwoorden. Ik had net als vele mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn hand zakken, en ik zag alle vrouwen hetzelfde doen, en toen beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow,
...[+++]als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk.Pendant la phase de recherche du projet à Interval, nous nous sommes associés avec une entreprise nommée Cheskin Research, et ces gens, Davis Masten et Christopher Ireland, ont complètement changé ma façon de voir ce qu'était le marché de la recherche, et ce qu'il pourrait être. Ils m'ont appris comment regarder et voir, et ils n'ont pas fait l'incroyable chose stupide de dire à un enfant, De toutes ces choses que nous avons faites pour toi, laquelle préfères-tu ? ce qui vous donne zéro réponse exploitable. Donc, ce que nous avons fait pendant les deux premières années et demie était quatre choses : nous avons établi une revue exhaustive de la littérature dans les champs reliés comme la psychologie cognitive, la cognition spatiale, les étud
...[+++]es sur le genre, la théorie des jeux, la sociologie, la primatologie -
Tijdens de onderzoeksfase van het project bij Interval was een bedrijf genaamd Cheskin Research onze partner, en deze mensen, Davis Masten en Christopher Ireland, veranderden mijn idee van wat marktonderzoek was en wat het kon zijn. Ze leerden mij kijken en zien, en ze trapten niet in de ongelooflijk dwaze val om tegen een kind te zeggen: Welk van de dingen die we al maken vind je het leukst? Dat geeft je geen enkel bruikbaar antwoord. Wat we de eerste 2,5 jaar deden waren vier dingen. We deden een uitgebreid literatuuronderzoek in aanverwante domeinen, zoals cognitieve psychologie, ruimtelijke kennis, genderstudies, speltheorie, sociologie, primatologie --
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
avons seulement fait un projet et puis nous sommes ->
Date index: 2022-07-13