Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "autre organisation on pourrait dire " (Frans → Nederlands) :
Bon, qu’avons-nous trouvé ? Qu’avons-nous trouvé dans ce gang
? Laissez-moi vous dire que nous avons eu un accès complet à tout le monde dans le gang. Nous avons pu le voir intégralement, de la base au sommet. Ils ont eu confiance en Sudhir, une confiance que jusqu’ici aucun chercheur, qu’aucun étranger au gang, n’avait jamais réussi à obtenir de ces gangs. À tel point qu’ils nous ont laissé consulter ce qui était le plus intéressant pour moi : leur comptabilité, les rapports financiers qu’ils tenaient. Et ils nous les ont fournis. Et pas seulement pour les étudier : nous pouvions aussi leur poser des questions sur leur contenu. Si je de
...[+++]vais résumer rapidement, dans le peu de temps qu’il me reste, les conclusions qu’on peut tirer de ce gang, c’est que s’il fallait comparer le gang à une autre organisation, on pourrait dire qu’un gang, c’est comme McDonald’s. Malgré des différences évidentes, comme les restaurants McDonald’s D’abord, d’une manière qui n’est peut-être pas la plus intéressante, mais qui permet de poser des bonnes bases, dans son organisation. Dans la hiérarchie du gang, ce à quoi il ressemble. Voici donc à quoi ressemble l’organigramme du gang.
Wat waren onze bevindingen? Wat vonden we in de bende? Laat me één
ding zeggen, we hadden toegang tot echt iedereen in de bende. We hebben een kijkje kunnen nemen in de bende, van de laagste ranken tot de top. Zij vertrouwden Sudhir, zoals geen enkele a
cademicus ooit - of andere buitenstaander - ooit het vertrouwen heeft kunnen winnen van deze bendes, tot aan het punt waar zij openstelden wat het meest interessant voor mij was: hun boeken, de financiële verslagen die zij bijhielden. En uiteindelijk stelden zij die
...[+++] beschikbaar voor ons. We konden ze niet alleen bestuderen, maar we konden ook vragen stellen over wat er in stond. Dus als ik het allemaal heel snel samenvat in de korte tijd die ik heb, wat ik heb meegenomen uit de ervaringen met de bende, is dat als ik een parallel moet trekken tussen de bende en elke andere organisatie, dan zou het zijn dat de bende is als McDonald's. Op heel veel manieren, net als McDonald's. Ten eerste, is op een bepaalde manier, misschien niet de meest interessante, maar het is een goede manier om te beginnen, is de manier waarop het is georganiseerd. De hiërarchie van de bende, de manier waarop ze eruit ziet. Dus dit is hoe een organigram van hoe de bende eruit ziet. Peut-on l'agrandir pour le regarder de près, pour voir comment ces infimes blocs, les biomolécules, sont organisés en trois dimensions ? Voir la structure de base du cerveau, on pourrait dire ?
Kunnen we ze groter maken, naar binnen gluren en de bouwstenen, de biomoleculen, bekijken? Hoe zijn ze georganiseerd in de drie dimensies? Hoe is hun structuur, de basisstructuur van de hersenen, als je wil?
On peut illustrer cela par une métaphore : Là où les mathématiciens et statisticiens et
théoriciens élites font souvent office d'architectes
dans le domaine en expansion des sciences, la grande majorité des autres chercheurs en sciences appliquées, y compris une grande par
tie de ceux dont on pourrait dire qu'ils sont de ...[+++] premier rang, sont ceux qui cartographient le terrain, ils explorent les frontières, ils tracent les voies, ils élèvent les bâtiments le long du chemin. Certains peuvent me trouver téméraire, mais j'ai pour habitude d'écarter la peur des mathématiques quand je parle aux futurs chercheurs Pendant 41 ans d'enseignement de la biologie à Harvard, j'ai été attristé de voir des étudiants brillants se détourner de la possibilité d'une carrière scientifique ou même des cours de science facultatifs parce qu'ils avait peur de l'échec. Ces étudiants qui ont la phobie des maths privent d'une quantité incalculable de talents dont on a vraiment besoin,
Een metafoor is hier op zijn plaats: vooraanstaande wiskundigen, stati
stici en theoretici dienen vaak als architecten in het groeiende rijk van de wetenschap, ma
ar het zijn de vele andere toegepaste wetenschappers, onder wie velen die tot de eerste rang gerekend worden, die het terrein in kaart brengen. Zij verkennen de grenzen, ze leggen de wegen aan en ze bouwen de gebouwen langs de weg. Sommigen vonden mij wellicht roekeloos, maar het was mijn gewoonte de angst voor wiskunde opzij te vegen als ik praatte met kandidaat-wetenschapper
...[+++]s. Tijdens 41 jaren biologie doceren aan Harvard zag ik bedroefd dat briljante studenten afzagen van de mogelijkheid tot een wetenschappelijke carrière of zelfs het volgen van niet-verplichte cursussen, omdat ze bang waren om te falen. Deze wiskunde-angst ontneemt wetenschap en geneeskunde een onmetelijke hoeveelheid broodnodig talent.Et voici une autre vision Utopienne très célèbre, celle de Ebenezer Howard, 'la ville jardin.' Même idée. Une série de cités-états semi-indépendantes. Des petits taches de matière métropolitaine avec des terres arables autour, reliées entre elles par des chemins de fer. Et là encore, on pourrait dire que la nourriture est le principe d'agencement de sa vision.
En hier is een andere beroemde Utopische visie, die van Ebenezer Howard, De Tuin Stad . Zelfde idee. Series van semi-onafhankelijke steden. Kleine stippen van stedelijke massa met landbouwgrond eromheen, met elkaar verbonden door spoorwegen. En wederom, voedsel zou het indelingsprincipe kunnen zijn van deze visie.
Ou on pourrait dire que les préférences de l'individu ont été façonnées par les préférences de certaines autres personnes.
Je zou ook kunnen zeggen dat de voorkeuren van het individu gevormd zijn door de voorkeuren van bepaalde anderen.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment m
ignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pou
r son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je su
is allée t ...[+++]rouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was gee
n baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le
général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégi
e et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2
...[+++]006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar
. Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Ce pourrait peut-être un système d'auto-organisation, comme ça l'a été - et la seconde chose que je voulais vous dire, c'est que les enfants peuvent s'auto-organiser et atteindre un objectif éducatif.
Het kan misschien een zichzelf organiserend systeem zijn. Dat was het tweede stuk dat ik jullie wou vertellen, dat kinderen zichzelf kunnen organiseren en een onderwijsdoel kunnen bereiken.
Je veux dire, cela pourrait arriver, que ce passerait-il si certains groupes arrivent à s'organiser nous rejoignent et demande le droit de vote ? Et jai dit : Et bien, tant pis, nous changerons juste les règles. C'est mon travail dans la communauté : de dire que nous n'autoriserons pas notre ouverture d'esprit et notre liberté pour plomber la qualité du contenu.
Dit kan dus echt gebeuren en wat als een groep zich wel degelijk gaat organiseren om te komen stemmen? Toen zei ik: Verdomme, laten we gewoon de regels veranderen. Dat is mijn taak in de gemeenschap: zeggen dat we niet zullen toestaan dat onze openheid en vrijheid de kwaliteit van de inhoud ondermijnen.
Alors, Louis XVI a répondu en envoyant des troupes à Paris principalement pour faire taire les protestes sur la pénurie alimentaire, mais les révolutionnaires l
'ont pris comme une provocation, et ils ont répondu par la prise de la Bastille, le 14 juillet, qui, par hasard, est aussi connu comme le jour de la Bastille. La Bastille a été envahie notamment pour libérer les prisonniers - même si il n'y en avait que sept au moment - mais principalement, pour se procurer des armes. Mais alors, l'action la plus radicale de l'Assemblée Nationale s'est passé le 4 août, quand ils ont aboli la plupart de l'ancien regime -des droits féodaux, des titr
...[+++]es, des privilèges pour la noblesse, la fiscalité inégale, ils ont été tous abolis- au nom d'instaurer une nouvelle constitution. Et ensuite, le 26 août, l'Assemblée Nationale a adopté la Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen, qui délimitait un système des droits qui s’appliquaient à tous et qui ont fait ces droits une pièce fondamentale de la nouvelle constitution. C'est très différent de la déclaration américaine, qui a été, genre, écrit à contre-cœur à la fin, et ne pouvait être appliqué pour ceux qui n'étaient pas des esclaves. La DoRoMaC, comme je l'ai appelé au lycée, a déclaré que tout le monde avait le droit à la liberté, à la propriété, et à la sécurité, des droits que la Révolution française ne protégerait guère, mais, comme on a dit la semaine dernière, la même chose peut être arguée pour beaucoup d'autres révolutions dites réussites. D'accord, allons au Thought Bubble (La Bulle des Pensées). Pendant ce temps, à Versailles, Louis XVI était encore le Roi des Français, et il paraissait que la France pourrait être une monarchie constitutionnelle. Ce qui voulait dire que peut être, la famille royale pourrait demeurer dans son palais magnifique, mais, en octobre de 1789, une rumeur courait que Marie Antoinette avait un stock de céréales quelque part dans le palais. Et, dans ce qui a été plus tard connu comme la Marche ...
Lodewijk de 16e stuurde troepen naar Parijs, eigenlijk om rellen over voedseltekorten te sussen maar de revolutionairen zagen dit als een uitdaging, en bestormden de Bastille gevangenis op 14 juli, wat, toevallig Bastille dag is. De Bastille werd kennelijk bestormd om gevangenen te bevrijd
en, ook al waren er toen maar 7 gevangenen, maar grotendeels om wapens te krijgen. Ma
ar de ingrijpendste actie van de Nationale Vergadering kwam op 4 augustus, toen ze de meeste regels van het ancien regime afschaften. Feodale rechten, voordelen voor
...[+++] edelen, oneerlijke belasting, werden afgeschaft voor het opstellen van een nieuwe grondwet. Op 26 Augustus riep de Nationale Vergadering de Verklaring van de Rechten van de Mens uit. - die rechten voorlegden die golden voor iedereen, en integreerden deze rechten in de nieuwe grondwet. Dat is verschillend van de Amerikaanse grondwet, die, met tegenzin werd omgebogen en alleen van toepassing was op niet-slaven. - verklaarde dat iedereen recht had op vrijheid, bezit en veiligheid - rechten die de Franse Revolutie zeer slecht beschermde. - - Oké, naar de denktank. Ondertussen in Versailles, was Lodewijk de 16e nog steeds koning van Frankrijk, en het leek erop dat Frankrijk een constitutionele monarchie was. Wat betekende dat de koninklijke familie kon blijven wonen in hun gigantische huis, maar in oktober 1789 begon de roddel dat Marie Antoinette graan verzamelde, ergens in het paleis. En wat bekend werd als de Vrouwenmars, een hoop gewapende arme vrouwen, bestormden het paleis en eisten dat Lodewijk en Marie Antoinette verhuisden van Versailles naar Parijs. Dat deden ze, want iedereen was natuurlijk bang voor gewapende arme vrouwen En dit is een teken voor velen dat de Franse Revolutie niet alleen ging om Verlichte ideeën, maar vooral over honger en een politiek systeem dat economisch gezien het ergste was voor de armen. Eigenlijk was deze eerste face van de revolutie helemaal niet zo revolutionair. De Nationale Vergadering wilde een cons ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
autre organisation on pourrait dire ->
Date index: 2024-01-12