Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "atome ou molécule a son propre ensemble " (Frans → Nederlands) :
Ici, chaque atome ou molécule a son propre ensemble de lignes, comme son empreinte digitale.
Elk soort atoom en molecuul heeft een speciale set van lijnen, een vingerafdruk, zeg maar.
Je veux dire, vous pouvez vivre une vie
remplie et saine sans un bras. Mais vous ne pouvez pas vivre sans pression artérielle, parce que sans le sang, vos cellules ne reçoivent pas d'oxygène, et sans oxygène, elles ne peuvent pas traiter l'énergie, et vous mourir. Avec autant de parties reliées nécessaires pour rendre votre vie possible, vous pouvez comprendre que nus avons besoin d'un langage très précis pour identifier les parties de votre corps et pour parler de ce qui leur arrive. Un médecin ne va pas prescrire une chirugie à un p
...[+++]atient en racontant au chirurgien que le patient a un «mal de ventre. Ils vont avoir besoin de donner une description détaillée - essentiellement, c'est comme une carte verbale Ainsi, au fil du temps, l'anatomie a développé son propre ensemble normalisé de termes directionnels décrivant où une partie du corps est en relation à un autre.
Ik bedoel, je kan een leven leiden en een arm missen. Maar je kan niet leven zonder bloeddruk, want zonder bloed kijgen je cellen geen zuurstof en zonder zuurstof kunnen je
cellen geen energie produceren en ga je dood. Met zo veel gerelateerde delen om je leven mogelijk te maken, kun je goed begrijpen waarom we een accurate taal nodig hebben om je lichaamsdelen te onderscheiden en om erover te kunnen communiceren. Een dokter gaat niet een patiënt voor een operatie doorverwijzen naar een arts, en de chirurg vertellen dat de patiënt een zere buik heeft. Ze hebben een gedetailleerde beschrijving nodig, in wezen is dat z
...[+++]oiets als een taalkaart. Daarom heeft anatomie, door de jaren heen, zijn eigen gestandaardiseerde termen bedacht om aan te duiden waar het ene lichaamsdeel ligt ten opzichte van een ander.Elle est coudée (C'est à dire en forme
de V). Car ce gros atome d'oxygène est un petit peu plus avide d'électrons il a une légère charge négative a
lors que dans cette zone ici, avec les atomes d'hydrogènes, il y a une légère charge positive. Grâce à cette p
olarité, toutes les molécules d'eau s'attirent l'une à l'autres; tellement qu'en fa
it elles se collent ensemble, et ceci ...[+++]s’appelle une liaison hydrogène. Nous en avons déja parler au dernier épisode. Ce qui se produit essentiellement c'est que le pôle de charge positive autours de ces atomes d'hydrogènes se lie au pôle de charge négatif autour de l'atome d'oxygène d'une AUTRE molécule d'eau. (un peu comme avec un aimant)
Het is V-vormig. Omdat de goeie ouwe zuurstofatoom wat meer elektronen wil, heeft het een kleine negatieve lading, terwijl dit gebied met de waterstofatomen een kleine positieve lading heeft. Door die polariteit, zijn alle watermoleculen tot elkaar aangetrokken - zo zeer dat ze aan elkaar plakken. Dat noemen we waterstofbruggen. Daar hadden we het vorige keer over. Wat er gebeurt, is dat de positieve pool rond de waterstofatomen zich bindt aan de negatieve pool rond het zuurstofatoom van een ANDERE watermolecule.
A
ujourd’hui, nous allons commencer avec peut-être la plus grande idée de tous les temps et continuer à partir de là : les c
hoses sont faites d’atomes. [Intro] Je sais, vous n’êtes pas étonnés, vous n’êtes pas émerveillés, vous n’êtes peut-être même plus en train d’écouter, mais quand la t
héorie atomique fut proposée pour la première fois, ça avait l’air assez fou. Et oui, on appelle ça « la théorie atomique »,
...[+++]en utilisant la définition scientifique de la théorie, « un ensemble d’idées testées et éprouvées qui explique un grand nombre d’observations disparates », pas la définition familière de la théorie « une supposition ». Mais heureusement, il n’y a plus personne pour dire que les atomes sont juste une théorie. Mais il n’y a pas si longtemps, il y avait des gens qui le disaient. Vous voulez savoir qui a réglé la question pour de bon ? Einstein ! L’existence des atomes avait été supposée depuis bien avant le 20ème siècle, mais ce n’est qu’une fois qu’Einstein eut prouvé mathématiquement l’existence des atomes et des molécules en 1905 que la question fut vraiment réglée.
Dus vandaag, laten we beginnen met misschien wel het grootste idee aller tijden, en verder gaan vanaf daar: spull
en zijn gemaakt van atomen. [Intro] Ik weet het, je bent niet verbaasd, je bent niet onder de indruk, je bent misschien zelfs niet meer aan
het opletten, maar toen de atoomtheorie voor het eerst werd voorgesteld, klonk het best wel gek. En ja, we noemen het Atoomtheorie , gebruik makend van de wetenschappelijke definitie van theorie, wat een goed geteste set ideeen die veel ongelijksoortige observaties uitleggen is, niet de
...[+++] gemeenzame definitie, een gok . Maar gelukkig rent er niemand meer rond zeggend atomen zijn gewoon een theorie . Maar het is niet al te lang geleden dat mensen dat wel zeggend rondrenden. Wil je weten wie het voor goed vaststelde? Einstein! Atomen werden gepostuleerd voor een lange tijd voor de 20e eeuw, maar toen Einstein wiskundig het bestaan bewees van atomen en moleculen in 1905, was het echt opgelost.Qu’est-ce que l’ADN et comment ça marche? Qu’est-ce que l’ADN et comment ça marche? L’ADN (ou “acide désoxiribonucléique”) est une moléc
ule. C’est un tas d’atomes collés ensemble. Dans le cas de l’ADN, ces
atomes s’assemblent pour former une longue échelle en forme de spirale, comme celle-ci. Si tu as déjà étudié la biologie ouregardé le film Jurassic Park, tu as probablement entendu que l’ADN agit comme un plan ou une recette
pour fabriquer un être vivant. Mais comment?
Comment u ...[+++]ne simple molécule peut agir comme un plan pour quelque chose de si complexe et de si merveilleux qu’un arbre, un chien
Stated Clearly presenteert: Wat is DNA? en hoe werkt het? DNA, oftewel desoxyribonucleïnezuur is een mole
cuul, een heel stel atomen aan elkaar. In het geval van DNA vormen deze atomen een lange ladder in een spiraal. Zoiets als deze hier. Bij biologie of als je een film als Jurassic Park hebt gezien, heb je waarschijnlijk gehoord dat DNA de blauwdruk of het recept is voor leven. Ma
ar hoe? Hoe kan een molecuul een blauwdruk zijn voor iets zo complex en moo
i als een boom, een hond ...[+++] of een dinosauriër?Nous avons grandi en jouant de la musique - Maman est du Cap-Breton, comme par hasard. Maman et la mère de Natalie se connaissaient.
Nous avons grandi en jouant, et nous avions l
'habitude de danser ensemble, oui, c'est vrai. (Rires)
Nous avons grandi en jouant tout un tas de... Nous jouions de mémoire, et je pense que c'est important dans notre cas, parce que nous n'étions pas vraiment exposés à beaucoup de différents styles de musique. Nous avons appr
...[+++]is à jouer des instruments, mais nous devions trouver ça en nous-mêmes, parce que nous ne regardions pas la télévision, nous n'écoutions pas beaucoup la radio. Nous allions à l'église, et à l'école, parfois, travaillions à la ferme, et jouions de la musique, nous avons donc pu, je pense, à un âge très critique, développer notre propre style, notre propre personnalité ; ma mère joue, mon père joue, et le style qui est venu de la vallée d'Ottawa, en Ontario, nous l'appelons le style franco-Canadien, mais il trouve son origine dans les camps de bûcherons. Il y a des années, des centaines d'hommes allaient passer l'hiver dans les camps dans le Nord de l'Ontario et au Québec, et ils étaient tous de cultures différentes, et les irlandais, les français, les écossais, les allemand, ils se rencontraient, et bien sûr, la nuit, ils jouaient aux cartes, et dansaient et jouaient du violon, et au fil de nombreuses années, le style de violon de la vallée d'Ottawa a évolué, et la danse de la vallée d'Ottawa a évolue, alors j'ai en quelque sorte commencé avec ce style, et je me suis vite mis à faire mon propre truc, et puis j'ai rencontré Natalie, et j'ai été exposé au style génial du Cap-Breton.
We groeiden op met muziek spelen -- ma komt toevallig uit Cape Breton. Ma en de moeder van Natalie kenden elkaar. We groeiden op met muziek spelen, en we dansten samen, ja, natuurlijk. (Gelach) We groeiden op en we speelden op het gehoor. Ik denk dat dat belangrijk voor ons was omdat we niet blootgesteld werden aan veel verschillende muziekstijlen. We leerden de instrumenten te bespelen, maar het moest van binnen komen omdat we geen televisie keken en niet veel naar de radio luisterden. We gin
gen naar de kerk en soms naar school, we werkten op de boerderij en speelden muziek. Zo waren we in staat om op een erg kritische leeftijd onze eig
...[+++]en stijl te ontwikkelen, ons eigen ik. Mijn moeder speelt, mijn vader speelt, in de stijl die zijn oorsprong heeft in de Ottawavallei in Ontario. Wij noemen het de Frans-Canadese stijl maar het kwam oorspronkelijk uit de houthakkerskampen. Jaren geleden gingen honderden mannen gedurende de winter naar kampen in het noorden van Ontario en in Quebec. Ze kwamen uit verschillende culturen. De Ieren, de Fransen, de Schotten, de Duitsers, ze kwamen allemaal samen, en 's avonds gingen ze kaarten, deden ze aan stepdansen en speelden ze viool. Na velen jaren is de Ottawa Valley-vioolmuziek ontstaan, en ontstond het Ottawa Valley-stepdansen. Dat is hoe ik ongeveer begonnen ben met die stijl. Al snel begon ik mijn eigen ding te doen. Toen ontmoette ik Natalie, en ik kwam in contact met de geweldige Cape Breton vioolmuziek.C'est un 1 sui
vi de 500 zéros, un nombre si vaste que si chaque atome dans notre univers observable avait son p
ropre univers et si tous les atomes dans tous ces univers
avaient chacun leur propre univers, et si vous répétiez cela pendant deux cycles de plus, vous seriez toujours à une infime f
raction du total -- ...[+++]soit, un milliard de milliards de milliards de milliards de milliards de milliards de milliards de milliards de milliards de milliards de milliardième.
Dat is een één met 500 nullen, een getal dat zo enorm is dat als elk atoom in ons waarneembare universum zijn universum had, en elk van de atomen in die universums zelf zijn eigen universum had, en je dat nog twee keer zou doen, je nog steeds maar een kleine fractie van het geheel had, namelijk één biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoen biljoenste.
Ainsi, en 2004, lors de mon internat en chirurgie, j'ai eu le grand bonheur de rencontrer le Dr Roger Chen, qui a remporté le prix Nobel de chimie en 2008. Roger et son équipe ont travaillé sur un moyen de détecter le cancer,
et ils avaient une molécule très intelligente qu'ils avaient découverte. La molécule qu'ils avaient développée avait trois parties. La partie principale est la partie bleue, la polycation, et e
lle colle en gros à tous les tissus de votre corps. Alors imaginez de faire une
...[+++] solution chargée de cette matière collante et que vous l'injectiez dans les veines de quelqu'un qui a le cancer, tout va être éclairé. Rien ne sera spécifique. Il n'y a pas de spécificité là. Alors ils ont ajouté deux autres composants. Le premier est un segment polyanionique, qui agit essentiellement comme support antiadhésif comme le dos d'un autocollant. Alors, quand les deux sont ensembles, la molécule est neutre et rien ne se colle. Et les deux morceaux sont ensuite reliés par quelque chose qui ne peut être coupé que si vous avez les bons ciseaux moléculaires - par exemple, le type de protéases que les tumeurs génèrent. Donc ici, dans cette situation, si vous faites une solution chargée de cette molécule en trois parties avec le colorant, qui est représenté en vert, et que vous l'injectez dans la veine de quelqu'un qui a le cancer, les tissus normaux ne peuvent pas le couper. La molécule traverse et est excrétée.
In 2004, tijdens opleiding tot spe
cialist, had ik het grote geluk om Dr. Roger Chen te ontmoeten. Dezelfde Dr. Roger Chen die later in 2008 de Nobelprijs voor scheikunde zou krijgen. Roger en zijn team zochten een meth
ode om kanker op te sporen en daarvoor hadden ze een heel slim molecuul bedacht. Het molecuul dat ze hadden ontwikkeld, had drie delen. Het grootste deel ervan is het blauwe deel, een polykation, het kleeft in principe aan elk weefsel in je lichaam. Stel dat je een oplossing zou maken van deze kleverige stof en ze inject
...[+++]eren in de aderen van iemand die kanker heeft, dan zal alles gaan oplichten. Niets zal specifiek zijn. Heb je niks aan. Daarom voegden ze er nog twee extra onderdelen aan toe. Het eerste is een polyanionisch segment, dat fungeert als een niet klevende achterzijde, zoals de achterkant van een sticker. Als die twee samen zijn, is het molecuul neutraal en blijft het nergens plakken. De twee stukken worden vervolgens gekoppeld door iets dat alleen kan worden doorgesneden als je de juiste moleculaire schaar hebt - bijvoorbeeld de protease-enzymen die door tumoren worden aangemaakt. Als je in deze situatie een oplossing van dit driedelige molecuul maakt samen met de kleurstof die in het groen wordt weergegeven en je injecteert dat in de ader van iemand die kanker heeft, dan kan normaal weefsel het niet knippen. Het molecuul passeert onveranderd en wordt terug uitgescheiden.Il n
'y a pas de lumière naturelle dans cette cavern
e, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce
...[+++]ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er i
s geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Et à ne pas s'investir seulement dans son propre foyer mais aussi à tendre la main et à participer à l'éducation des enfants au sein de la communauté dans son ensemble.
En niet alleen in je eigen huis te investeren, maar ook rondom jou kinderen te helpen opvoeden in de bredere gemeenschap.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
atome ou molécule a son propre ensemble ->
Date index: 2021-11-09