Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "arriver à dire " (Frans → Nederlands) :
Et, en étant de l'autre côté de la barrière, j'ai personnellement supervisé l'investissement de dizaines de millions de dollars dans des entreprises qui m'ont présenté des pitchs sous PowerPoint. Donc,
je pense qu'on peut dire que je m'y connais un peu sur la manière de faire des pitchs. La toute première question que vous devez tous comprendre est : quelle est la chose la plus importante qu'un capital-risqueur cherche quand vous venez lui présenter une nouvelle idée d'affaire? Il y a évidemment toutes sortes de choses. Il y a le modèle économique, il y a des données financières, et il y a la demande, etc. Dans l'ensemble, parmi tout ce
...[+++]que vous avez à faire, quelle est la chose la plus importante dans laquelle le capital-risqueur va investir? Quelqu'un? Qu'est-ce que c'est? Le public : Les gens. Les gens? Vous! C'est ça : vous êtes la personne. Et donc tout l'objet d'un pitch pour capital-risqueurs est de les convaincre que vous êtes l'entrepreneur dans lequel ils vont investir leur argent et gagner beaucoup d'argent en retour. Maintenant, comment fait-on ça? On ne peut pas simplement arriver et dire: Bonjour, je suis quelqu'un de vraiment bien, et vous devriez vraiment investir en moi , n'est-ce pas? Donc, pendant votre pitch, vous avez très peu de temps… La plupart des pitchs… Les pitchs pour capital-risqueurs durent 15 minutes, la plupart devraient durer moins d'une demi-heure, l'attention des gens diminuant après 18 minutes. Des test l'ont prouvé. Alors, pendant ces 18 minutes, ou 10 minutes, ou 5 minutes, vous devez transmettre un ensemble d'idées différentes. Vous devez en fait transmettre environ 10 caractéristiques différentes pendant que vous êtes face à eux. Quelle est la chose la plus importante que vous avez à transmettre? Comment? Le public : L'intégrité. Eh bien! C'est une réponse directe que nous avons là-bas. Et je n'ai même pas eu à la suggérer.
Toen, de zaken omdraaiend, heb ik investeringen van tientallen miljoenen dollars begeleid, aan bedrijven die mij pitchten met PowerPointpresentaties. Dus ik weet het een en ander over het proces van pitchen. Het eerste vraag die je moet beantwoorden is: wat is het allerbelangrijkste dat een durfkapitalist wil zien wanneer je bij hem aanklopt met je nieuwe zakelijke idee? Er zijn allerhande dingen uiteraard. Er zijn bedrijfsmodellen, financiën, er zijn markten. Maar wat is van alle dingen het belangrijkste waarin een durfkapitalist investeert? Iemand? Wat? Publiek: Mensen. Mensen. Jij! Dat is het -- jij bent die persoon. Daarom is het doel van een pitch hen te overtuigen dat jij de ondernemer bent waarin zij hun geld gaan investeren en veel
...[+++]geld gaan terugverdienen. Nu, hoe doe je dat? Je kunt niet op komen dagen en zeggen: Hoi, ik ben echt een geschikte man/vrouw en u moet echt in me investeren. Tijdens je pitch heb je slechts enkele minuten. De meeste pitches aan privé-investeerders duren zo'n 15 minuten; aan durfkapitalisten, minder dan een half uur. De aandacht van mensen daalt na 18 minuten. Gebleken uit onderzoek. Dus in die 18 minuten, of 10 minuten, of vijf, moet je een hele hoop verschillende kenmerken overbrengen. Je moet 10 verschillende kenmerken overbrengen terwijl je daar staat. Wat is het belangrijkste dat je moet overbrengen? Wat? Publiek: Integriteit. Tjonge! Die hebben we hier staan. Ik heb het niet eens ingegeven.le qualifient ou le quantifient jamais vraiment, pour arriver à dire, Voilà ce en quoi je crois.
ze kwalificeren of kwantificeren het nooit echt en zeggen: Hier geloof ik in.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le
général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le génér
al David Richards d'arriver en 2006 et de dire ...[+++]qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar
. Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Résultats ? Aucun. Ce projet est à présent terminé. C'est donc la fin.
Tout ce que je peux dire pour terminer ceci, nous avons entendu hier qu'une des 10 mauvaises c
hoses qui peut nous arriver c'est un astéroid qui nous fonce dessus. Et une des mauvaises choses qui pourrait arriver à la NASA est que si cet astéroid pointe son nez dans les 9 prochains mois, et que tout le monde dit, Et bien, qu'allons-nous faire ? Orion est vraiment une des seules sinon la seule, technologie disponible sur l'étagère qui pourrait faire quelque chose. Je
...[+++] vais donc vous dire la bonne et la mauvaise nouvelle. La bonne nouvelle est que la NASA a un petit secret un département qui continue les recherche sur un plan d'urgence et qui essaie de conserver les connaissances du projet Orion dans le cas d'une telle malchance.
Resultaten? Geen. Di
t project wordt bij deze beëindigd. Dat is dus het einde. Al wat ik tot slot kan zeggen, is dit: gisteren hoorden we dat één van de 10 slechte dingen die ons kunnen overkomen, een asteroïde is met onze naam erop. Eén van de slechte dingen die NASA kan overkomen, is dat als die asteroïde met onze naam opduikt, negen maanden ver, iedereen zegt: Wat gaan we eraan doen? Orion is echt één van de enige, zo niet de enige kant-en-klare technologie die iets zou kunnen doen. Dus hier is het goede en het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat NASA een kleine, geheime rampenplandivisie heeft die zich hiermee bezig houdt. Ze prob
...[+++]eren de kennis van Orion te bewaren voor als er zo'n ongeluk gebeurt.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et
quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir.
...[+++] Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was gee
n baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.”
Hij zei: “We kunnen erover praten, m ...[+++]aar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Je veux dire, cela pourrait arriver, que ce passerait-il si certains groupes arrivent à s'organiser nous rejoignent et demande le droit de vote ? Et jai dit : Et bien, tant pis, nous changerons juste les règles. C'est mon travail dans la communauté : de dire que nous n'autoriserons pas notre ouverture d'esprit et notre liberté pour plomber la qualité du contenu.
Dit kan dus echt gebeuren en wat als een groep zich wel degelijk gaat organiseren om te komen stemmen? Toen zei ik: Verdomme, laten we gewoon de regels veranderen. Dat is mijn taak in de gemeenschap: zeggen dat we niet zullen toestaan dat onze openheid en vrijheid de kwaliteit van de inhoud ondermijnen.
C'est à dire que si quelque chose arrive -- et je n'ai jamais vu ça, mais je n'ai regardé que pendant 20 ans -- si quelque chose arrive, elles pourraient arriver à la rescousse.
Dat wil zeggen, als er iets gebeurt -- en ik heb nooit iets zien gebeuren, maar ik ben ook nog maar 20 jaar aan het kijken -- als er iets gebeurt, komen ze allemaal naarbuiten als ze nodig zijn.
On sait bien, elles sont multitâches. Cette idée vient d'une étude publiée en 1982, sur 20 cerveaux conservés dans le formol et qui montrait que le corps calleux, c'est-à-dire ce qui est entouré de rouge, c'est-à-
dire un faisceau de fibres qui relient les deux hémisphères cérébraux, ce corps calleux était plus épais chez les femmes que chez les hommes, d'où peut-être une meilleure communication. Or, depuis 1982, beaucoup de choses se sont passées, beaucoup de technolo
gies nouvelles sont arrivées et en particulier les nouvelles techniq
...[+++]ues d'imagerie cérébrale comme l'IRM qui enfin désormais permettent de réaliser un rêve, c'est-à-dire d'étudier un cerveau vivant et non plus un cerveau dans le formol. Et si on rassemble l'ensemble des études faites sur le corps calleux depuis que l'IRM est arrivé, on s'aperçoit qu'il n'y a pas de différence entre les hommes et les femmes dans l'épaisseur du corps calleux. Encore une autre idée reçue : « Les femmes sont douées pour le langage car elles utilisent leurs deux hémisphères pour parler. » On cherche aussi d'où ça vient : ça vient d'une étude qui a été publiée en 1994, qui est une étude en IRM pendant un test de langage et qui montrait que les hommes, dans ce test, activaient un hémisphère et les femmes activaient les deux. Alors, cette étude qui avait été réalisée sur 19 hommes et femmes, a intrigué de nombreux chercheurs qui ont cherché à reproduire ce résultat.
Zoals bekend kunnen zij beter multitasken. Dit idee komt voort uit een studie die gepubliceerd is in 1982, op basis van 20 hersenen bewaard in formaline waarbij het corpus callosum, de hersenbalk, hier rood omcirkeld, dus de bundel van vezels die de verbinding vormt tussen beide hersenhelften bij vrouwen dikker was dan bij mannen en daardoor misschien beter geschikt voor communicatie. Maar sinds 1982 is er veel gebeurd: veel technologische vooruitgang met name nieuwe technieken op het gebied van neuroimaging, zoals MRI, die ons eindelijk in staat stellen om een droom te verwezenlijken, namelijk het bestuderen van een levend brein in plaats van hersenen op sterk water. En als we ze naast elkaar leggen, alle studies naar het corpus callosum s
...[+++]inds de introductie van MRI, dan zien we dat er geen verschil is tussen mannen en vrouwen in de dikte van de hersenbalk. Nog een derde mythe: Vrouwen hebben een gave voor taal want zij gebruiken beide hersenhelften bij het praten. Waar komt dat idee vandaan? Dat komt uit een studie uit 1994, een onderzoek met MRI tijdens een taaltest waaruit bleek dat mannen bij de test gebruik maakten van slechts een hersenhelft, en vrouwen beide helften activeerden. Deze intrigerende studie, uitgevoerd op 19 mannen en vrouwen, heeft vele onderzoekers aangezet tot een poging om dit resultaat te reproduceren.Je peux dire je veux mon steak saignant , ou il me faut ces chaussures en 36 , mais je n'arrive pas à dire j'aimerais que tu vantes mes mérites C'est parce que je donne des informations sensibles.
Waarom kan ik wel zeggen: Ik wil mijn biefstuk medium rare , ik heb schoenen van maat 39 nodig, maar zeg ik niet: Zou je me deze complimenten willen geven? Dat is omdat ik je dan belangrijke informatie geef over mij.
Je voulais lui dire que ce qui fait ce que la plupart d'entre nous sommes, plus que tout, ça n'est pas nos esprits et nos corps et pas ce qui nous arrive, mais comment nous réagissons à ce qui nous arrive.
Ik wilde hem vertellen dat wat ons vooral maakt tot wat we zijn niet in onze geest zit en ook niet in ons lichaam. Niet wat ons overkomt, maar hoe we daarmee omgaan.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
arriver à dire ->
Date index: 2024-12-12