Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "appris en travaillant avec des enfants des rues au brésil " (Frans → Nederlands) :
Comme je l'ai appris en travaillant avec des enfants des rues au Brésil, Le petit ami de Maman est très souvent ce qu'il y a de plus dangereux pour les enfants.
Van het werken met Braziliaanse straatkinderen weet ik dat mama's vriendje vaak een zeer gevaarlijke persoon is voor kinderen.
Homme 1 : à partir du moment où il y a de l'injustice, quelqu'un doit faire un sacrifice! Femme 1 : Ce n'est pas un sacrifice, C'est une
vengeance! Si vous tuez, il n'y a pas de différence entre victime et occupant. Homme 1 : si vous avions des avions, nous n'aurions pas besoin de martyrs, c'est la différence. Femme : La différence c'est que l'armée israelienne est toujours plus forte. Homme: Alors, soyons égaux devant la mort. Nous avons toujours le Paradis. Femme: Il n'y a pas de Parad
is! Ca n'existe que dans votre tête! Homme: Dieu
...[+++] vous pardonne, dieu vous pardonne! Que dieu vous pardonne. Si vous n'étiez pas la sœur d'Abu Azzam… De toute façon, je préfèrerais encore avoir le paradis dans ma tête que vivre dans cet enfer! Dans cette vie, nous sommes morts de toute façon. Homme: Nous choisissons l'amertume seulement si l'alternative est encore plus amère. Femme: Et nous? Ceux qui restent? Gagnerons-nous de cette façon? Ne voyez-vous pas que ce que vous faites est en train de nous détruire? Et que vous prenez Israel comme alibi pour continuer? Homme: Donc, sans alibi, Israel arrêterait? Femme: Peut-être. Nous devons faire de cette guerre une guerre morale. homme: Et comment faire, si Israel n'a pas de morale? Femme: Fais attention! George: Ma femme Ayelet m'a appelé et m'a dit: Il y a eu un attentat suicide à Tel Aviv . Ayelet: Qu'est-ce que vous savez sur les blessés? Nous recherchons trois filles. George: Nous n'avons aucune information. Ayelet : Une est blessée ici, mais nous n'avons pas entendu parlé des trois autres. George: J'ai dit OK, c'est Bat-Chen, c'est ma fille . Etes-vous sûre qu'elle est morte? Ils ont dit que oui. Tzika: Ce jour-là, vers 6,30, je conduisais ma femme et mes filles au supermarché. Quand nous sommes arrivé là bas…. nous avons vu trois jeeps militaires israeliennes garées de l'autre côté de la rue. Quand nous avons dépassé la première jeep, ils ont ouvert le feu sur nous. Et ma fille de 12 ans Christine a été tuée dans la fusillade. Tzvi ...
Man 1: Zolang er onrechtvaardigheid bestaat, moet iemand zich opoffer
en! Vrouw 1: Dat is geen offer, dat is wraak! Als je doodt, is er geen verschil tussen het slachtoffer en de dader. Man 1: Als we vliegtuigen hadden, hadden we geen martelaars nodig, dat is het verschil. Vrouw: Het verschil is dat het Israëlische leger alsnog sterker is. Man: Laten we dan gelijk zijn in de dood. We hebben nog het Paradijs. Vrouw: Er is geen Paradijs! Het bestaat alleen in je hoofd! Man: Alsjeblieft zeg! Moge God je vergeven. Als jij niet Abu Az
zam's dochter was geweest... Alles ...[+++]zins, liever een Paradijs in mijn hoofd dan een leven in deze hel! In dit leven zijn we toch dood. Man: Men kiest alleen het bittere als het alternatieve nog bitterder is. Vrouw: En wij dan? De achterblijvers? Winnen we zo? Zie je niet dat wat je doet ons vernietigt? En dat je Israël een alibi geeft om door te gaan? Man: Dus, zonder alibi houdt Israël ermee op? Vrouw: Misschien. We moeten er een morele oorlog van maken. Man: Hoe dan, als Israël immoreel is? Vrouw: Wees voorzichtig! George: Mijn vrouw Ayelet belde me op en zei: Er was een zelfmoordaanslag in Tel Aviv. Ayelet: Wat weet je over de slachtoffers? We zoeken drie meisjes. George: We hebben geen informatie. Ayelet: Er ligt er hier een gewonde, maar we weten niets over de andere drie. George: Ik zei: OK, dat is Bat-Chen, dat is mijn dochter. Weet U zeker dat ze dood is? Ze zeiden ja. Tzvika: Op die dag, rond 6:30, reed ik met mijn vrouw en dochters naar de supermarkt. Toen we daar aankwamen... zagen we drie Israëlische militaire jeeps geparkeerd aan de kant van de weg. Toen we de eerste jeep passeerden... openden ze het vuur op ons. Mijn 12-jarige dochter Christine werd gedood in het vuurgevecht. Tzvika: Ik ben het hoofd van alle afdelingen. George: Maar is er een leraar die verantwoordelijk is? Tzvika: Ja, ik heb assistenten. Ik heb elke dag met kinderen te maken. Tzvika: In het begin vond ik het een vreemd idee. Maar toen ik het logisch bekeek, zag ...A l'Harbour School de Hong Kong, Cesar Harada enseigne les sciences citoyennes et l'invention à la nouvelle génération d'environnementalistes. Il a déménagé
sa salle de classe dans un énorme espace industriel où les
enfants imaginatifs travaillent le bois, le métal, font de la chimie, de la biologie et de l'optique et, occasionnellement, utilisent des outils électriques pour créer des solutions aux menaces auxquelles font face les océans du monde. Dans cet endroit, il inculque une leçon universelle que ses prop
res parent ...[+++]s lui ont appris très jeune : « Tu peux semer le désordre, mais tu dois nettoyer derrière toi. »
Op de Harbour School in Hong Kong geeft Cesar Herada les in burgerwetenschap en innovatie aan de volgende generatie milieudeskundigen. Hij heeft zijn klas verplaatst naar een industriële megaruimte waar inventieve kinderen met hout, metaal, chemie, biologie, optica en, af en toe, gereedschapswerktuigen concrete oplossingen bedenken voor de bedreigingen van de oceanen. Hij geeft een universele les die zijn eigen ouders hem als kind gaven: Je mag rommel maken, maar je moet hem zelf opruimen.
Même au coeur d'une terrible destruction, de mor
t et de chaos, j'ai appris comment des personnes ordinaires pouvaient aider leur prochain, partager la nourr
iture, élever leurs enfants, évacuer quelqu'un sous
le feu d'un sniper depuis le centre d'une rue tout en sachant que vous mettiez en danger votre pr
opre vie, aider les gens à faire embarquer d ...[+++]ans des taxis les blessés pour tenter de les emporter à l'hôpital.
Zelfs te midden van verwoesting, dood en chaos, zag ik hoe gewone mensen hun buren hielpen, voedsel deelden, hun kinderen opvoedden, iemand wegtrokken die beschoten werd, terwijl ze daarmee hun eigen leven riskeerden en gewonden in taxi's hielpen, om ze proberen naar een ziekenhuis te brengen.
C'est si simple que c'est ce qu'on nous a dit quand, enfants, on nous a appris à traverser la rue.
Hij is net zo simpel als wat ons als kinderen geleerd werd bij het oversteken van de straat:.
Ceci s'appelle La Robe. C'est un poème plus long, À cette époque, cette époque qui existe seulement pour moi comme le souvenir le plus fuyant maintenant, quand souvent le premier son que tu entendais le matin était un orage d
e chants d’oiseaux, puis le doux clopinement des sabots du cheval qui tirait
le chariot de lait dans la rue, et le dernier son la nuit en toute probabilité était ton père qui s’arrêtait dans sa v
oiture, après avoir travaillé tard enco ...[+++]re, toujours tard, et descendant pesamment au sous-sol, à la chaudière, pour vider les cendres et calfeutrer les courants avant de remonter l’escalier et tomber dans le lit; dans ces jours lointains, les femmes, ma mère, les mères de mes amis, nos voisins, toutes les femmes que je connaissais, portaient, souvent presque toute la journée, ce qu’on appelait des robes de chambre, bon marché, à motifs, comme de la pulpe, apparemment et exprès sans forme, des robes légères en coton qu’on portait par dessus de sa chemise nuit, et quand on devait chercher un enfant, étendre du linge sur la ligne, ou descendre à l’épicerie au coin, par dessous un manteau, l’ourlet tordu de la chemise de nuit, toujours plat et jauni, pendant dessous.
Nu volgt Het huisschort . Dit is een langer gedicht. In lang vervlogen tijden die voor mij nu nog slechts als vluchtig
e herinneringen herleven, tijden waarin je 's ochtends vaak werd gewekt door een aanzwellend vogelkoor gevolgd door het gedempte getrappel van het paard van de melkboer onder aan de straat, tijden waarin je vrijwel iedere avond als laats
te je vader in zijn auto hoorde voorrijden, na een werkdag die altijd te lang was, eerst klossend naar de kelder, naar de ketel, om as uit te scheppen en de klep te verzetten, en vervol
...[+++]gens naar boven, waar hij zijn bed in rolde. In die lang vervlogen tijden droegen vrouwen, mijn moeder, de moeders van mijn vrienden, buurvrouwen, alle vrouwen die ik kende, een groot deel van de dag het zogenaamde huisschort, een goedkope, bedrukte lap, schijnbaar met opzet vormeloze lichtkatoenen hoezen, die je over je nachthemd droeg, en als je naar een kind op zoek ging, was aan de lijn hing, of even iets haalde bij de winkel op de hoek, onder een jas. De verwrongen zoom van je nachthemd stak er dan slap en vergeeld onder uit.C'est pas facile pour tout le monde. C'est pas évident. Notre niveau d'accès immédiat à la gratitude est un peu différent d'une personne à l'autre. Et notamment, pour Léon, le plus jeune, c'était extrêmement difficile. Il était comprimé, il n'avait pas envie, il n'avait pas envie de jouer. Une de mes grandes fiertés de maman, c'est qu'aujourd'hui Léon a 14 ans, il pourrait descendre cet escalier, venir devant vous, vous dire voilà, moi mes 3 k
ifs c'est ça . J'ai appris ça à mes enfants. C'est une manière de faire. Quand
on fait ça avec des gens ...[+++] qu'on connaît, des gens avec lesquels on vit, des ge
ns avec lesquels on travaille, des gens que l'on ne connaît pas, que l'on vient de rencontrer, il se passe quelque chose de très particulier, parce que c'est pas un sujet de conversation extrêmement courant. Si ça vous touche, ça me touche.
m
ensen die je niet kent, die je pas hebt ont
moet, dan gebeurt iets heel bijzonders. Want het is een nogal ongebruikelijk gespreksonderwerp. Als het jou raakt, raakt het mij. Als ik je hoor vertellen wat jou vandaag gelukkig maakte, dan is er één regel: op een top die openlijk wordt gedeeld, geef je geen commentaar, geen kritiek. Je luistert naar de top van anderen, je neemt hem in je op en vaak stel je vast dat jij dat ook hebt ervaren. Je voegt hem aan je lijst toe. Dat is één manier van doen, het niveau 0. Dan is er niveau 1. Als je
...[+++] niet veel zin hebt om erover te praten, kan je beginnen door op je nachttafel wat ik een 'topboekje' noem te leggen, wat onderzoekers een 'dankbaarheidsdagboek' noemen, waarin je gewoon kan noteren, voor je gaat slapen, het laatste wat je doet voor je gaat slapen, als je je iPad uitschakelt, vul je je boekje in. Dokter Emmons stelde vast dat als dat het laatste is wat je doet op een dag, datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
appris en travaillant avec des enfants des rues au brésil ->
Date index: 2023-08-12