Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «années beaucoup » (Français → Néerlandais) :
Dans les prochaines années beaucoup d'entre vous seront les heureux propriétaires de points GPS.
Binnen een paar jaar zullen velen van jullie de trotse eigenaar zijn van een gps-dot.
La nouveauté, c'est que depuis ces dernières années beaucoup de ces activités traditionnelles à l'homme, très physiques, ces actes d'auto-expression, sont passés sur Internet.
Nieuw is dat de laatste jaren veel van deze traditionele activiteiten, deze uitingen van zelfexpressie zich verplaatsten naar het internet.
Cet univers durera pendant 10 puissance 100 années -- beaucoup plus longtemps que l'âge de notre univers.
Dat universum zal zo'n 10 tot de 100ste jaar blijven bestaan - veel langer dan dat ons kleine universum al heeft bestaan.
Monsieur,
d'abord, en quelle année? Voilà pourquoi je commence avec un homme. Quelle année? Public : 1953. AB : 1953, de quel mois? Public : Novembre. AB : Quel jour de novembre? Public : Le 23. AB: 23 -- c'était un lundi? Public: Oui. Oui, parfait. Quelqu'un d'autre? Qui d'autre voudrai
t -- je n'ai pas vu beaucoup de main de femmes. Ok, c'est -- et vous, quelle année? Public : 1949. AB : 1949, quel mois? Public : Octobre. AB : Quel jour d'octobre? Public : Le cinq. AB : Cinq -- était-ce un mercredi? Oui. Allons voir tout au fond main
...[+++]tenant, et vous? Parlez très fort, quelle année? Public : 1959. AB : 1959, OK -- quel était le mois? Public : Février. AB: Quel jour de février? Public : Six. AB : Six -- c'était un vendredi? Public : Oui. Parfait, et pourquoi pas la personne juste derrière? Dites -- dites -- en quelle année etait-ce? Public : 1947. AB : 1947, et le mois? Public : Mai. AB : Quel jour de mai? Public : Sept. AB : Sept -- et ça serait un mercredi? Public : Oui. AB : Merci beaucoup. (Applaudissements) Est-ce que quelqu'un aimerait connaître leur jour de naissance?
OK menee
r, ten eerste, welk jaar was dat? Daarom begin ik met een man. Welk jaar? Publiek: 1953. AB: 1953, en de maand? Publiek: November. AB: November, welke datum? Publiek: de 23e. AB: de 23e, was dat een maandag? Publiek: Ja. Ja, goed, iemand anders? Wie zou willen -- tja ik heb geen -- geen opgestoken vrouwenhanden gezien. OK, het is -- u misschien, welk jaar? Publiek: 1949. AB: 1949, en de maand? Publiek: Oktober. AB: Oktober, welke datum? Publiek: De vijfde. AB: De vijfde -- was dat een woensdag? Ja, mijn -- ik ga nu helemaal naar achteren, u misschien? Roept u maar, welk jaar? Publiek: 1959. AB: 1959, OK -- en de maand? Publiek: F
...[+++]ebruari. AB: De hoeveelste februari? Publiek: De zesde. AB: De zesde -- was dat een vrijdag? Publiek: Ja. Goed, misschien de persoon achter haar? Gewoon roepen -- welk jaar was het? Publiek: 1947. AB: 1947, en de maand? Publiek: Mei. AB: de hoeveelste mei? Publiek: De zevende. AB: De zevende -- zou dat een woensdag zijn? Publiek: Ja. AB: Dank u wel. (Applaus) Wil iemand hier de dag van de week weten waarop ze geboren zijn?Pour cela, il faut remonter à une époque qui a précédé le
crack, au début des années 80, et adopter le point de vue d’un chef de gang. Être chef de gang dans une cité n’était pas une mauvaise affaire au milieu des années 80. Au début des années 80, pourrait-on d
ire. On avait alors beaucoup de pouvoir, on pouvait tabasser du monde, on avait beaucoup de prestige, beaucoup de respect. Mais il n’y avait pas d’argent, n’est-ce pas ? Les gangs n’avaient pas de moyen de se faire de l’argent. Et on ne pouvait pas demander une cotisation aux m
...[+++]embres du gang parce que ces membres n’avaient pas d’argent. On ne pouvait pas vraiment se faire de l’argent en vendant de la marijuana. Il s’avère que la marijuana ne rapporte pas grand chose. On ne s’enrichit pas à vendre de la marijuana. On ne pouvait pas vendre de la cocaïne. Vous savez, la cocaïne est un bon produit -- la cocaïne en poudre -- mais il faut connaître de riches blancs. Et la plupart des gangs des cités ne connaissaient pas de riches blancs ; ils ne pouvaient pas vendre à ce marché. On ne pouvait pas se contenter non plus de la délinquance. Il s’avère que la délinquance est une très mauvaise source de revenus. Et donc, en tant que chef de gang, on avait, vous voyez, du pouvoir. C’est une vie assez agréable. Mais le problème c’est qu’on se retrouvait à vivre chez sa mère.
En om dat te doen moet je terug gaan in de tijd van vo
or de opkomst van crack-cocaïne, begin jaren '80, en er naar kijken vanuit het perspectief van de leider van een bende. Het was zo slecht nog niet om leider te zijn van een bende in het midden van de jaren '80, aan het begin van de jaren '80. Je had veel macht en kon mensen in elkaar slaan, je had veel prestige en respect. Maar er was geen droog brood mee te verdienen. Er was geen manier voor de bende om geld te verdienen. En ze konden geen geld van de bendeleden vragen, want de mensen in de bende hadden geen geld. Je kon niet echt geld verdienen met de verkoop van marihuana. Het blee
...[+++]k dat marihuana te goedkoop was. Je kunt niet rijk worden van het verkopen van marihuana. Je kon geen cocaïne verkopen. Cocaïne is een fantastisch product, cocaïne in poedervorm, maar je moest rijke, blanke mensen kennen. En de meeste binnenstedelijke bendeleden kenden gaan rijke blanken, dus ze konden het niet in die markt verkopen. En kleine criminaliteit was ook niet echt een mogelijkheid. Het blijkt dat kleine criminaliteit een verschrikkelijke manier is om geld te verdienen. Het resultaat was dus, dat je als bendeleider macht had. Dat is niet zo'n slecht leven. Maar uiteindelijk was het wel zo dat je bij je moeder thuis woonde.Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates,
qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zu
llen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Nous avons grandi en jouant de la musique - Maman est du Cap-Breton, comme par hasard. Maman et la mère de Natalie se connaissaient. Nous avons grandi en jouant, et nous avions l'habitude de danser ensemble, oui, c'est vrai. (Rires) Nous avons grandi en jouant tout un tas de... Nous jouions de mémoire, et je pense que c'est important dans notre cas, parce que nous n'étions pas
vraiment exposés à beaucoup de différents styles de musique. Nous avons appris à jouer des instruments, mais nous devions trouver ça en nous-mêmes, parce que nous ne regardions pas la télévision, nous n'écoutions pas beaucoup la radio. Nous allions à l'église, et à
...[+++] l'école, parfois, travaillions à la ferme, et jouions de la musique, nous avons donc pu, je pense, à un âge très critique, développer notre propre style, notre propre personnalité ; ma mère joue, mon père joue, et le style qui est venu de la vallée d'Ottawa, en Ontario, nous l'appelons le style franco-Canadien, mais il trouve son origine dans les camps de bûcherons. Il y a des années, des centaines d'hommes allaient passer l'hiver dans les camps dans le Nord de l'Ontario et au Québec, et ils étaient tous de cultures différentes, et les irlandais, les français, les écossais, les allemand, ils se rencontraient, et bien sûr, la nuit, ils jouaient aux cartes, et dansaient et jouaient du violon, et au fil de nombreuses années, le style de violon de la vallée d'Ottawa a évolué, et la danse de la vallée d'Ottawa a évolue, alors j'ai en quelque sorte commencé avec ce style, et je me suis vite mis à faire mon propre truc, et puis j'ai rencontré Natalie, et j'ai été exposé au style génial du Cap-Breton.
We groeiden op met muziek spelen -- ma komt toevallig uit Cape Breton. Ma en de moeder van Natalie kenden elkaar. We groeiden op met muziek spelen, en we dansten samen, ja, natuurlijk. (Gelach) We groeiden op en we speelden op het gehoor. Ik denk dat dat belangrijk voor ons was omdat we niet blootgesteld werden aan veel verschillende muziekstijlen. We leerden de instrumenten te bespelen, maar het moest van binnen komen omdat we geen televisie keken en niet veel naar de radio luisterden. We gingen naar de kerk en soms naar school, we werkten op de boerderij en speelden muziek. Zo waren we in staat om op een erg kritische leeftijd onze eigen stijl te ontwikkelen, ons eigen ik. Mijn moeder speelt, mijn vader speelt, in de stijl die zijn oorspr
...[+++]ong heeft in de Ottawavallei in Ontario. Wij noemen het de Frans-Canadese stijl maar het kwam oorspronkelijk uit de houthakkerskampen. Jaren geleden gingen honderden mannen gedurende de winter naar kampen in het noorden van Ontario en in Quebec. Ze kwamen uit verschillende culturen. De Ieren, de Fransen, de Schotten, de Duitsers, ze kwamen allemaal samen, en 's avonds gingen ze kaarten, deden ze aan stepdansen en speelden ze viool. Na velen jaren is de Ottawa Valley-vioolmuziek ontstaan, en ontstond het Ottawa Valley-stepdansen. Dat is hoe ik ongeveer begonnen ben met die stijl. Al snel begon ik mijn eigen ding te doen. Toen ontmoette ik Natalie, en ik kwam in contact met de geweldige Cape Breton vioolmuziek.CA : Al Gore, c'était incroyablement puissant. Si cette année s'avère être l'année où cet esprit de parti change, comme vous l'avez dit, ce n'est plus un problème d'affiliation, mais vous rassemblez des gens des deux côtés, supporté par la science, par ces opportunités d'investissement, supporté par la raison, que vous allez l'emporter — ça alors, c'est réellement passionnant. Merci beaucoup. AG : Merci beaucoup de me faire revenir à TED.
CA: Al Gore, dat was bijzonder krachtig. Als dit het jaar blijkt te zijn dat de partijdigheid verandert, zoals je zei, het is niet langer een kwestie van partijdigheid, maar jij brengt mensen van beide zijden samen, gesteund door de wetenschap, door dit soort investeringsmogelijkheden en door de redenering dat je dit overwint -- Dat is echt spannend. Hartelijk bedankt. AG: Bedankt om me weer terug te brengen bij TED.
A son époque, ma mère n'est pas allée à l'université. Peu de femmes le faisaient. Aujourd'hui, pour deux homme qui obtiennent un diplôme universitaire, il y a trois femmes qui en font autant. Les femmes, pour la première fois cette année, sont devenues majoritaires dans la population active américaine. Et elles c
ommencent à dominer beaucoup de métiers -- médecins, avocates, banquières, comptables. Plus de 50 % des directeurs sont aujourd'hui des femmes. Et dans les 15 professions qui croîtront le plus dans la prochaine décennie, selon les prévisions, seules deux ne sont pas dominées par les femmes. L'économie mondiale est donc en train d
...[+++]e devenir l'un des endroits où les femmes réussissent mieux que les hommes, croyez-le ou non, et ces changements économiques commencent à rapidement modifier notre culture -- ce à quoi ressemblent nos comédies romantiques, ce à quoi ressemblent nos marriages, ce à quoi ressemblent nos rendez-vous amoureux, tout comme notre nouvelle galerie de super-héros. Pendant longtemps, c'est l'image de la masculinité américaine qui a dominé -- coriace, rude, qui contrôle son environnement. Il y a quelques années, le cow-boy Marlboro a été mis à la retraite, et remplacé par ce spécimen beaucoup moins impressionnant, qui est une parodie de la masculinité américaine. Et voilà ce que nous avons dans nos publicités aujourd'hui.
In de tijd van mijn moeder ging ze niet studeren. De meeste vrouwen niet. Maar nu vinden we voor elke twee mannen die afstuderen drie vrouwen die dat ook doen. Vrouwen vormen dit jaar voor het eerst de meerderheid van de Amerikaanse beroepsbevolking. Langzaam maar zeker gaan ze een hoop beroepen domineren -- dokters, advocaten, bankiers, accountants. Meer dan 50% van de managers zijn nu vrouwen. En van de 15 beroepen die naar verwachting de komende 10 jaar het meest zullen groeien worden er slechts twee niet door vrouwen beheerst. De wereldeconomie wordt een plaats waar vrouwen meer succes hebben dan mannen, of je het nu gelooft of niet, en deze economische veranderingen beginnen snel effect te hebben op onze cultuur -- hoe onze romcoms eru
...[+++]it zien, hoe onze huwelijken eruit zien, hoe we daten, en wie onze nieuwe superhelden zijn. Lange tijd voerde dit beeld van Amerikaanse mannelijkheid de boventoon -- stoer, ruig, meester over zijn omgeving. Een paar jaar geleden ging de Marlboro Man met pensioen om vervangen te worden door dit veel minder indrukwekkende model, een parodie op Amerikaanse mannelijkheid. Dat beheerst tegenwoordig onze reclames.Si nous regardons au début des années 1990 nous voyons une fois encore beaucoup de variation. Dans ce cas, sur l'axe des ordonnées nous avons une mesure de la sensibilité aux antibiotiques. Et je ne vais pas entrer dans les détails. Mais nous avons beaucoup de variation dans la sensibilité aux antibiotiques au Chili, au Pérou et en Equateur, et pas de tendance au fil des ans. Mais si nous regardons à la fin des années 1990, cinq ans plus tard, nous voyons qu'en Equateur ils ont commencé à avoir un problème de résistance.
Als we kijken naar het begin van de jaren ‘90 dan zien we alweer veel variatie. In dit geval staat de Y-as voor de gevoeligheid voor antibiotica. Daar ga ik verder niet op in. We hebben een grote variatie in gevoeligheid in Chili Peru en Ecuador en geen trend door de jaren heen. Als we kijken naar het einde van de jaren ‘90, een half decennium later, dan zien we dat zich in Ecuador een resistentieprobleem heeft ontwikkeld.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
années beaucoup ->
Date index: 2024-06-12