Traduction de «ainsi que honteux » (Français → Néerlandais) :

Cela nous fait nous sentir dangereusement jaloux et en colère - ainsi que honteux et coupables de cette colère.
Het complexe is dat het niet uitmaakt hoeveel onze ouders ook van ons houden, kunnen ze dit nooit seksueel tonen en zullen ze altijd met een andere partner leven.

Par exemple, prenez ce passage du livre d'Edward Gibbon « La Décadence et la Chute de l'Empire Romain » : « L'assaut tout entier dura environ douze heures, jusqu'à ce que la retraite progressive des Perses tourne à la fuite désordonnée, dont l'exemple honteux fut donné par les principaux dirigeants ainsi que par la famille Suréna elle-même. » C'est magnifique, mais franchement, plus personne ne parle comme ça.
Een voorbeeld: stel je een passage voor van 'Het verval en de ondergang van het Romeinse rijk' van Edward Gibbon. Het gehele gevecht duurde ruim twaalf uur, totdat de geleidelijke terugtrekking van de Perzen was veranderd in een rommelige vlucht. Het schaamtevolle voorbeeld werd gegeven door de voornaamste leiders en Surenas zelf. Prachtig, maar laten we eerlijk zijn, niemand praat zo.

Ses pensées se concentraient autour de 4 grandes recommandations: 1. AVOUER SON ENVIE L'envie est - Nietzsche le reconnait - une grande part de la vie. Toutefois, les effets persistants du christianisme nous apprennent à nous sentir honteux de nos sentiments envieux. Il semblent être un signe de mal . Alors nous nous les cachons à nous-même, ainsi qu'aux autres Pourtant il n'y a rien de mal avec l'envie, maintient Nietzsche, tant que nous l'utilisons en tant que guide vers ce que nous voulons vraiment. Chaque personne qui nous rend envieux devrait être perçue comme une indication de ce qu'on pourrait un jour devenir. Cet écrivain, ce mania ou chef qui incite notre envie évoque la possibilité de ce que nous serions capable d'être un jour.
Zijn gedachte centreert zich rondom 4 hoofdpunten: Geef toe aan afgunst afgunst is - erkende Nietzsche - een groot gedeelte van het leven. Maar het grootste gedeelte van het Christendom leert ons om ons te schamen voor onze gevoelens van afgunst. Ze lijken een indicatie van het kwaadaardige. Dus verstoppen we het van onszelf en anderen. Toch is er niks mis met afgunst, bleef Nietzsche volhouden, als we het maar als gids aanhouden om te halen wat we echt willen. Elk persoon die ons jaloers maakt moet gezien worden als een indicatie van wat we ooit op een dag kunnen worden. De afgunst-verwekkende schrijver, magnaat of chef geeft tips voor wat je ooit kan bereiken.