Traduction de «étant renvoyée devant » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Lésion traumatique par un objet en mouvement (la victime étant tombée ou couchée devant l'objet ou entrée en collision avec celui-ci), intention non déterminée
vallen, liggen of lopen voor of tegen bewegend voorwerp - opzet niet bepaald

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Etant donné que cette disposition concerne l'arrondissement judiciaire et non l'arrondissement administratif, les parties peuvent dès lors être renvoyées devant un juge de paix ayant son siège dans l'arrondissement administratif de Bruxelles-Capitale, qui, comme l'arrondissement administratif de Hal-Vilvorde, fait partie de l'arrondissement judiciaire de Bruxelles.
Vermits die bepaling het gerechtelijk arrondissement, en niet het administratief arrondissement betreft, kunnen partijen bijgevolg worden verwezen naar een vrederechter met zetel in het administratief arrondissement Brussel-Hoofdstad, dat zoals het administratief arrondissement Halle-Vilvoorde, deel uitmaakt van het gerechtelijk arrondissement Brussel.

L’affaire étant renvoyée devant le Tribunal de la fonction publique, il convient de réserver les dépens afférents à la présente procédure de pourvoi.
Daar de zaak naar het Gerecht voor ambtenarenzaken wordt verwezen, moet de beslissing over de kosten van deze hogere voorziening worden aangehouden.

Le Conseil des ministres souligne que l'affaire doit être renvoyée devant la juridiction a quo afin que celle-ci détermine si la réponse à la question est encore indispensable, étant donné que les alinéas 4 et 5 de l'article 35, § 1, de la loi du 27 juin 1969, ont été abrogés avec effet au 1 juillet 2011.
De Ministerraad werpt op dat de zaak naar het verwijzende rechtscollege moet worden terugverwezen opdat dit beoordeelt of het antwoord op de vraag nog onontbeerlijk is, nu het vierde en het vijfde lid van artikel 35, § 1, van de wet van 27 juni 1969 met ingang van 1 juli 2011 zijn opgeheven.

Le ministre confirme que les parties renvoyées d'office devant les chambres supplémentaires composées de trois conseillers ont encore la possibilité, en vertu de l'article 109ter, deuxième alinéa, de comparaître devant les chambres ordinaires, étant entendu que le droit commun applicable en matière de composition des chambres ordinaires ­ à savoir l'article 109bis ­ ne peut être contourné, par exemple en demandant le renvoi devant une chambre ordinaire à trois conseillers pour un appel qui est normalement traité par un conseiller unique.
De minister bevestigt dat de partijen die van rechtswege naar de aanvullende kamers met drie raadsheren worden verwezen krachtens artikel 109ter , tweede lid, nog de mogelijkheid hebben voor de gewone kamers te verschijnen, met dien verstande dat het gemene recht inzake de samenstelling van de gewone kamers, zijnde artikel 109bis , niet mag worden omzeild, bijvoorbeeld door een verwijzing naar een gewone kamer met drie raadsheren te vragen voor een hoger beroep dat normaliter door een alleenbeslissende raadsheer wordt behandeld.

62. relève que la Cour constitutionnelle italienne a fait valoir en novembre 2002 (affaire 466/2002) que ".la formation du système actuel de télévision italienne privée sur le plan national et en technique analogique résulte de situations de simple occupation de fait des fréquences (exploitation d'installations sans octroi de concessions et d'autorisations), en dehors de toute logique de développement du pluralisme dans l'attribution des fréquences et de planification effective du domaine hertzien.Cette situation de fait ne garantit pas, par conséquent, l'application du principe du pluralisme de l'information sur le plan externe, qui constitue l'un des "impératifs" absolus découlant de la jurisprudence constitutionnelle en la matière.Dans ces conditions, la persistance d'une situation (d'ailleurs aggravée) déjà jugée illégale dans l'arrêt nº 420 de 1994 et le maintien des réseaux considérés comme étant encore "excédentaires" par le législateur de 1997 exigent la fixation, aux fins du respect des principes constitutionnels, d'une échéance absolument certaine, définitive et donc inéluctable" et que, cependant, le délai fixé pour la réforme du secteur audiovisuel n'a pas été tenu et que la loi portant réforme du secteur audiovisuel a été renvoyée par le Président de la République devant le Parlement pour un nouvel examen, en raison du non-respect des principes énoncés par la Cour constitutionnelle ;
62. stelt vast dat het Italiaanse Constitutionele Hof in november 2002 het volgende heeft verklaard (zaak 466/2002): ".het huidige systeem van Italiaanse particuliere televisiebedrijven die op nationaal niveau en met analoge technieken opereren, is ontstaan uit het feit dat deze bedrijven zich in de praktijk eenvoudigweg de frequenties hebben toegeëigend (exploitatie van installaties zonder concessies en vergunningen) en is niet voortgekomen uit een streven naar meer pluralisme bij de verdeling van de frequenties en evenmin uit een gedegen etherplanning.Deze de facto-situatie vormt derhalve geen waarborg voor de eerbiediging van het beginsel van het externe pluralisme van informatie, die volgens de desbetreffende constitutionele jurisprudentie een onontbeerlijke voorwaarde is.In dit verband moet, gezien het voortduren (en overigens verergeren) van de situatie, die volgens arrest nr. 420 van 1994 in strijd met de wet is, en de handhaving van netwerken die volgens de wetgeving van 1997 "overtollig" zijn, een uiterste datum worden vastgesteld, die absoluut zeker, definitief en dus bindend is met het oog op compatibiliteit met de regels van de grondwet"; stelt vast dat niettemin de uiterste datum voor de hervorming van de audiovisuele sector niet is geëerbiedigd en dat de wet op de hervorming van de audiovisuele sector door de president van de Republiek voor een nieuwe behandeling door het Parlement is terugverwezen vanwege niet-naleving van de beginselen die door het Constitutionele Hof zijn bekrachtigd ;

63. relève que la Cour constitutionnelle italienne a fait valoir en novembre 2002 (affaire 466/2002) que ".la formation du système actuel de télévision italienne privée sur le plan national et en technique analogique résulte de situations de simple occupation de fait des fréquences (exploitation d'installations sans octroi de concessions et d'autorisations), en dehors de toute logique de développement du pluralisme dans l'attribution des fréquences et de planification effective du domaine hertzien.Cette situation de fait ne garantit pas, par conséquent, l'application du principe du pluralisme de l'information sur le plan externe, qui constitue l'un des "impératifs" absolus découlant de la jurisprudence constitutionnelle en la matière.Dans ces conditions, la persistance d'une situation (d'ailleurs aggravée) déjà jugée illégale dans l'arrêt nº 420 de 1994 et le maintien des réseaux considérés comme étant encore "excédentaires" par le législateur de 1997 exigent la fixation, aux fins du respect des principes constitutionnels, d'une échéance absolument certaine, définitive et donc inéluctable" et que, cependant, le délai fixé pour la réforme du secteur audiovisuel n'a pas été tenu et que la loi portant réforme du secteur audiovisuel a été renvoyée par le Président de la République devant le Parlement pour un nouvel examen en raison du non‑respect des principes énoncés par la Cour constitutionnelle;
63. stelt vast dat het Italiaanse Constitutionele Hof in november 2002 het volgende heeft verklaard (zaak 466/2002): ".het huidige systeem van Italiaanse particuliere televisiebedrijven die op nationaal niveau en met analoge technieken opereren, is ontstaan uit het feit dat deze bedrijven zich in de praktijk eenvoudigweg de frequenties hebben toegeëigend (exploitatie van installaties zonder concessies en vergunningen) en is niet voortgekomen uit een streven naar meer pluralisme bij de verdeling van de frequenties en evenmin uit een gedegen etherplanning.Deze de facto-situatie vormt derhalve geen waarborg voor de eerbiediging van het beginsel van het externe pluralisme van informatie, die volgens de desbetreffende constitutionele jurisprudentie een onontbeerlijke voorwaarde is.In dit verband moet, gezien het voortduren (en overigens verergeren) van de situatie, die volgens arrest nr. 420 van 1994 in strijd met de wet is, en de handhaving van netwerken die volgens de wetgeving van 1997 "overtollig" zijn, een uiterste datum worden vastgesteld, die absoluut zeker, definitief en dus bindend is met het oog op compatibiliteit met de regels van de grondwet"; stelt vast dat niettemin de uiterste datum voor de hervorming van de audiovisuele sector niet is geëerbiedigd en dat de wet op de hervorming van de audiovisuele sector door de president van de Republiek voor een nieuwe behandeling door het Parlement is terugverwezen vanwege niet-naleving van de beginselen die door het Constitutionele Hof zijn bekrachtigd;