La première, c'est de réduire considérablement le risque d'une guerre nucléaire stratégique puisque ces deux puissances, tout comme les autres États nucléaires, mettent l'accent sur la composante sous-marine — ou les ICBM mobiles (sur train) dans le cas de la Russie — qui, étant quasi indestructibles de facto, ne seraient pas a priori à la base d'une tentation de first use, d'usage en pre
mier, ce qui est un élément de forte stabilisation, de forte prédictibilité pour les deux camps car il peut leur permettre d'éviter de recourir aux extrêmes, voire leur permettre de prévenir tout accident lié à l'absence de transparence, facteur crucial
...[+++]s'il en est.
Ten eerste wordt de kans op een strategische kernoorlog aanzienlijk verminderd aangezien beide grootmachten, net als de overige kernmogendheden, de nadruk leggen op de onderzeese component — of de mobiele ICBM (per trein) voor Rusland — die, omdat hij de facto nagenoeg onverwoestbaar is, a priori niet aan de grondslag ligt van een poging tot first use (eerste gebruik). Dat is een element dat op een grote stabilisering en voorspelbaarheid wijst voor beide kampen. Hierdoor moeten zij immers niet tot het uiterste gaan, kunnen zij elk ongeluk dat door een gebrek aan transparantie zou ontstaan, voorkomen, wat een cruciale factor is.
