46. souligne que les soins de santé transfrontaliers ne doivent pas devenir une démarche automatique, mais uniquement être sollicités en cas de nécessité ou de retards de traitement temporairement inacceptables; estime que les États membres doivent continuer à garantir l'existence de services publics de santé accessibles à tous et en toute liberté, rendant inutile une mobilité des patients à grande échelle;
46. benadrukt dat grensoverschrijdende gezondheidszorg niet een automatische activiteit moet worden maar alleen mag worden verleend indien deze absoluut nodig is of omdat er tijdelijk onaanvaardbare wachttijden zijn voor behandeling; meent dat de lidstaten verantwoordelijk blijven voor het bestaan van een openbare gezondheidszorg die berust op het beginsel van een algemene en onbeperkte toegang, waardoor een grootschalige mobiliteit van patiënten overbodig zal zijn;