Vertaling van "terme apparaît trop " (Frans → Nederlands) :

— Le CSJ propose de supprimer la référence à « l'entretien quotidien de l'enfant » dans la définition des frais extraordinaires car il estime que ce terme apparaît trop restrictif vu la définition large des besoins de l'enfant visé à l'article 203§ 1 du Code civil. Il préfère parler de « dépassant le budget ordinaire consacré à l'entretien de l'enfant, tel que visé à l'article 203 § 1 du CC »
— De HRJ stelt voor de verwijzing naar het « dagelijks onderhoud van het kind » uit de definitie van de buitengewone kosten te schrappen, aangezien dit te beperkend voorkomt, gelet op de ruime omschrijving van de behoeften van het kind in het te wijzigen artikel 203, § 1, B.W. Hij verkiest het te hebben over « uitgaven die het gebruikelijke budget voor het dagelijkse onderhoud van het kind, zoals bedoeld in artikel 203, § 1, B.W., overschrijden».

L'emploi dans la même description des termes « entretien quotidien » apparaît trop restrictif vu la définition large des besoins de l'enfant à l'article 203, § 1 , C.C. à modifier, notamment « l'hébergement, l'entretien, la santé, la surveillance, l'éducation, la formation et l'épanouissement de leurs enfants ».
De vermelding in dezelfde omschrijving van « het dagelijkse onderhoud » komt te eng voor gelet op de ruime omschrijving van de behoeften van het kind in het te wijzigen artikel 203, § 1, BW, namelijk als « de huisvesting, het levensonderhoud, de gezondheid, het toezicht, de opvoeding, de opleiding en de ontplooiing van hun kinderen ».

Au terme d'une analyse attentive, il apparaît que le "Board of Auditors" et l'Office of Internal Oversight Services (OIOS) identifient certaines pratiques critiquables, et dénoncent principalement un style de management trop personnalisé, une programmation budgétaire déficiente, une mauvaise gestion des ressources humaines (surtout au siège), et une mise en œuvre médiocre des programmes globaux.
Na grondige analyse hebben de "Board of Auditors" en het Office of Internal Oversight Services (OIOS) een aantal laakbare praktijken aan het licht gebracht. Zij wijzen in hoofdzaak op een te persoonlijke managementstijl, een haperende programmering van de begroting, een slecht personeelsbeleid (vooral op de hoofdzetel) en een ondermaatse implementatie van de globale programma's.

Et en ce que les dispositions attaquées ont été prises dans le cadre de l'objectif allégué d'assurer l'équilibre financier de l'assurance soins de santé au départ de la double constatation que par le passé, les firmes pharmaceutiques octroyaient des ristournes pour les médicaments délivrés en milieu hospitalier et que les hôpitaux facturaient néanmoins la délivrance de ces médicaments au prix de remboursement de l'INAMI, pratique à l'égard de laquelle la modification annoncée de l'arrêté royal du 2 septembre 1980 est du reste de nature à mettre un terme, fondée par ailleurs sur l'affirmation que la modification précitée de l'arrêté royal susvisé du 2 septembre 1980 entraînera une disparition des ristournes et une augmentation des recettes des firmes pharmaceutiques, présentées en outre, de manière tout aussi incorrecte, comme la `compensation' de ladite augmentation de recettes, les mesures décidées par les articles 134 et 135 de la loi du 22 février 1998 ne sont pas raisonnablement justifiées, ni justifiables du reste, compte tenu notamment de ce que le paiement d'un prix de remboursement trop élevé, par l'INAMI, en 1997, est imputable aux seuls hôpitaux qui ont du reste recueilli tout le bénéfice financier d'une pratique tolérée et qu'il n'existe aucun lien possible, en droit comme en fait, entre la politique qu'entendent mener les entreprises pharmaceutiques en matière de ristournes et l'interdiction d'une pratique des hôpitaux tolérée jusqu'à présent, lesdites mesures violant ainsi les principes d'égalité et de non-discrimination et ce d'autant plus qu'il apparaît que le législateur se prive, pour 1998, des ressources inscrites à l'article 191, 19° et 20°, de la loi coordonnée du 14 juillet 1994,
En doordat de aangevochten bepalingen zijn aangenomen in het kader van de beweerde doelstelling het financiële evenwicht van de verzekering voor geneeskundige verzorging te verzekeren vanuit de dubbele vaststelling dat, in het verleden, de farmaceutische bedrijven kortingen toekenden voor de geneesmiddelen afgeleverd in ziekenhuizen en dat de ziekenhuizen niettemin die geneesmiddelen factureerden tegen de terugbetalingsprijs van het RIZIV, praktijk waaraan de aangekondigde wijziging van het koninklijk besluit van 2 september 1980 een einde zou kunnen maken, overigens gegrond op de bewering dat de voormelde wijziging van het bovenvermelde koninklijk besluit van 2 september 1980 zal leiden tot een verdwijning van de kortingen en een stijging van de ontvangsten van de farmaceutische bedrijven, bovendien voorgesteld, op een niet correcte wijze, als de ' compensatie ' van die verhoging van de inkomsten, doordat de bepalingen vervat in de artikelen 134 en 135 van de wet van 22 februari 1998 niet redelijk verantwoord zijn, noch overigens verantwoordbaar, rekening houdend onder meer met het feit dat de betaling van een te hoge terugbetalingsprijs door het RIZIV, in 1997, enkel aan de ziekenhuizen is toe te schrijven die overigens het volledige financiële voordeel van een gedoogde praktijk in ontvangst hebben genomen en dat er geen enkel mogelijk verband is, zowel in rechte als in feite, tussen het beleid dat de farmaceutische bedrijven inzake kortingen willen voeren en het verbod van een praktijk van de ziekenhuizen die tot heden werd gedoogd, zodat die maatregelen aldus de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie schenden en zulks des te meer daar blijkt dat de wetgever zich voor 1998 de inkomsten ontzegt die zijn ingeschreven in artikel 191, 19° en 20°, van de gecoördineerde wet van 14 juli 1994,