Je pense que cette position devrait être semblable à celle d’un chef d’État dans une démocratie parlementaire. On aurait donc une sorte de direction collective de la confédération des États, partiellement abstraite et partiellement concrète, dont le représentant visible, identifiable par tous, serait naturellement une personne, c’est-à-dire un président, dont l’existence est d’ailleurs envisagée par le traité de Lisbonne et qui est une figure très importante, car on sait que dès qu’apparaît une forme de direction collective à la tête d’un État, cela présage généralement la désintégration de cet État.
Ik geloof dat die in de buurt zou moeten komen van de specifieke positie van het staatshoofd van een parlementaire democratie; een soort deels verborgen en deels zichtbaar collectief hoofd van het statenverbond. De zichtbare en voor iedereen bevattelijke vertegenwoordiging daarvan bestaat daarin uit slechts één enkel individu, een president. Deze is reeds voorzien in het Verdrag van Lissabon en is waarlijk een heel belangrijk persoon. Laten we wel zijn, staten die een collectief leiderschap aan het hoofd krijgen, staan gewoonlijk op het punt uiteen te vallen.
