Vertaling van "paradoxe à propos " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

juger à propos
wenselijk achten

hypocondrie | anxieté excessive (à propos de sa santé)
hypochondrie | overdreven bezorgdheid om de eigen gezondheid

informer le personnel à propos des menus du jour | tenir les membres du personnel informés à propos des menus du jour | communiquer des informations au personnel à propos des menus du jour | informer les membres du personnel à propos des menus du jour
de obers en serveersters informeren wat de bijzonderheden zijn van het dagelijks menu | het bedienend personeel op de hoogte brengen van het dagelijks menu | het personeel informeren wat het dagelijks menu is | personeel het dagelijks menu doorgeven

paradoxe crétois | paradoxe d'Epiménide le Crétois
paradox van de leugenaar | paradox van Epimenides

ganga paradoxal | syrrhapte paradoxal
steppenhoen

réagir avec à-propos à des événements imprévus en plein air
gepast reageren op onverwachte gebeurtenissen buitenshuis

contestation à propos d'un vote
betwisting van de stemming

mouvement paradoxal des côtes inférieures
beweging van onderste ribben: paradoxaal

mouvement paradoxal du diaphragme
beweging van diafragma: paradoxaal

paradoxal (sommeil-) | à activité cérébrale rapide (sommeil-)
paradoxaal | in strijd met de verwachting

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Je voudrais vous faire part d'un certain paradoxe à propos de la mise à la retraite des fonctionnaires, employés et gens de service des administrations de l'État.
Ik wil graag melding maken van een zekere tegenstrijdigheid met betrekking tot de pensionering van de ambtenaren, de beambten en het dienstpersoneel van de Staat.

M. Olivier Bogaert (CCU de Bruxelles) soulève qu'il y a un paradoxe dans les propos des FAI. Ils mettent en avant les coûts considérables de la conservation des données, mais il faut également attirer l'attention sur l'évolution technologique des supports de conservation.
De heer Olivier Bogaert (CCU van Brussel) wijst op een paradox in de verklaringen van de ISP. Zij beweren dat het bewaren van gegevens veel geld kost, maar houden er geen rekening mee dat de ondersteuningsprogramma's daarvoor een technologische ontwikkeling hebben ondergaan.

Au cours de ces derniers mois, des questions ont été posées sur: la «réactivité» du fonds (sans qu’on ne s’intéresse davantage à l’élimination des causes par l’amélioration des stratégies générales en matière d’innovation et d’enseignement dans un monde globalisé ainsi que par un meilleur ciblage et une meilleure utilisation du FEM dans et par les États membres), le nombre restreint de secteurs aidés (surtout à l’époque), en particulier les industries textile et automobile (respectivement 15 et 13 demandes), à propos desquels on pouvait se poser par exemple, la question de savoir si les licenciements résultaient de la «mondialisation» ou d’un manque d’innovation du secteur ou si les mesures se substituaient, et dans quelle mesure, à l’aide nationale; le paradoxe que d’une part (seulement) 500 millions d’euros sont alloués au fonds chaque année (à partir de crédits d’engagement annulés dans le budget de l’UE), alors qu’en principe, aucune limite n’est imposée au nombre de demandes d’intervention pour autant que les critères soient remplis (premiers servis), et aussi le fait qu’il soit plus compliqué pour les PME de bénéficier de ce fonds et la question du lien avec les aides publiques/taxes.
De afgelopen maanden zijn er vragen gerezen over: het ‘reactievermogen’ van het fonds (zonder dat er tegelijkertijd meer aandacht wordt besteed aan het wegnemen van de oorzaken door algemene strategieën voor innovatie en onderwijs in een geglobaliseerde wereld te verbeteren en een betere gerichtheid en een beter gebruik van het Europees Sociaal Fonds); het beperkte aantal gesteunde sectoren (vooral in die tijd), met name de auto- en de textielsector (respectievelijk 13 en 15 aanvragen), waarbij men zich bijvoorbeeld kan afvragen of de ontslagen het gevolg zijn van de ‘globalisering’ of aan het gebrek aan innovatie in de sector; of/in welke mate de maatregelen in de plaats komen van nationale steun; de paradox dat enerzijds (slechts) vijfhonderd miljoen euro per jaar beschikbaar wordt gesteld voor het fonds (uit niet-bestede vastleggingen in de EU-begroting), terwijl in principe een oneindig aantal aanvragen kan worden ingediend als die aan de criteria voldoen (op basis van het beginsel “wie het eerst komt, die het eerst maalt”); het feit dat het voor kleine en middelgrote ondernemingen moeilijker is om van het fonds gebruik te maken; de koppeling met staatssteun/belastingen.