Traduction de «défaut de quoi le juge de paix statue lui-même » (Français → Néerlandais) :

Lorsqu'au sujet des audiences visées au paragraphe 2 un incident est soulevé avant tout autre moyen, sauf une exception d'incompétence, par le défendeur, ou lorsqu'il est soulevé d'office à l'ouverture des débats par le juge de paix, le demandeur peut requérir, avant la clôture des débats, que la cause soit renvoyée au président des juges de paix et des juges au tribunal de police, pour décision, à défaut de quoi le juge de paix statue lui-même, l'un et l'autre sans préjudice du règlement d'un conflit de compétence qui, le cas échéant, est tranché en priorité et porte également, s'il y a lieu, sur le lieu des audiences.
Indien over het houden van de in paragraaf 2 bedoelde zittingen vóór ieder ander middel, behalve een exceptie van onbevoegdheid, door de verweerder of bij de opening van de debatten ambtshalve door de vrederechter een incident wordt uitgelokt, kan de eiser vóór de sluiting van de debatten vorderen dat de zaak wordt verwezen naar de voorzitter van de vrederechters en rechters in de politierechtbank, voor beslissing over het verzoek, bij gebrek waaraan de vrederechter zelf beslist, een en ander onverminderd de regeling van een geschil van bevoegdheid dat, in voorkomend geval, bij voorrang wordt afgewikkeld en, indien daartoe aanleiding bestaat, ook betrekking heeft op de zittingsplaats.

La juridiction a quo interprète l'article 31, alinéa 2, de la loi sur la protection de la rémunération - par référence à un arrêt de la Cour de cassation du 10 novembre 1983 - en ce sens que le juge de paix saisi d'une action en validation de la cession de rémunération statue en dernier ressort sur toutes les contestations soulevées devant lui relatives à la forme et au fond aussi bien de la cession de rémunération que de la créance principale, même lorsque - comme en l'espèce - ces actions ont été intentées devant le juge de paix par des actes distincts mais ont été jointes à la demande des parties.
Het verwijzende rechtscollege interpreteert artikel 31, tweede lid, van de Loonbeschermingswet - met verwijzing naar een arrest van het Hof van Cassatie van 10 november 1983 - in die zin dat de vrederechter bij wie een vordering tot bekrachtiging van de loonoverdracht aanhangig is, in laatste aanleg uitspraak doet over alle voor hem opgeworpen betwistingen betreffende de vorm en de grond van zowel de loonoverdracht als de hoofdschuldvordering, ook wanneer die vorderingen - zoals te dezen - bij afzonderlijke akten voor de vrederechter zijn ingesteld maar zijn samengevoegd op verzoek van de partijen.

Bien que, dans la plupart des cas, il s'agira d'un régime de garde alternée proposé par les parents et approuvé par le juge, il me paraît pouvoir être déduit des travaux préparatoires de la loi précitée (Annales, Chambre, 1994/1995, 21 décember 1994, 17-502), qu'à défaut d'accord entre les parents, ou, lorsque certaines modalités de leur accord ne semblent pas correspondre à l'intérêt de l'enfant, le juge a la possibilité, selon le cas, d'organiser lui-même un régime de garde alternée, ou de modifier sur certains points l'accord des parents s'il estime que le bien-être de l'enfant n'est pas totalement assuré (voir Just. de paix Molenbeek, 7 avril 1998, J.J.P., 1988, 220).
Hoewel het in de meeste gevallen zal gaan om een door de ouders voorgestelde en door de bevoegde rechter bekrachtigde regeling van alternerend verblijf, lijkt het mij dat uit de voorbereidende werken van de hoger vermelde wet (Handelingen, Kamer, 1994/1995, 21 december 1994, 17-502) kan worden afgeleid dat de bevoegde rechter bij gebreke aan een overeenkomst tussen de ouders, of wanneer bepaalde modaliteiten van hun overeenkomst niet in overeenstemming lijken te zijn met het belang van het kind, de mogelijkheid heeft om, naargelang het geval, zelf een regeling van alternerend verblijf te organiseren of de overeenkomst tussen de ouders op bepaalde punten aan te passen wanneer hij van mening is dat het welzijn van het kind niet ten volle is verzekerd (zie ook Vred. Molenbeek, 7 april 1998, T.Vred., 1988, 220).