Vertaling van "des juges soumettraient néanmoins " (Frans → Nederlands) :

Dans la mesure où des juges soumettraient néanmoins systématiquement à la Cour d'arbitrage, par la voie d'une question préjudicielle, toutes les violations de la CEDH, sans distinguer celles qui sont formulées en tant que violation de la CEDH même ou en tant que violation de l'article 32bis de la Constitution, une certaine uniformité de jurisprudence est réalisable, l'accent étant déplacé de la Cour de cassation vers la Cour d'arbitrage.
In de mate dat rechters toch systematisch alle schendingen van het EVRM, ongeacht of zij nu worden geformuleerd als schendingen van het EVRM zelf dan wel van artikel 32bis van de Grondwet, door middel van een prejudiciële vraag aan het Arbitragehof zouden voorleggen, is er een zekere uniformiteit in de rechtspraak mogelijk, waarbij het accent verschuift van het Hof van Cassatie naar het Arbitragehof.

"Art. 1191. Néanmoins, si les intérêts protégés énumérés aux articles 1186 à 1190 exigeaient que les immeubles fussent en tout ou en partie vendus dans un ou plusieurs cantons autres que celui de la situation du bien, il en est fait mention suivant le cas, dans l'ordonnance du juge de paix, dans la décision d'autorisation du tribunal de la famille, ou dans celle du juge-commissaire de la faillite; et le juge de paix, le tribunal de la famille ou le juge-commissaire désigne en même temps le juge de paix qui veille, le cas échéant, à la sauvegarde des intérêts en cause".
"Art. 1191. Indien het evenwel met het oog op de beschermde belangen bedoeld in de artikelen 1186 tot 1190 vereist is dat de onroerende goederen geheel of gedeeltelijk worden verkocht in een of meer andere kantons dan dat waar het goed gelegen is, wordt zulks naargelang van het geval vermeld in de beschikking van de vrederechter, in de beslissing tot machtiging van de familierechtbank of van de rechter-commissaris van het faillissement. De vrederechter, de familierechtbank of de rechter-commissaris wijst tegelijkertijd de vrederechter aan die, in voorkomend geval, waakt over de bescherming van de betrokken belangen".

Par ailleurs, la sanction sous forme de simple déclaration de culpabilité heurte un des principes fondamentaux du droit pénal, à savoir que le juge du fond se prononce à la fois et de manière indissociable sur la culpabilité et sur la peine (A. Jacobs, la prescription en matière pénale, dans Formation permanente, CUP, la prescription, vol. XXIII, avril 1998, cité par le Conseil d'État, doc. Chambre, nº 1961-4, 98/99, p. 5), sauf disposition légale contraire (exemple, article 65, alinéa 2, du Code pénal, où le juge renvoie néanmoins à des peines antérieurement prononcées).
Anderzijds schendt een straf die uitgesproken wordt in de vorm van een eenvoudige schuldigverklaring, een van de grondbeginselen van het strafrecht, namelijk dat de rechter zich tegelijkertijd uitspreekt over de schuld en over de straf (A. Jacobs, « La prescription en matière pénale », in Formation permanente CUP, « La prescription », Vol. XXIII, april 1998, geciteerd door de Raad van State, Stuk Kamer, nr. 1961/4, 98-99, blz. 5), behoudens andersluidende wettelijke bepaling (bijvoorbeeld artikel 65, tweede lid, van het Strafwetboek, waar de rechter toch verwijst naar vroeger uitgesproken straffen).

Les juges a quo s'interrogent néanmoins sur le droit d'accès à un juge indépendant et impartial, lorsque des parties au procès qui intentent une telle action en responsabilité sont confrontées au fait que, si un pourvoi en cassation était introduit contre la décision rendue par le juge civil, la Cour de cassation pourrait elle-même avoir une influence décisive sur l'appréciation de son propre acte dont il est allégué qu'il est fautif.
Niettemin rijzen volgens de verwijzende rechters vragen in het licht van het recht op toegang tot een onafhankelijke en onpartijdige rechter, wanneer procespartijen die een dergelijke aansprakelijkheidsvordering instellen, worden geconfronteerd met het gegeven dat, wanneer tegen de beslissing van de burgerlijke rechter een voorziening in cassatie wordt ingesteld, het Hof van Cassatie zelf een beslissende invloed zou kunnen hebben in de beoordeling van zijn beweerde eigen foutieve handelen.

"Néanmoins, en fonction des nécessités du service, le président du tribunal de commerce peut désigner un ou plusieurs juges consulaires qui y consentent pour exercer simultanément leur fonction dans une ou plusieurs autres divisions de l'arrondissement où les juges consulaires concernés sont nommés".
"Niettemin kan de voorzitter van de rechtbank van koophandel, afhankelijk van de behoeften van de dienst, één of meerdere rechters in handelszaken die hun toestemming daartoe verlenen, aanwijzen om hun functie gelijktijdig uit te oefenen in één of meerdere andere afdelingen van het arrondissement waar de rechters in handelszaken zijn benoemd".

L'intervenant cite l'exemple de Neerpelt-Lommel, où l'on courrait le risque qu'un juge de complément travaille à Lommel et que les habitants de l'ensemble du canton puissent choisir le juge de paix auquel ils soumettraient leur affaire.
Spreker citeert het voorbeeld van Neerpelt-Lommel, waar het risico bestond dat een toegevoegd vrederechter in Lommel zou actief zijn en dat de inwoners van het geheel van het kanton zouden kunnen kiezen voor welke vrederechter zij hun zaak zouden aanbrengen.

Si le jury jouit d’un large pouvoir d’appréciation quant aux modalités et au contenu détaillé des épreuves, il appartient néanmoins au juge de l’Union d’exercer son contrôle dans la mesure nécessaire pour assurer un traitement égal des candidats et l’objectivité du choix entre ceux-ci opéré par le jury (arrêt du Tribunal de première instance du 12 mars 2008, Giannini/Commission, T‑100/04, point 132).
De jury beschikt weliswaar over een ruime beoordelingsbevoegdheid met betrekking tot de wijze van organisatie en de gedetailleerde inhoud van examens, doch het staat aan de rechter van de Unie om zijn controle uit te oefenen in de mate die nodig is om een gelijke behandeling van de kandidaten te verzekeren en de objectiviteit van de door de jury tussen hen gemaakte keuze (arrest Gerecht van eerste aanleg van 12 maart 2008, Giannini/Commissie, T‑100/04, punt 132).

Aux fins du présent pourvoi, en premier lieu, il convient de relever que le Tribunal de la fonction publique a rappelé que toute décision individuelle prise en application du statut et faisant grief doit être motivée, et que l’obligation de motivation a pour objet, d’une part, de permettre au juge d’exercer son contrôle sur la légalité de la décision et, d’autre part, de fournir à l’intéressé les indications nécessaires pour savoir si la décision est ou non fondée et lui permettre d’apprécier l’opportunité de l’introduction d’un recours. Il a néanmoins ajouté, en faisant référence à l’arrêt de la Cour du 4 juillet 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Rec. p. I‑3423, points 24 à 28), que, en ce qui concerne les décisions prises par un jury de concours, l’obligation de motivation doit être conciliée avec le respect du secret qui entoure les travaux du jury en vertu de l’article 6 de l’annexe III du statut, secret institué en vue de garantir l’indépendance des jurys de concours et l’objectivité de leurs travaux. Ainsi, le respect de ce secret s’oppose à la divulgation tant des attitudes prises par les membres individuels des jurys que de tous éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats, et l’exigence de motivation des décisions d’un jury de concours doit tenir compte de la nature des travaux en cause, lesquels, au stade de l’examen des aptitudes des candidats, sont avant tout de nature comparative et, de ce fait, couverts par le secret inhérent à ces travaux (points 30 et 31 de l’arrêt attaqué).
Met het oog op deze hogere voorziening moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het Gerecht voor ambtenarenzaken eraan heeft herinnerd dat elk individueel besluit dat overeenkomstig het Ambtenarenstatuut wordt genomen en dat bezwarend is, met redenen moet worden omkleed, en dat de motiveringsplicht tot doel heeft, enerzijds de rechter in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de wettigheid van het besluit en anderzijds aan de betrokkene de noodzakelijke gegevens te verschaffen om uit te maken of het besluit al dan niet gegrond is en hem in staat te stellen te beoordelen of het instellen van beroep opportuun is. Onder verwijzing naar het arrest van het Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Jurispr. blz. I‑3423, punten 24‑28), heeft het hier echter aan toegevoegd dat, wat de besluiten van een jury van een vergelijkend onderzoek betreft, de motiveringsplicht in overeenstemming moet worden gebracht met de eerbiediging van het in artikel 6 van bijlage III bij het Ambtenarenstatuut geformuleerde beginsel volgens hetwelk de werkzaamheden van de jury geheim zijn, welk geheim is ingevoerd teneinde de onafhankelijkheid en onbevangenheid van de jury’s te waarborgen. De eerbiediging van dit geheim brengt dus mee dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven, alsook dat het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening moet houden met de aard van de betrokken werkzaamheden die, in de fase van het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten, vooral vergelijkend van aard zijn en derhalve worden gedekt door het geheim van die werkzaamheden (punten 30 en 31 van het bestreden arrest).

Les tribunaux fiscaux prononcent régulièrement des jugements ou des arrêts qui donnent raison à l'administration mais dans lesquels le juge réduit néanmoins l'importance des amendes.
De fiscale rechtbanken vellen geregeld vonnissen of arresten waarbij de administratie in het gelijk wordt gesteld, maar de rechter toch de verhogingen of boetes reduceert.