Traduction de «demandeur ne pouvait cependant plus » (Français → Néerlandais) :

Le demandeur ne pouvait cependant plus prétendre aux indemnités de procédure dans la mesure où l'état intégral de frais et honoraires a été pris en considération comme dommage indemnisable.
De eiser kon wel geen aanspraak meer maken op de rechtsplegingsvergoeding aangezien de integrale staat van kosten en ereloon als vergoedbare schade in aanmerking werd genomen.

«Dans les cas d'urgence justifiés (lorsque la demande de visa n'a pas pu être déposée plus tôt pour des raisons que le demandeur ne pouvait pas prévoir), le consulat peut autoriser les demandeurs à introduire leur demande sans rendez-vous ou leur accorder immédiatement un rendez-vous».
„In gemotiveerde dringende gevallen (bijvoorbeeld wanneer de aanvrager om redenen die hij niet kon voorzien, het visum niet eerder kon aanvragen) kan het consulaat aanvragers toestaan hun aanvraag zonder afspraak in te dienen of vindt de afspraak onmiddellijk plaats”.

Les arrivées actuelles de demandeurs d'asile d'Afghanistan et du Pakistan ont cependant fortement augmenté (déjà plus de 3.414 demandeurs d'asile d'Afghanistan et plus de 412 du Pakistan en 2015) ce qui explique que le coût en 2015 était plus élevé.
De huidige instroom van asielzoekers uit Afghanistan en Pakistan is echter sterk toegenomen (reeds meer dan 3.414 asielzoekers uit Afghanistan en meer dan 412 uit Pakistan in 2015) waardoor de kostprijs in 2015 hoger lag.

L'exigence de la persistance, au moment de la demande en adoption, d'une vie commune entre le demandeur en adoption et le parent de l'enfant a été justifiée comme suit lors des travaux préparatoires de la loi du 24 avril 2003 : « La loi du 23 novembre 1998 instaurant la cohabitation légale, entrée en vigueur le 1 janvier 2000, a d'une certaine manière consacré en droit civil l'existence d'une forme de vie commune en-dehors du mariage. D'autre part, de plus en plus de voix se sont élevées ces dernières années pour exprimer le souhait de rendre l'adoption possible pour des couples non mariés, et cela notamment depuis l'abrogation par la loi du 31 mars 1987 des notions de filiations ' légitime ' et ' naturelle '. Le fait que l'adoption par deux personnes ne puisse intervenir que dans le cadre du mariage a donc été de plus en plus perçu comme incohérent. Il convenait de tenir compte de cette évolution en matière d'adoption également. Alors que précédemment, seuls deux époux pouvaient adopter ensemble un même enfant, le présent projet introduit la possibilité d'adopter pour deux personnes non mariées de sexe différent. De même, l'adoption par une personne de l'enfant ou de l'enfant adoptif de son cohabitant (pour autant que l'adoptant et son cohabitant soient de sexe différent) sera possible aux mêmes conditions et avec les mêmes effets que si l'adoptant était marié avec le parent de l'adopté. Trois conditions doivent cependant être remplies. La première est que ces personnes ne peuvent être parentes l'une de l'autre. Une personne ne peut donc être adoptée par un frère et une soeur, ou par un oncle et sa nièce. La deuxième est une condition de stabilité. Les adoptants doivent vivre ensemble de façon permanente depuis au moins trois ans au moment de l'introduction de la demande.
Het voortduren, op het ogenblik van het verzoek tot adoptie, van de samenwoning tussen de verzoeker tot adoptie en de ouder van het kind werd tijdens de parlementaire voorbereiding van de wet van 24 april 2003 als volgt verantwoord : « De wet van 23 november 1998 tot invoering van de wettelijke samenwoning, in werking getreden op 1 januari 2000, heeft op een zekere wijze het bestaan van een vorm van samenleven buiten huwelijk erkend. Aan de andere kant gaan de laatste jaren steeds meer stemmen op om de adoptie door ongehuwde koppels mogelijk te maken en dit in het bijzonder sinds de afschaffing door de wet van 31 maart 1987 van de begrippen ' wettige ' en ' natuurlijke ' afstamming. Het feit dat een adoptie door twee personen slechts binnen een huwelijk kan geschieden werd dan ook meer en meer als incoherent aangevoeld. Ook op het stuk van adoptie moet met die evolutie rekening worden gehouden. Terwijl vroeger enkel twee echtgenoten samen hetzelfde kind konden adopteren, voorziet het ontwerp thans in de mogelijkheid dat twee niet gehuwde personen van ongelijk geslacht adopteren. Tevens zal de adoptie mogelijk zijn door een persoon van het kind of geadopteerd kind van de persoon met wie hij samenwoont (voor zover de adoptant en de persoon met wie hij samenwoont van ongelijk geslacht zijn) onder dezelfde voorwaarden en met dezelfde gevolgen als wanneer de adoptant gehuwd is met de ouder van de geadopteerde. Drie voorwaarden moeten evenwel worden vervuld. De eerste voorwaarde is dat deze personen niet met elkaar verwant mogen zijn. Bijgevolg kan een persoon niet worden geadopteerd door een zus en een broer of door een oom en zijn nicht. De tweede voorwaarde houdt verband met stabiliteit. De adoptanten moeten op het tijdstip van de indiening van het verzoek sedert ten minste drie jaar permanent samenwonen.

Presque tous les témoins ont reconnu durant les auditions qu'une déclaration de volonté pouvait être un élément important dans la prise de décisions médicales en fin de vie, lorsque le patient n'est plus en état de manifester sa volonté. La déclaration de volonté a cependant surtout été jugée utile pour les choix de traitement et d'orientation qui sont beaucoup plus importants pour les soins palliatifs et terminaux au quotidien.
Bijna alle getuigen waren het er in de hoorzittingen over eens dat een wilsverklaring een belangrijk element kan zijn bij het nemen van medische beslissingen bij het levenseinde, ingeval de patiënt niet meer in staat is zijn wil kenbaar te maken; de wilsverklaring werd evenwel vooral nuttig geacht bij behandelings- en beleidsopties die voor de dagelijkse palliatieve en terminale zorg van veel groter belang zijn.

Cependant, l’année 2009 s’étant écoulée sans que la partie principale de la restructuration n’ait été mise en œuvre, la Commission a estimé que le calendrier présenté pour le rétablissement de la viabilité à long terme ne pouvait plus être considéré comme réaliste.
Aangezien het jaar 2009 verstreken was en het belangrijkste deel van de herstructurering nog niet was uitgevoerd, vond de Commissie dat het tijdpad dat was gepresenteerd voor het herstel van de levensvatbaarheid op lange termijn, niet langer als realistisch kon worden beschouwd.

« Les principes d'égalité et de non-discrimination inscrits aux articles 10 et 11 de la Constitution sont-ils violés par une loi, en ce sens que, s'agissant d'un recours au délai de prescription de l'article 26 du titre préliminaire du Code de procédure pénale, il existe une différence de traitement entre employeurs et travailleurs selon que le travailleur fonde une action contre un employeur sur le contrat de travail - ou la loi - ou bien sur l'infraction par laquelle il a subi un dommage, en ce que l'action du travailleur contre son employeur fondée sur le contrat de travail est prescrite cinq ans après le fait ayant donné naissance à l'action, et au plus tard un an après la cessation du contrat de travail, cependant que l'action en indemnisation découlant de l'infraction que peuvent constituer certains manquements de l'employeur est prescrite cinq ans à compter de cette infraction alors que le délai de prescription de l'action civile fondée sur un délit continu - selon le demandeur -, ne commence à courir qu'à partir du moment où le dernier fait a été commis, cependant qu'en outre, l'employeur est limité, à cet égard, dans ses possibilités d'action reconventionnelle, par les dispositions contraignantes de l'article 15 de la loi relative aux contrats de travail ?
« Is er sprake van een schending door een wet, van de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie vervat in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin dat er met betrekking tot een beroep op de verjaringstermijn van artikel 26 van de Voorafgaande Titel Sv een verschil in behandeling bestaat tussen werkgevers en werknemers, naar gelang de werknemer een vordering tegen een werkgever steunt op de arbeidsovereenkomst - of de wet - dan wel op het misdrijf waardoor hij schade heeft geleden, doordat rechtsvordering van de werknemer tegen zijn werkgever op grond van de arbeidsovereenkomst verjaart door verloop van vijf jaar na het feit waaruit de vordering is ontstaan, en ten laatste één jaar na het einde van de arbeidsovereenkomst, terwijl de rechtsvordering tot schadevergoeding voortvloeiend uit het misdrijf, dat sommige tekortkomingen van de werkgever kan vormen, verjaart door verloop van vijf jaar te rekenen vanaf dat misdrijf waarbij de verjaringstermijn van de burgerlijke vordering op basis van een voortgezet misdrijf - volgens aanlegger -, slechts een aanvang neemt vanaf het plegen van het laatste feit, terwijl bovendien de werkgever wat dat betreft beperkt is in zijn eventuele en mogelijke tegenvorderingen, door de strikte bepalingen van artikel 15 van de Arbeidsovereenkomstenwet ?