Vertaling van "cour de cassation démontre que pareille " (Frans → Nederlands) :

Le procureur général près la Cour de cassation démontre que pareille procédure pourrait considérablement alléger la charge de travail: (36)
De Procureur-generaal bij het Hof van Cassatie, toont aan dat een dergelijke procedure de werklast aanzienlijk zou kunnen verlichten : (36)

Le procureur général près la Cour de cassation démontre que pareille procédure pourrait considérablement alléger la charge de travail: (13)
De procureur-generaal bij het Hof van Cassatie, toont aan dat een dergelijke procedure de werklast aanzienlijk zou kunnen verlichten : (13)

La ministre estime que la Cour de cassation devra, dans pareil cas, renvoyer la cause devant le juge du fond.
De minister oordeelt dat in betreffend geval het Hof van Cassatie de zaak zal dienen te verwijzen naar de bodemrechter.

Dans son arrêt du 7 avril 2016, la Cour de cassation, statuant dans la cause K.D.G. et M.S., a prononcé la cassation de l’arrêt attaqué rendu par la cour d’appel de Gand le 17 décembre 2013 qui avait considéré qu’en la cause, l’administration fiscale avait procedé à tort à la prolongation du délai d’instruction, conformément à l’article 333, alinéa 3, du Code des impôts sur les revenus 1992 dès lors que l’administration ne disposait pas, en l’espèce, d’indices objectifs démontrant la fraude fiscale ce qui a donné lieu à l’annulation des actes d’instruction qu’elle a posé après l’expiration du délai ordianire d’instruction.
Het Hof van Cassatie heeft bij arrest van 7 april 2016 in de zaak K.D.G. en M.S. de vernietiging uitgesproken van het bestreden arrest van het hof van beroep te Gent van 17 december 2013 dat oordeelde dat de fiscale administratie in deze zaak ten onrechte was overgegaan tot de uitbreiding van de onderzoekstermijn overeenkomstig artikel 333, derde lid, WIB92 omdat de administratie in casu over geen objectieve aanwijzingen van belastingontduiking beschikte, met de nietigheid tot gevolg van de door haar na het verstrijken van de gewone onderzoekstermijn gestelde onderzoeksdaden.

La Cour de cassation dans son arrêt du 10 novembre 2003 relève ainsi que "l'article 2 de ladite convention collective de travail, qui a pour objet d'assurer une sécurité d'emploi aux travailleurs auxquels il s'applique, prévoit, en son deuxième paragraphe, que, lorsque l'employeur a l'intention de licencier plusieurs ouvriers et que ce licenciement peut être considéré comme un licenciement multiple au sens du quatrième paragraphe du même article, il doit en informer préalablement le conseil d'entreprise ou la délégation syndicale (...) que, si cette procédure n'est pas observée, l'employeur en défaut est tenu, en sus du délai de préavis normal, de payer à l'ouvrier une indemnité égale au salaire dû pour ce délai de préavis (...) pareille clause, qui permet à chacun des ouvriers de l'entreprise d'exiger le respect des dispositions par lesquelles elle limite au profit de ceux-ci l'exercice du droit de licenciement de l'employeur, a trait aux relations individuelles entre employeurs et travailleurs au sens de l'article 26, alinéa 1er , de la loi du 5 décembre 1968 (...)".
In zijn arrest van 10 november 2003 merkt het Hof van Cassatie eveneens op dat "artikel 2, § 2, van de voormelde collectieve arbeidsovereenkomst, welke ertoe strekt de werkzekerheid te waarborgen van de werknemers op wie het van toepassing is, bepaalt dat, wanneer de werkgever voornemens is over te gaan tot ontslag van meerdere arbeiders en dit ontslag als meervoudig ontslag kan worden beschouwd in de zin van § 4 van dat artikel, hij voorafgaandelijk de ondernemingsraad of, bij ontstentenis, de syndicale afvaardiging moet inlichten (...), dat bij niet-naleving van die procedure, de in gebreke zijnde werkgever (...) aan de arbeider een vergoeding dient te betalen gelijk aan het loon verschuldigd voor de genoemde opzeggingstermijn. En dat een dergelijk beding op grond waarvan alle arbeiders van de onderneming de naleving kunnen eisen van de bepalingen waarbij dat beding de uitoefening van het ontslagrecht van de werkgevers beperkt ten voordele van die arbeiders, betrekking heeft op de individuele betrekkingen tussen werkgevers en werknemers in de zin van artikel 26, eerste lid, van de wet van 5 december 1968 (...)".

Conformément à la jurisprudence de la Cour de cassation (Cass., 13 avril 2012, F.09.0056.F, Le Fiscologue n° 1307, p. 13), l'article 84, alinéa 1er, du Code de la TVA n'oblige pas le redevable, qui conteste l'application d'une disposition en matière de TVA, à soumettre au ministre des Finances les difficultés que cette disposition vise, ne lui impose aucune condition de forme ou de délai pour ce faire et n'organise, dès lors, pas un recours administratif préalable au sens de l'article 1385undecies du Code judiciaire, pareil recours n'étant pas davantage organisé en vertu de cet article 84.
Er staat ook dat de minister van Financiën met de belastingschuldigen dadingen treft, voor zover deze niet leiden tot vrijstelling of vermindering van belasting. Overeenkomstig de rechtspraak van het Hof van Cassatie (Cass., 13 april 2012, F.09.0056.F, Fiscoloog nr. 1307, p. 13) wordt de belastingschuldige, die de toepassing van een bepaling met betrekking tot de BTW betwist, op grond van artikel 84, eerste lid, van het Wetboek van de BTW, niet verplicht de moeilijkheden die onder die bepaling vallen aan de minister van Financiën voor te leggen, wordt er hem dienaangaande geen enkele vormvereiste of termijn opgelegd en wordt er geen voorafgaand administratief beroep georganiseerd in de zin van artikel 1385undecies van het Gerechtelijk Wetboek, aangezien een dergelijk beroep evenmin wordt georganiseerd krachtens het voornoemde artikel 84.

La Cour de cassation demande à la Cour si la disposition en cause viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, selon la juridiction a quo, elle « impose » que le pourvoi en cassation d'un contribuable contre un arrêt rendu en matière d'impôts sur les revenus soit formé par une requête signée par un avocat, tout en laissant intact le droit du fonctionnaire compétent de l'administration fiscale de signer lui-même pareille requête.
Het Hof van Cassatie vraagt aan het Hof of de in het geding zijnde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt in zoverre zij, volgens het verwijzende rechtscollege, « de verplichting oplegt » dat de voorziening in cassatie van een belastingplichtige tegen een arrest dat is gewezen inzake inkomstenbelastingen wordt ingesteld bij een verzoekschrift dat is ondertekend door een advocaat, terwijl het tegelijkertijd het recht van de bevoegde ambtenaar van de belastingadministratie om zelf een dergelijk verzoekschrift te ondertekenen intact laat.

Par ailleurs, la jurisprudence de la Cour de cassation démontre à suffisance qu'avant la modification légale récente, la notion d'« ordre définitif de quitter le territoire » devait aussi être interprétée, à la lumière de l'article 57, § 2, de la loi organique du 8 juillet 1976, comme étant en réalité un « ordre exécutoire ».
Overigens toont de rechtspraak van het Hof van Cassatie voldoende aan dat ook voor de recente wetswijziging het begrip « definitief bevel om het grondgebied te verlaten » in het licht van artikel 57, § 2, van de organieke wet van 8 juli 1976 in wezen als « uitvoerbaar bevel » moest worden ingevuld.