Vertaling van "glulisine contrôle efficacement les excursions glycémiques " (Frans → Nederlands) :

Une étude de phase I chez 18 patients obèses diabétiques de type 2 (IMC compris entre 35 et 40 kg/m 2 ) avec l’insuline glulisine et l’insuline lispro [IC 90 % : 0,81- 0,95 (p=< 0,01)] a montré que l’insuline glulisine contrôle efficacement les excursions glycémiques postprandiales diurnes.
Een fase I studie bij 18 patiënten die lijden aan obesitas met type 2 diabetes mellitus (BMI tussen 35 en 40 kg/m 2 ) met insuline glulisine and insuline lispro [90% CI:0.81, 0.95 (p=< 0.01)] liet zien dat insuline glulisine de dagelijkse postprandiale bloedglucose pieken effectief reguleert.

L’excursion glycémique (ASC 0-6 h ) était de 641 mg.h.dl -1 pour l’insuline glulisine et de 801 mg.h.dl -1 pour l’insuline rapide humaine.
De glucose-absorptie (AUC 0-6h ) was 641 mg.h.dl -1 voor insuline glulisine en 801 mg.h.dl -1 voor kortwerkende humane insuline.

Diabète de type 1 - Adultes Dans une étude clinique de phase III sur 26 semaines comparant l’insuline glulisine et l’insuline lispro toutes deux injectées par voie sous-cutanée peu avant un repas (0-15 minutes) chez des patients diabétiques de type 1 utilisant l’insuline glargine comme insuline basale, l’insuline glulisine s’est avérée comparable à l’insuline lispro pour le contrôle glycémique, comme démontré par les variations de l’hémoglobine glyquée (exprimée en équivalent HbA 1c ) entre le début et la fin de l’étude.
Type 1 diabetes mellitus - volwassenen Bij een fase III klinisch onderzoek van 26 weken, waarbij insuline glulisine werd vergeleken met insuline lispro, beide kort (0-15 minuten) voor een maaltijd subcutaan geïnjecteerd bij patiënten met type 1 diabetes mellitus die insuline glargine als basaal insuline gebruiken, was insuline glulisine vergelijkbaar met insuline lispro voor wat betreft het glucoseverlagende effect zoals weerspiegeld door veranderingen in de glycering van hemoglobine (uitgedrukt als HbA 1c equivalent) vanaf het begin van de behandeling tot aan het eind daarvan.

Les données ont montré que l’insuline glulisine administrée 2 minutes avant le repas assure un contrôle glycémique postprandial comparable à l’insuline rapide humaine administrée 30 minutes avant le repas.
De gegevens tonen aan dat insuline glulisine, als deze 2 minuten vóór de maaltijd wordt toegediend, hetzelfde postprandiale glucoseverlagend effect heeft als de kortwerkende humane insuline die 30 minuten vóór de maaltijd werd toegediend.

L’insuline glulisine administrée 15 minutes après le début du repas entraîne un contrôle glycémique comparable à l’insuline rapide humaine administrée 2 minutes avant le repas (voir figure 1).
Als insuline glulisine 15 minuten na aanvang van de maaltijd werd toegediend, ontstond een vergelijkbaar glucoseverlagend effect als bij toediening van kortwerkende humane insuline als die 2 minuten vóór de maaltijd werd toegediend (zie figuur 1).

L’insuline glulisine s’est avérée comparable à l’insuline lispro en termes de contrôle glycémique, comme démontré par les variations de l’hémoglobine glyquée (exprimée en équivalent HbA1c) entre le début et la fin de l’étude et par les valeurs de glycémies recueillies par auto-surveillance.
Insuline glulisine was vergelijkbaar met insuline lispro voor wat betreft de glykemische controle zoals weerspiegeld door veranderingen in de glycering van hemoglobine (GHb uitgedrukt als HbA 1c equivalent) vanaf het begin van de studie tot aan het eindpunt. Er werden vergelijkbare, door de patiënt zelf gemeten bloedglucosespiegels waargenomen.

Une étude 24 chez des diabétiques de type 2 mal équilibrés (selon les normes actuelles, HbA1c > 7,5%) a révélé qu’un contrôle glycémique intensif (visant une baisse de l’HbA1c de 1,5%) sur une durée moyenne de 5,6 ans n’était pas significativement plus efficace qu’un traitement standard en termes de critères d’évaluation cardiovasculaire, de mortalité ou de complications microvasculaires.
Onderzoek 24 bij, volgens de huidige normen, slecht geregelde type-2 diabetici (Hb A1c > 7,5%) bracht aan het licht dat een intensieve glykemieregeling (gestreefd werd naar een daling van HbA1c met 1,5%) over gemiddeld 5,6 jaar geen significant gunstiger effect had op cardiovasculaire eindpunten, sterfte of microvasculaire verwikkelingen dan een standaardtherapie.