Traduction de «statement grounds the appeal » (Anglais → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

statement of grounds of the appeal | written statement setting out the grounds of appeal
schriftelijke uiteenzetting van de gronden van het beroep

to file a statement setting out the grounds of appeal
een schriftelijke uiteenzetting van de gronden van het beroep indienen

grounds of appeal | notice of grievances | statement of appeal
memorie van grieven

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

By their second ground of appeal, the appellants submit that the General Court erred in law in paragraphs 55 to 57 of the judgment under appeal, which can be summed up by the statement that ‘it is not apparent from Article 215(2) TFEU that individual restrictive measures taken against natural or legal persons and groups or non-State entities must be adopted according to the procedure laid down in Article 215(1) TFEU’.
Met hun tweede middel voeren rekwirantes aan dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting in de punten 55 tot en met 57 van het bestreden arrest, die kunnen worden samengevat met de verklaring dat „uit artikel 215, lid 2, niet volgt dat de individuele beperkende maatregelen die zijn vastgesteld jegens natuurlijke personen of rechtspersonen, niet-statelijke groepen of entiteiten volgens de procedure van artikel 215, lid 1, VWEU moeten worden vastgesteld”.

By their fourth ground of appeal, which is put forward in the alternative in the event that it is held that recourse to Article 291(2) TFEU, as a basis for the adoption of individual restrictive measures, is legally possible in the context of a policy of adoption of restrictive measures that is based on Article 215 TFEU, the appellants submit that the General Court erred in law when it ruled, in paragraph 87 of its judgment, that Article 46(2) of Regulation No 267/2012 reserves to the Council ‘the power to implement Article 23(2) and (3) of that regulation’, which suffices to fulfil the obligation to state reasons concerning the statement of the legal basis of that provision, which is Article 291(2) TFEU.
Met hun vierde middel, dat subsidiair wordt aangevoerd voor het geval wordt geoordeeld dat een beroep op artikel 291, lid 2, VWEU als grondslag voor de vaststelling van individuele beperkende maatregelen juridisch mogelijk is in het kader van een beleid van vaststelling van beperkende maatregelen dat op artikel 215 VWEU is gebaseerd, voeren rekwirantes aan dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door in punt 87 van zijn arrest te oordelen dat artikel 46, lid 2, van verordening nr. 267/2012 „de Raad de bevoegdheid voorbehoudt om de bepalingen van artikel 23, leden 2 en 3, van die verordening uit te voeren”. Dat zou volstaan om te voldoen aan de motiveringsplicht wat betreft de opgave van de rechtsgrondslag van die bepaling, die artikel 291, lid 2, VWEU zou zijn.

As the fourth ground of appeal, which is put forward in the alternative in the event that it is held that recourse to Article 291(2) TFEU, as a basis for the adoption of individual restrictive measures, is legally possible in the context of a policy of adopting restrictive measures initially based on Article 215 TFEU, the appellant claims that the General Court erred in law by holding, in paragraph 86 of its judgment, that Article 46(2) of Regulation No 267/2012 ‘reserves to the Council the power to implement the provisions of Article 23(2) and (3) of that regulation’, which suffices to fulfil the obligation to state reasons concerning the statement of the legal basis of that provision, which is Article 291(2) TFEU. According to the appellant, the General Court came to that conclusion as a result of a legally flawed interpretation of Article 46(2) of Regulation No 267/2012.
Vierde, subsidiair aangevoerde middel, indien het Hof zou oordelen dat individuele beperkende maatregelen kunnen worden vastgesteld op grond van artikel 291, lid 2, VWEU in het kader van een beleid waarbij beperkende maatregelen worden vastgesteld op basis van artikel 215 VWEU: het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door in punt 86 van zijn arrest te oordelen dat in artikel 46, lid 2, van verordening nr. 267/2012 „de Raad zich de bevoegdheid voorbehoudt om de bepalingen van artikel 23, leden 2 en 3, van die verordening uit te voeren”, en zo voldoet aan de motiveringsplicht wat betreft de aanwijzing van de rechtsgrondslag van artikel 46, lid 2, te weten artikel 291, lid 2, VWEU. Volgens rekwirante vloeit deze conclusie van het Gerecht voort uit een rechtens onjuiste uitlegging van artikel 46, lid 2, van verordening nr. 267/2012.

Similarly, the Court rejects all the other grounds of appeal put forward by the Commission, inter alia, the grounds relating to the factual analysis made by the General Court, the claim that the Commission was not in a position to affect the commitments offered by the Netherlands and ING and the claim that the General Court unlawfully expanded the scope of the action brought before it.
Alle andere middelen van de Commissie heeft het Hof eveneens verworpen, met name de middelen met betrekking tot het onderzoek van de feiten dat het Gerecht heeft verricht, het feit dat de Commissie geen invloed kon uitoefenen op de door Nederland en ING voorgestelde verbintenissen, of het feit dat het Gerecht de omvang van het ingestelde beroep onrechtmatig heeft uitgebreid.

Fourth ground of appeal: Finally, the General Court infringed the duty to provide grounds for its decisions, laid down in Article 81 of the Rules of Procedure of the General Court in conjunction with Articles 36 and 53(1) of the Statute of the Court of Justice, since it is not apparent from the grounds for the judgment under appeal that the General Court addressed the appellant’s claims relating to the inadmissibility of flat-rate financial corrections (first part of the second ground of appeal) or the reasons for rejecting those claims are not apparent.
Ten slotte is het Gerecht de motiveringsplicht krachtens artikel 81 van zijn Reglement voor de procesvoering junctis de artikelen 36 en 53, eerste alinea, van het Statuut van het Hof van Justitie van de Europese Unie niet nagekomen, doordat uit de motivering van het bestreden arrest niet blijkt dat het Gerecht rekwirantes argument betreffende de niet-ontvankelijkheid van forfaitaire financiële correcties (eerste onderdeel van het tweede middel) heeft onderzocht, noch op grond van welke overwegingen het Gerecht dit argument heeft afgewezen.

GSK, on the one hand, and the Commission and two associations representing vendors of pharmaceutical products, on the other, all brought appeals before the Court of Justice, relying on different grounds of appeal.
Zowel GSK, als de Commissie en twee verenigingen van handelaars in farmaceutische producten, hebben hogere voorzieningen ingesteld bij het Hof van Justitie onder aanvoering van verschillende middelen.

The Court rejects in that regard the grounds of appeal put forward alleging a shift in the burden of proof.
Het Hof verwerpt in dit verband de middelen ontleend aan een wijziging van de toewijzing van de bewijslast.

The Appeal Court, Trento, before which he appealed, asks the Court of Justice whether the Directive on the return of illegally staying third-country nationals (‘the Directive on return’) 1 precludes national rules which provide for a prison sentence to be imposed on an illegally staying foreign national on the sole ground that he remains, without valid grounds, on the national territory, contrary to an order to leave that territory within a given period.
De Corte d’appello di Trento, waarbij hij hoger beroep heeft ingesteld, wenst van het Hof van Justitie te vernemen of de richtlijn inzake de terugkeer van illegaal verblijvende onderdanen van derde landen („terugkeerrichtlijn”) zich verzet tegen een nationale regeling die een illegaal verblijvende vreemdeling met gevangenisstraf bestraft op de enkele grond dat deze, in strijd met een bevel om het nationale grondgebied binnen een bepaalde termijn te verlaten, zonder geldige reden zijn verblijf op dat grondgebied voortzet.

Since it considered that the grounds of the judgments of the Court of First Instance under appeal disclosed an infringement of Community law but that their operative parts were well founded on other legal grounds, the Court of Justice dismissed the appeals.
Van oordeel dat uit de overwegingen van de bestreden arresten van het Gerecht een schending van het gemeenschapsrecht blijkt, maar dat het dictum ervan op andere rechtsgronden gerechtvaardigd voorkomt, verwerpt het Hof de hogere voorzieningen.

2. If the decision is not rectified within one month after receipt of the statement of grounds, the appeal shall be remitted to the Board of Appeal without delay, and without comment as to its merit.
2. Indien de beslissing niet binnen een maand na ontvangst van de uiteenzetting van de gronden herzien wordt, dan moet het beroep onverwijld worden voorgelegd aan de kamer van beroep, zonder oordeel over de gronden daarvan.