Neither does it make sense to criminalise a series of activities — those of critics, journalists, intellectuals or teachers, who, as a result of simple meeting, may end up ‘behind bars’ — or that of an innocent user of the broadcast media that Internet technology provides us with these days, as a result of which, by pressing a key at a particular time, one may find oneself accused of a criminal infringement.
Evenmin heeft het zin om een hele reeks activiteiten in de criminele sfeer te trekken – van critici, verslaggevers, intellectuelen of professoren, die vanwege een enkel citaat achter de tralies kunnen belanden – noch die van onschuldige gebruikers van de media waartoe wij nu toegang hebben dankzij de internettechnologie, en waardoor we door op een bepaald moment een bepaalde toets in te drukken, het risico lopen een strafrechtelijke overtreding te begaan.