Die vor dem verweisenden Richter klagende Partei und der Ministerrat machen geltend, dass die Antwort auf die präjudizielle Frage der Lösung des Streitfalls im Hauptverfahren nicht dienlich sei, weil einerseits die angebliche Behandlungsungleichheit sich nicht aus dem betreffenden Artikel 6 des Gesetzes vom 2. August 2002 selbst ergebe und andererseits die vom verweisenden Richter aufgestellten Hypothesen nicht zweckdienlich sein könnten, und zwar insbesondere in Anbetracht der unmittelbaren Anwendbarkeit einer Regel des europäischen Rechts, die den gleichen Inhalt wie die zu prüfenden Normen habe.
De eisende partij voor de verwijzende rechter en de Ministerraad voeren aan dat het antwoord op de prejudiciële vraag niet dienstig is voor de oplossing van het bodemgeschil, omdat, enerzijds, de vermeende ongelijke behandeling niet voortvloeit uit het betrokken artikel 6 van de wet van 2 augustus 2002 zelf en, anderzijds, de door de verwijzende rechter geponeerde hypotheses niet dienstig kunnen zijn, inzonderheid gelet op de rechtstreekse toepasselijkheid van een regel van Europees recht die dezelfde inhoud heeft als de te toetsen normen.
