Vertaling van "wonach dieser seinen " (Duits → Nederlands) :

Der Gerichtshof der Europäischen Union hat geurteilt, dass « Art. 18 Abs. 1 EG dahin auszulegen ist, dass er der Regelung eines Mitgliedstaats entgegensteht, wonach dieser seinen Staatsangehörigen allgemein und unter allen Umständen die Zahlung einer Leistung für zivile Kriegs- oder Repressionsopfer allein aufgrund des Umstands verweigert, dass sie nicht während der gesamten Zeit des Leistungsbezugs im Gebiet dieses Staates, sondern im Gebiet eines anderen Mitgliedstaats wohnen » (EuGH, 22. Mai 2008, C-499/06, Nerkowska, Randnr. 47. Adde EuGH, 26. Oktober 2006, C-192/05, K. Tas-Hagen, Randnr. 40).
Het Hof van Justitie heeft geoordeeld dat « artikel 18, lid 1, EG aldus dient te worden uitgelegd dat het in de weg staat aan een wettelijke regeling van een lidstaat op grond waarvan deze laatste absoluut, onder alle omstandigheden, weigert om aan zijn onderdanen een uitkering te betalen die aan burgerslachtoffers van de oorlog of repressie is toegekend, op de loutere grond dat zij gedurende de periode dat deze uitkering wordt betaald, niet op het grondgebied van deze staat wonen, maar op dat van een andere lidstaat » (HvJ, 22 mei 2008, C-499/06, Nerkowska, punt 47. Adde HvJ, 26 oktober 2006, C-192/05, K. Tas-Hagen, punt 40).

Der Gerichtshof bemerkt jedoch, dass die fragliche Bestimmung in einem anderen Sinne ausgelegt werden kann, wonach die erhöhten Familienbeihilfen für Ein-Elternteil-Familien dem Zulagenempfänger gewährt werden, der verheiratet, aber von seinem Ehepartner tatsächlich getrennt ist, weil dieser Ehepartner in Ermangelung der erforderlichen Genehmigungen daran hindert wird, ihm auf das belgische Staatsgebiet zu folgen, selbst wenn im Anschluss an die Eheschließung kein Zusammenwohnen stattgefunden hat, sofern die Trennung der Ehepartner sich aus der Einsichtnahme in das Nationalregister der natürlichen Personen ergibt oder aus anderen amtlichen Dokumenten hervorgeht, die die tatsächliche Trennung beweisen, und der sich im Ausland aufhaltende Ehepartner nicht über eigene Einkünfte verfügt, die ihn gemäß Artikel 221 des Zivilgesetzbuches verpflichten, nach seinen Möglichkeiten zu den Aufwendungen der Ehe beizutragen.
Het Hof merkt evenwel op dat de in het geding zijnde bepaling een andere interpretatie kan krijgen, volgens welke de verhoogde kinderbijslag voor eenoudergezinnen wordt toegekend aan de bijslagtrekkende die gehuwd is maar feitelijk gescheiden is van zijn echtgenoot omdat die echtgenoot bij gebrek aan de vereiste machtigingen wordt verhinderd zich op het Belgische grondgebied bij hem te voegen, zelfs indien het huwelijk niet is gevolgd door een samenwoning, wanneer de scheiding van de echtgenoten blijkt uit de raadpleging van het Rijksregister van de natuurlijke personen of uit andere officiële documenten die de feitelijke scheiding bewijzen en de in het buitenland verblijvende echtgenoot niet over eigen inkomsten beschikt waarmee deze, overeenkomstig artikel 221 van het Burgerlijk Wetboek, naar zijn vermogen dient bij te dragen in de lasten van het huwelijk.

Die Verpflichtungen der Mitgliedstaaten, gemäß dieser Richtlinie Informationen vorzulegen, berühren nicht die Anwendung des Artikels 346 Absatz 1 Buchstabe a AEUV, wonach ein Mitgliedstaat nicht verpflichtet ist, Auskünfte zu erteilen, deren Preisgabe seines Erachtens seinen wesentlichen Sicherheitsinteressen widerspricht.
De verplichtingen van de lidstaten inzake informatieverstrekking uit hoofde van dit besluit doen geen afbreuk aan de toepassing van artikel 346, lid 1, onder a), VWEU, volgens hetwelk geen lidstaat gehouden is inlichtingen te verstrekken waarvan de verbreiding naar zijn mening strijdig zou zijn met wezenlijke belangen van zijn veiligheid.

8. stellt fest, dass der Rechnungshof nicht bereit ist, zügig eine Stellungnahme in Form eines Schreibens mit einer Bewertung des von der Akademie erstellten Aktionsplans vorzulegen, wie dies vom Parlament in Ziffer 23 seiner Entschließung vom 5. Mai 2010 , die integraler Bestandteil seines Beschlusses vom 5. Mai 2010 über die Entlastung für das Haushaltsjahr 2008 ist, gefordert wurde; nimmt jedoch die Erklärung des Rechnungshofes zur Kenntnis, wonach dieser bereits in seinen besonderen Jahresberichten zu den Haushaltsjahren 2006 bis 2008 ausführlich zu den bei der Akademie festgestellten Problemen Stellung genommen hat;
8. merkt op dat de Rekenkamer niet bereid is spoedig een advies in briefvorm over de invoering van het actieplan van de Academie uit te brengen, zoals het Parlement in paragraaf 23 van zijn resolutie , die integrerend onderdeel uitmaakt van zijn besluit van 5 mei 2010 over het verlenen van kwijting voor het begrotingsjaar 2008, heeft gevraagd; houdt niettemin naar behoren rekening met de verklaring van de Rekenkamer dat hij in zijn specifieke jaarverslagen van de jaren 2006 tot 2008 al uitgebreid verslag heeft uitgebracht over de problemen die hij bij de Academie heeft vastgesteld;

7. stellt fest, dass der Rechnungshof nicht bereit ist, zügig eine Stellungnahme in Form eines Schreibens mit einer Bewertung des von der Akademie erstellten Aktionsplans vorzulegen, wie dies vom Parlament in Ziffer 23 seiner Entschließung vom 5. Mai 2010, die fester Bestandteil seines Beschlusses vom 5. Mai 2010 über die Entlastung für das Haushaltsjahr 2008 ist, gefordert wurde; nimmt jedoch die Erklärung des Rechnungshofes zur Kenntnis, wonach dieser bereits in seinen besonderen Jahresberichten zu den Haushaltsjahren 2006 bis 2008 ausführlich zu den bei der Akademie festgestellten Problemen Stellung genommen hat;
7. merkt op dat de Rekenkamer niet bereid is spoedig een advies in briefvorm over de invoering van het actieplan van de Academie uit te brengen, zoals het Parlement in paragraaf 23 van zijn resolutie, die integrerend onderdeel uitmaakt van zijn besluit van 5 mei 2010 over het verlenen van kwijting voor het begrotingsjaar 2008, heeft gevraagd; houdt niettemin naar behoren rekening met de verklaring van de Rekenkamer dat hij in zijn specifieke jaarverslagen van de jaren 2006 tot 2008 al uitgebreid verslag heeft uitgebracht over de problemen die hij bij de Academie heeft vastgesteld;

Die Bestimmungen der Richtlinie 80/987/EWG des Rates vom 20. Oktober 1980 über den Schutz der Arbeitnehmer bei Zahlungsunfähigkeit des Arbeitgebers in der durch die Richtlinie 2002/74/EG des Europäischen Parlaments und des Rates vom 23. September 2002 geänderten Fassung sind dahin auszulegen, dass sie einer nationalen Regelung über den Schutz der Arbeitnehmer bei Zahlungsunfähigkeit des Arbeitgebers wie der im Ausgangsverfahren fraglichen entgegenstehen, wonach ein Drittstaatsangehöriger, der sich in dem betreffenden Mitgliedstaat nicht rechtmäßig aufhält, nicht als Arbeitnehmer anzusehen ist, der Leistungen bei Insolvenz aufgrund u. a. der im Fall der Zahlungsunfähigkeit des Arbeitgebers nicht erfüllten Ansprüche auf Arbeitsentgelt verlangen kann, obwohl dieser Drittstaatsangehörige nach dem Zivilrecht dieses Mitgliedstaats als „Arbeitnehmer“ einzustufen ist, der Anspruch auf eine Vergütung hat, die bei den nationalen Gerichten gegen seinen Arbeitgeber eingeklagt werden kann.
Richtlijn 80/987/EEG van de Raad van 20 oktober 1980 betreffende de bescherming van de werknemers bij insolventie van de werkgever, zoals gewijzigd bij richtlijn 2002/74/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 september 2002, moet in die zin worden uitgelegd dat zij in de weg staat aan een nationale regeling inzake de bescherming van werknemers bij insolventie van de werkgever, zoals die welke in het hoofdgeding aan de orde is, volgens welke een derdelander die niet legaal in de betrokken lidstaat verblijft, niet wordt aangemerkt als werknemer die aanspraak kan maken op een insolventie-uitkering wegens met name onvervulde loonaanspraken in geval van insolventie van de werkgever, terwijl deze derdelander krachtens het civiele recht van die lidstaat wordt aangemerkt als „werknemer” die recht heeft op loon in verband waarmee hij tegen zijn werkgever beroep kan instellen bij de nationale rechter.

17. ist der Auffassung, dass die Forderung des Rates in seinen Schlussfolgerungen zu dieser Mitteilung – wonach der neue europäische Rechtsrahmen den Investorenschutz und die aufgrund der bestehenden Abkommen gewährten Garantien nicht beeinträchtigen sollte – die Gefahr bergen könnte, dass jedes neue Abkommen abgelehnt wird, und dazu führen könnte, dass das notwendige Gleichgewicht zwischen dem Investorenschutz und dem Schutz des Regulierungsspielraums – in einer Phase zunehmender ausländischer Investitionen in der EU – in Gefahr gerät; ist der Ansicht, dass eine solche Formulierung des Beurteilungskriteriums im Widerspruch zu Bedeutung und Geist des Artikels 207 AEUV stehen könnte;
17. is van mening dat het door de Raad in zijn conclusies over de mededeling geformuleerde verzoek − dat het nieuwe Europese wettelijke kader geen nadelige gevolgen heeft voor de bescherming van investeerders en de waarborgen waar zij op grond van de huidige overeenkomsten recht op hebben − ertoe kan leiden dat elke nieuwe overeenkomst wordt tegengehouden en dat het noodzakelijke evenwicht tussen de bescherming van investeerders en de bescherming van het recht om regels op te stellen - op een moment waarop de inkomende investeringen toenemen - onder druk komt te staan; is bovendien van mening dat een dergelijke formulering van het evaluatiecriterium in tegenspraak kan zijn met de betekenis en de geest van artikel 207 VWEU;

Aufgrund dieser Bestimmungen, in Verbindung mit Artikel 175 Absatz 2 der Verfassung, wonach die Räte der Flämischen und der Französischen Gemeinschaft jeder für seinen Bereich durch Dekret den Verwendungszweck ihrer Einnahmen regeln, gehört die Festlegung der finanziellen Mittel für die Durchführung einer Kulturpolitik zur « Regelung » dieser kulturellen Angelegenheiten.
Krachtens die bepalingen, in samenhang gelezen met artikel 175, tweede lid, van de Grondwet, naar luid waarvan de Raden van de Vlaamse en de Franse Gemeenschap, ieder wat hem betreft, de bestemming van hun ontvangsten regelen bij decreet, behoort het vaststellen van de financiële middelen voor het voeren van een cultureel beleid tot het « regelen » van die culturele aangelegenheden.