Traduction de «vorlegenden richter angeführte » (Allemand → Néerlandais) :

Das Ziel einer schrittweisen Harmonisierung des Statuts der Arbeiter und der Angestellten, das in den Augen des Gesetzgebers einer plötzlichen Abschaffung des Unterschieds zwischen diesen Berufskategorien vorzuziehen ist, insbesondere in einer Angelegenheit, in der die Normen sich dank der kollektiven Verhandlungen entwickeln können, rechtfertigt es nicht mehr, achtzehn Jahre nach der Feststellung des Hofes, dass das betreffende Unterscheidungskriterium nicht mehr als sachdienlich angesehen werden konnte, dass gewisse Behandlungsunterschiede, wie diejenigen, die vor dem vorlegenden Richter angeführt werden, noch lange aufrechterhalten werden, und dass man somit eine eindeutig verfassungswidrige Situation fortdauern lässt ».
Het doel van een geleidelijke harmonisatie van de statuten van de arbeiders en de bedienden waaraan de wetgever de voorkeur heeft gegeven boven een plotselinge afschaffing van het onderscheid tussen die beroepscategorieën, inzonderheid in een aangelegenheid waar de normen kunnen evolueren ten gevolge van collectieve onderhandelingen, verantwoordt niet langer, achttien jaar nadat het Hof heeft vastgesteld dat het in het geding zijnde criterium van onderscheid niet meer pertinent kon worden geacht, dat sommige verschillen in behandeling, zoals die welke voor de verwijzende rechter zijn aangevoerd, nog geruime tijd kunnen worden behouden, waardoor een toestand van manifeste ongrondwettigheid zou worden bestendigd ».

So dient der in B.1.2 angeführte Artikel 7 Nr. 4 des Ethikkodexes, dessen Übertretung Gegenstand der Streitsache vor dem vorlegenden Richter ist, der Förderung der Verkehrssicherheit und der Vermeidung der Gesetzesumgehung.
Zo streeft het in B.1.2 vermelde artikel 7, 4°, van de Ethische Code, waarvan de overtreding het voorwerp van het geschil voor de verwijzende rechter uitmaakt, de bevordering van de verkeersveiligheid en het vermijden van wetsontduiking na.

In ihrem Interventionsschriftsatz führt die vor dem vorlegenden Richter klagende Partei an, der Gerichtshof sei nicht befugt, über die Vorabentscheidungsfrage zu befinden, die sich auf eine Entscheidung des Verfassungsgebers beziehe, da der angeführte Behandlungsunterschied sich nicht aus der fraglichen Bestimmung, sondern aus dem Grundsatz der Trennung zwischen Kirche und Staat, der in Artikel 21 der Verfassung festgelegt sei, ergebe, oder zumindest aus der fraglichen Bestimmung in Verbindung mit Artikel 21 der Verfassung.
In haar memorie van tussenkomst voert de verzoekende partij voor de verwijzende rechter aan dat het Hof niet bevoegd is om zich uit te spreken over de prejudiciële vraag, die betrekking zou hebben op een keuze van de Grondwetgever, aangezien het opgeworpen verschil in behandeling niet zou voortvloeien uit de in het geding zijnde bepaling, maar uit het beginsel van de scheiding tussen Kerk en Staat verankerd in artikel 21 van de Grondwet, of op zijn minst uit de in het geding zijnde bepaling in samenhang gelezen met artikel 21 van de Grondwet.

Der vom vorlegenden Richter angeführte Behandlungsunterschied ist durch die juristische Beschaffenheit des Statuts der Gewerkschaftsvertretung zu erklären, indem das Statut der Personalvertreter im Ausschuss für Gefahrenverhütung und Schutz am Arbeitsplatz durch Gesetz geregelt ist, während das Statut der Gewerkschaftsvertreter durch ein Abkommen zwischen den Vertretern der Arbeitgeber und den Vertretern der Arbeitnehmer innerhalb der paritätischen Kommission geregelt wurde.
Het door de verwijzende rechter opgeworpen verschil in behandeling kan worden verklaard door de juridische aard van het statuut van de vakbondsafvaardiging, doordat het statuut van de personeelsafgevaardigden in het comité voor preventie en bescherming op het werk wettelijk is geregeld, terwijl het statuut van de vakbondsafgevaardigden is geregeld bij overeenkomst tussen de afgevaardigden van de werkgevers en de afgevaardigden van de werknemers binnen het paritair comité.

Der betreffende stellvertretende Gerichtsrat am Appellationshof, der siebte Angeklagte vor dem vorlegenden Richter, bemerkt in seinem Schriftsatz, dass die stellvertretenden Magistrate nicht in der erschöpfenden Auflistung von Artikel 479 des Strafprozessgesetzbuches angeführt seien, sodass das darin vorgesehene « Gerichtsbarkeitsvorrecht » nicht auf diese Kategorie von Magistraten anwendbar sei und folglich die beiden Vorabentscheidungsfragen für gegenstandslos zu erklären seien.
De betrokken plaatsvervangende raadsheer bij het hof van beroep, zevende beklaagde voor de verwijzende rechter, merkt in zijn memorie op dat de plaatsvervangende magistraten niet zijn opgenomen in de exhaustieve opsomming van artikel 479 van het Wetboek van strafvordering, zodat het daarin bepaalde « voorrecht van rechtsmacht » niet van toepassing zou zijn op die categorie van magistraten en, bijgevolg, de twee prejudiciële vragen zonder voorwerp zouden moeten worden verklaard.

Wie in B.3 angeführt wurde, betrifft die vor dem vorlegenden Richter anhängige Streitsache die Entlassungsentschädigung, die einer Person mit dem Statut als Angestellter, die am 15. November 2013 zu Unrecht aus schwerwiegendem Grund entlassen wurde, geschuldet wird.
Zoals in B.3 is vermeld, heeft het voor de verwijzende rechter hangende geschil betrekking op de compenserende opzeggingsvergoeding die verschuldigd is aan een persoon met het statuut van bediende, die op 15 november 2013 onterecht werd ontslagen om dringende reden.

Da in der Vorabentscheidungsfrage nicht die vorerwähnten Bestimmungen des königlichen Erlasses vom 17. Juli 1991 und des Gesetzes vom 22. Mai 2003 angegeben werden - Bestimmungen, die jedoch vor dem vorlegenden Richter angeführt wurden -, beantwortet der Gerichtshof diese Frage, ohne sie zu berücksichtigen.
Vermits in de prejudiciële vraag geen melding wordt gemaakt van de voormelde bepalingen van het koninklijk besluit van 17 juli 1991 en van de wet van 22 mei 2003 - bepalingen die nochtans voor de verwijzende rechter werden aangevoerd -, beantwoordt het Hof die vraag zonder ermee rekening te houden.

Aus den anderen Begründungen der Verweisungsentscheidung geht hervor, dass die Artikel 101 und 105 des Konkursgesetzes vom 8. August 1997 die einzigen 1997 oder 2002 angenommenen Gesetzesbestimmungen sind, die während der Debatten vor dem vorlegenden Richter angeführt wurden.
Uit de andere motieven van de verwijzingsbeslissing blijkt dat de enige wetsbepalingen aangenomen in 1997 of in 2002 die tijdens de gevoerde debatten voor de verwijzende rechter worden aangehaald, de artikelen 101 en 105 van de faillissementswet van 8 augustus 1997 zijn.

Der somit vom vorlegenden Richter angeführte Behandlungsunterschied zwischen Gläubigern in Bezug auf ihre Klagen wegen der Lieferung von Handelsgütern beruht auf einem objektiven Kriterium, und zwar der Eigenschaft des Gläubigers, je nachdem, ob dieser eine privatrechtliche Person oder ein autonomes öffentliches Unternehmen ist.
Het aldus door de verwijzende rechter vermelde verschil in behandeling tussen schuldeisers met betrekking tot hun rechtsvorderingen wegens de levering van koopwaren, berust op een objectief criterium, namelijk de hoedanigheid van de schuldeiser, naargelang die een privaatrechtelijk persoon is, dan wel een autonoom overheidsbedrijf.