Traduction de «vorgesehene sanktion verhängt » (Allemand → Néerlandais) :

(1) Liegen die Ergebnisse der Analysen unter den Referenzwerten für Maßnahmen, so führt die zuständige Behörde gemäß Richtlinie 96/23/EG Ermittlungen durch, um festzustellen, ob rechtswidrig ein verbotener und nicht zugelassener pharmakologisch wirksamer Stoff verabreicht wurde, und verhängt gegebenenfalls die vorgesehene Sanktion.
1. Indien de analyseresultaten onder de actiedrempels liggen, voert de bevoegde autoriteit de in Richtlijn 96/23/EG voorgeschreven onderzoeken uit om na te gaan of er onrechtmatig verboden of niet-toegelaten farmacologisch werkzame stoffen zijn toegediend, en past zij, in voorkomend geval, de vastgestelde sanctie toe.

5. Wenn eine europäische politische Partei oder eine europäische politische Stiftung gemeinsame Vergehen gegen diese Verordnung begangen hat, wird nur die für das schwerwiegendste Vergehen vorgesehene Sanktion verhängt, sofern es in Absatz 4 Buchstabe a nicht anders bestimmt ist.
5. Indien een Europese politieke partij of Europese politieke stichting schuldig is aan een samenloop van strafbare feiten, begaan tegen deze verordening, wordt alleen een sanctie opgelegd voor de ernstigste van die strafbare feiten, tenzij anders bepaald in lid 4, onder a).

(5) Wenn eine europäische politische Partei oder europäische politische Stiftung konkurrierende Verstöße gegen diese Verordnung begangen hat, wird nur die für den schwerwiegendsten Verstoß vorgesehene Sanktion verhängt, sofern in Absatz 4 Buchstabe a nichts anderes bestimmt ist.
5. Indien een Europese politieke partij of Europese politieke stichting schuldig is aan een samenloop van inbreuken, begaan tegen deze verordening, wordt alleen een sanctie opgelegd voor de ernstigste van die inbreuken, tenzij anders bepaald in lid 4, onder a).

Der vorlegende Richter bittet den Gerichtshof, die Vereinbarkeit dieser Bestimmung mit den Artikeln 10, 11, 12 Absatz 2 und 13 der Verfassung in Verbindung mit den Artikeln 6 und 7 der Europäischen Menschenrechtskonvention sowie mit Artikel 15 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte zu prüfen, insofern im Falle der Nichtbeachtung des Rechtes auf Beistand durch einen Rechtsanwalt während der Ortsbesichtigung im Hinblick auf die Rekonstruktion des Tathergangs keine Sanktion verhängt werden könne, während die Nichtbeachtung des Rechtes auf Beistand durch einen Rechtsanwalt vor den Vernehmungen oder während derselben, das in Artikel 47bis §§ 2, 3 und 5 des StPGB vorgesehen sei, durch Paragraph 6 dieser Bestimmung geahndet werde.
De verwijzende rechter verzoekt het Hof de bestaanbaarheid van die bepaling te onderzoeken, met de artikelen 10, 11, 12, tweede lid, en 13 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 7 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 15 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, in zoverre er geen sanctie zou kunnen worden opgelegd in geval van niet-naleving van het recht op bijstand van een advocaat tijdens een plaatsbezoek met het oog op een reconstructie van de feiten, terwijl een niet-naleving van het recht op bijstand van een advocaat vóór of tijdens de verhoren, waarin artikel 47bis, §§ 2, 3 en 5, Sv. voorziet, wordt bestraft bij paragraaf 6 van die bepaling.

Die Übereinkommen des Europarats vom 30. November 1964 und vom 21. März 1983 sowie das Übereinkommen zwischen den Mitgliedstaaten der Europäischen Gemeinschaften vom 13. November 1991 lassen dem Vollstreckungsstaat die Wahl [141], die anzuerkennende Strafe an die in der eigenen Rechtsordnung für gleichartige Straftaten vorgesehene Strafe anzupassen (Übereinkommen von 1964, 1983 und 1991), die im Urteilsstaat verhängte Sanktion durch eine nach seinen eigenen Rechtsvorschriften für dieselbe Tat vorgesehene Sanktion zu ersetzen (Übereinkommen von 1964 und 1970), oder die im Urteilsstaat verhängte Sanktion in eine in diesem Staat für dieselbe Tat vorgesehene Sanktion umzuwandeln (Übereinkommen von 1983 und 1991).
In die situatie bieden de verdragen van de Raad van Europa van 30 november 1964 en van 21 maart 1983, alsmede het verdrag tussen de lidstaten van de Europese Gemeenschappen van 13 november 1991, de staat van tenuitvoerlegging de keuze [141] tussen de aanpassing van de te erkennen straf aan de straf die door zijn eigen wet voor een soortgelijk strafbaar feit is voorgeschreven (verdragen van 1964, 1983 en 1991) en de mogelijkheid voor de straf die in de staat van veroordeling is opgelegd, een straf in de plaats te stellen, zoals door zijn eigen wet voor hetzelfde strafbare feit is voorgeschreven (verdragen van 1964 en 1970) of de in de staat van veroordeling opgelegde sanctie om te zetten in een sanctie die door zijn eigen wet voor hetzelfde strafbare feit is voorgeschreven (verdragen van 1983 en 1991).

Wird das Vollstreckungsersuchen angenommen, so ersetzt der Richter die im ersuchenden Staat verhängte freiheitsentziehende Sanktion durch eine nach seinem eigenen Recht wegen derselben Handlung vorgesehene Sanktion (Art. 44).
Indien het verzoek om tenuitvoerlegging is aanvaard, vervangt de rechter de in de verzoekende staat opgelegde sanctie welke vrijheidsbeneming meebrengt door een sanctie die voor hetzelfde feit is voorzien in zijn eigen wet (artikel 44).

Diesbezüglich stellt der Hof fest, dass die in Absatz 3 von Artikel 35 des Gesetzes vom 27. Juni 1969 vorgesehene Sanktion einen vorwiegend strafrechtlichen Charakter hat; sie zielt darauf ab, den Verstössen, die unterschiedslos begangen werden von allen Arbeitgebern, Angestellten und Bevollmächtigten, die die Vorschriften der Sozialversicherungspflicht nicht einhalten, vorzubeugen und sie mit Strafe zu belegen; diese Personen, die vorab die ihnen drohende Sanktion kennen, werden veranlasst, ihren Verpflichtungen nachzukommen; die Massnahme findet sich in Abschnitt 4, der sich mit den « Strafbestimmungen » befasst; sie wird einer Strafe hinzugefügt, die durch einen Strafrichter verhängt worden ist; sie vergütet nicht den Schaden, den der Betreffende der benachteiligten, in Anwendung von Artikel 35 Absatz 2 entschädigten Partei zugefügt hat.
Het Hof stelt dienaangaande vast dat de sanctie waarin het derde lid van artikel 35 van de wet van 27 juni 1969 voorziet, een overwegend repressief karakter heeft; zij heeft tot doel de inbreuken begaan door alle werkgevers, aangestelden en lasthebbers, zonder enig onderscheid, die de regels van onderwerping aan de sociale zekerheid niet naleven, te voorkomen en te bestraffen; die personen, die vooraf de sanctie kennen die zij riskeren op te lopen, worden ertoe aangezet hun verplichtingen na te komen; de maatregel is ondergebracht in afdeling 4, die aan de « strafbepalingen » is gewijd; hij wordt toegevoegd aan een straf die door een strafrechter is uitgesproken; hij vergoedt niet de schade die de betrokkene heeft berokkend aan de benadeelde partij, die met toepassing van artikel 35, tweede lid, wordt vergoed.

Der ersuchte Staat ersetzt gegebenenfalls die im ersuchenden Staat verhängte Sanktion durch die in seinem eigenen Recht für eine entsprechende strafbare Handlung vorgesehene Strafe oder Maßnahme.
De aangezochte staat vervangt zonodig de door de verzoekende staat opgelegde straf, ingeval van intrekking, door de straf of maatregel die zijn eigen wetgeving voorziet voor een soortgelijk delict.