Traduction de «vor vorlegenden richter angefochtene » (Allemand → Néerlandais) :

Der vor dem vorlegenden Richter angefochtene königliche Erlass ist in Anwendung von Artikel 147 Absatz 3 des Gesetzes vom 1. Dezember 2013 ergangen.
Het voor de verwijzende rechter bestreden koninklijk besluit is genomen met toepassing van artikel 147, derde lid, van de wet van 1 december 2013.

Der Ministerrat ist sodann der Auffassung, dass die zweite und die dritte Vorabentscheidungsfrage keine Antwort erforderten, insofern sie sich auf die Artikel 100/1 und 100/2 des Gerichtsgesetzbuches bezögen, da der vor dem vorlegenden Richter angefochtene königliche Erlass nur auf Artikel 147 Absatz 3 des Gesetzes vom 1. Dezember 2013 fuße.
De Ministerraad is vervolgens van mening dat de tweede en de derde prejudiciële vraag geen antwoord behoeven in zoverre zij de artikelen 100/1 en 100/2 van het Gerechtelijk Wetboek beogen, daar het voor de verwijzende rechter bestreden koninklijk besluit alleen steunt op artikel 147, derde lid, van de wet van 1 december 2013.

Als der vor dem vorlegenden Richter angefochtene Beschluss gefasst wurde, bestimmte Artikel 11 desselben Gesetzes: « § 1.
Op het ogenblik van het aannemen van de voor de verwijzende rechter bestreden beslissing bepaalde artikel 11 van dezelfde wet : « § 1.

Im Übrigen geht aus der Streitsache vor dem vorlegenden Richter hervor, dass nur der Mechanismus der subsidiären Ernennung, durch den ein Richter, der an den Arbeitsgerichten Verviers und Eupen ernannt war und der die Bedingung in Bezug auf die Kenntnis der deutschen Sprache erfüllt, subsidiär am neuen Handelsgericht Eupen und am Gericht erster Instanz Eupen ernannt wird, angefochten wird.
Uit het geschil voor de verwijzende rechter blijkt overigens dat alleen het mechanisme van de benoeming in subsidiaire orde in het geding is, mechanisme waarmee een rechter die benoemd was in de Arbeidsrechtbanken te Verviers en te Eupen en die voldoet aan de voorwaarde inzake de kennis van de Duitse taal, in subsidiaire orde wordt benoemd in de nieuwe Rechtbank van Koophandel te Eupen en in de Rechtbank van eerste aanleg te Eupen.

Wie der Ministerrat und die vor dem vorlegenden Richter klagende Partei hervorgehoben haben, betrifft die vor dem vorlegenden Richter anhängige Streitsache die Anwendung der in Artikel 147 Absatz 3 des Gesetzes vom 1. Dezember 2013 vorgesehene Übergangsregelung.
Zoals de Ministerraad en de verzoekende partij voor de verwijzende rechter hebben onderstreept, betreft het voor de verwijzende rechter hangende geschil de toepassing van de overgangsregeling waarin artikel 147, derde lid, van de wet van 1 december 2013 voorziet.

Aus dem Schriftsatz, der von der Person, die Anzeige erstattet hat und vor dem vorlegenden Richter als Zivilpartei aufgetreten ist, beim Gerichtshof hinterlegt wurde, sowie aus der Akte samt Anlagen geht hervor, dass diese Person zum Zeitpunkt der Fakten, die der Befassung des vorlegenden Richters zugrunde liegen, den Vertrag über das gesetzliche Zusammenwohnen, den sie mit dem mutmaßlichen Täter der Fakten geschlossen hatte, beendet hatte.
Uit de memorie die bij het Hof is neergelegd door de persoon die een klacht heeft ingediend en die zich burgerlijke partij heeft gesteld voor de verwijzende rechter, alsook uit het dossier met de erbij gevoegde stukken, blijkt dat die persoon, op het ogenblik van de feiten die aan de oorsprong van de aanhangigmaking van de zaak bij de verwijzende rechter liggen, het contract van wettelijke samenwoning had beëindigd dat hij met de vermoedelijke dader van die feiten had gesloten.

« Das Erfordernis, dass das erste Urteil oder die erste Sanktion zum Zeitpunkt des zweiten Urteils oder der zweiten Sanktion endgültig ist nach dem Gesetz und dem Strafverfahrensrecht des Landes, setzt hinsichtlich der durch die Steuerbehörden in Bezug auf die Steuer der natürlichen Personen verhängten Sanktionen voraus, dass diese Sanktionen nicht mehr durch einen Widerspruch bei den Steuerbehörden und ebenfalls nicht durch ein ordentliches Rechtsmittel vor einem Richter angefochten werden können » (Kass., 3. Januar 2012, P.11.0894.N, Punkt 14).
« De vereiste dat de eerste berechting of bestraffing op het ogenblik van de tweede berechting of bestraffing moet afgesloten zijn met een uitspraak die overeenkomstig de wet en het procesrecht van het land definitief is, houdt wat betreft door de belastingsautoriteiten inzake personenbelasting opgelegde sancties in dat die sancties niet meer met een bezwaar bij de belastingautoriteiten kunnen worden betwist en niet meer met een gewoon rechtsmiddel voor de rechter kunnen worden aangevochten » (Cass., 3 januari 2012, P.11.0894.N, punt 14).

Der erste Angeklagte vor dem vorlegenden Richter ist der Meinung, dass die Vorabentscheidungsfrage keiner Antwort bedürfe, da die Antwort für den vorlegenden Richter offensichtlich nicht zweckmäßig wäre; in Ermangelung einer expliziten Unterstrafestellung könnte nur ein Freispruch erfolgen; außerdem könnte auch dann, wenn die gestellte Vorabentscheidungsfrage bejahend zu beantworten wäre, dies kraft Artikel 14 der Verfassung, Artikel 7 der Europäischen Menschenrechtskonvention und Artikel 2 des Strafgesetzbuches nicht zur Bestrafung einer zum Zeitpunkt ihrer Vornahme nicht strafbaren Handlung führen.
De eerste beklaagde voor de verwijzende rechter is van mening dat de prejudiciële vraag geen antwoord behoeft aangezien het antwoord klaarblijkelijk voor de verwijzende rechter niet nuttig zou zijn : bij ontstentenis van een expliciete strafbaarstelling, zou enkel een vrijspraak kunnen volgen; bovendien, zelfs indien de gestelde prejudiciële vraag bevestigend zou moeten worden beantwoord, zou dat, krachtens artikel 14 van de Grondwet, artikel 7 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en artikel 2 van het Strafwetboek, niet kunnen leiden tot een bestraffing van een handeling die niet strafbaar was op het ogenblik dat die werd gesteld.

In dem Schriftsatz, den sie beim Gerichtshof eingereicht hat, führt die Gemeinsame Gemeinschaftskommission an, die Frage sei der Lösung der Streitsache vor dem vorlegenden Richter nicht dienlich, insofern sie die Programmierungsnormen im Sinne der Artikel 4 bis 10 der fraglichen Ordonnanz betreffe, während in dem Erlass des Vereinigten Kollegiums vom 3. Dezember 2009 « zur Festlegung der Zulassungsnormen, die Einrichtungen für die Aufnahme oder Betreuung von Senioren erfüllen müssen, und zur Festlegung der Definitionen für Zusammenschlüsse und Fusionen sowie der einzuhaltenden Sondernormen » (Belgisches Staatsblatt, 17. Dezember 2009), dessen Nichtigerklärung vor dem vorlegenden Richter beantragt wird, andere Zulassungsnormen als diejenigen in Verbindung mit der Programmierung der Einrichtungen festgelegt seien.
In de memorie die zij bij het Hof heeft ingediend, voert de GGC aan dat de vraag niet nuttig is voor de oplossing van het geschil voor de verwijzende rechter, in zoverre zij betrekking heeft op de programmeringsnormen bedoeld in de artikelen 4 tot 10 van de in het geding zijnde ordonnantie, terwijl het besluit van het Verenigd College van 3 december 2009 « tot vaststelling van de erkenningsnormen waaraan de voorzieningen voor opvang of huisvesting van bejaarde personen moeten voldoen alsmede tot nadere omschrijving van de groepering en de fusie en de bijzondere normen waaraan deze moeten voldoen » (Belgisch Staatsblad, 17 december 2009), waarvan de vernietiging voor de verwijzende rechter wordt gevorderd, erkenningsnormen vaststelt die onderscheiden zijn van die in verband met de programmering van de voorzieningen.

Da der Gegenstand des vor dem vorlegenden Richter angefochtenen Erlasses des Vereinigten Kollegiums nur die Zulassungsbedingungen betrifft, die die Einrichtungen für ältere Personen erfüllen müssen, und auf den Artikeln 11 bis 19 der Ordonnanz vom 24. April 2008 beruht, kann die Antwort auf die zweite Vorabentscheidungsfrage, in der auf die in den Artikeln 4 bis 10 der Ordonnanz erwähnten Programmierungsnormen verwiesen wird, der Lösung der dem vorlegenden Richter unterbreiteten Streitsache nicht dienlich sein.
Aangezien het voorwerp van het besluit van het Verenigd College dat in het geding is voor de verwijzende rechter, alleen betrekking heeft op de erkenningsvoorwaarden waaraan de voorzieningen voor bejaarde personen moeten voldoen en zijn grondslag vindt in de artikelen 11 tot 19 van de ordonnantie van 24 april 2008, kan het antwoord op de tweede prejudiciële vraag, die verwijst naar de in de artikelen 4 tot 10 van de ordonnantie beoogde programmeringsnormen, niet nuttig zijn voor het oplossen van het aan de verwijzende rechter voorgelegde geschil.