Traduction de «verurteilt werden muss » (Allemand → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

verurteilt werden
veroordeeld worden

Betrag,der ausgebucht werden muss
bedrag,dat nog niet is afgeboekt

Betrag,der berichtigt werden muss
bedrag dat nog niet is gecorrigeerd

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Ein anderes Problem, das den CVM-Berichten zufolge dringend angegangen werden muss, ist der wirksame Vollzug von Strafurteilen, insbesondere vor dem Hintergrund, dass sich verurteilte Straftäter der Justiz durch Flucht entziehen konnten.
Een andere kwestie die volgens de CVM-verslagen dringend moest worden aangepakt, is de effectieve tenuitvoerlegging van vonnissen van rechtbanken, en met name van het probleem van de veroordeelde criminelen die zich aan justitie konden onttrekken en onderduiken.

verurteilt Anschläge auf Krankenhäuser und Schulen, die nach dem Völkerrecht verboten sind, und erkennt an, dass derartige Angriffe schwere Verstöße gegen die Genfer Abkommen von 1949 und nach dem Römischen Statut des IStGH Kriegsverbrechen darstellen können; ist davon überzeugt, dass die Aufrechterhaltung von Gesundheits- und Bildungseinrichtungen als neutrale, geschützte Räume in bewaffneten Konflikten sichergestellt werden muss, indem die brutalen Angriffe auf transparente, unabhängige und unparteiische Weise untersucht werden und dafür gesorgt wird, dass alle Beteiligten für die Straftaten, die sie begangen haben, auch wirklich Rechenschaft ablegen müssen; betont, wie wichtig es ist, weiterhin zwischen humanitären und militärischen Akteuren zu unterscheiden und von der Nutzung humanitärer Hilfe zu militärischen oder politischen Zwecken abzusehen, durch die wirkliche humanitäre Maßnahmen und das dazu eingesetzte Personal geschwächt und gefährdet werden.
veroordeelt aanvallen op ziekenhuizen en scholen, die verboden zijn krachtens het internationaal recht, en onderkent dat dergelijke daden ernstige schendingen van het Verdrag van Genève uit 1949 kunnen vormen en krachtens het Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof als oorlogsmisdaden kunnen worden bestempeld; spreekt de overtuiging uit dat het behoud van gezondheidszorg- en onderwijsvoorzieningen als neutrale, beschermde ruimtes tijdens gewapende conflicten moet worden gewaarborgd door middel van transparant, onafhankelijk en onpartijdig onderzoek naar de wrede aanvallen die zich hebben voorgedaan en door ervoor te zorgen dat door alle betrokken partijen daadwerkelijk verantwoording wordt afgelegd voor begane misdrijven; onderstreept dat het belangrijk is het onderscheid tussen humanitaire en militaire actoren te behouden en dat afgezien moet worden van het gebruik van humanitaire actie voor militaire of politieke doeleinden, omdat dit humanitaire operaties ondermijnt en het daarbij betrokken personeel in gevaar brengt.

Aus denselben Gründen muss die Staatsanwaltschaft, die in einer vor einem Zivilgericht aufgrund von Artikel 138bis § 1 des Gerichtsgesetzbuches eingereichten Klage unterliegt, zur Zahlung einer Verfahrensentschädigung verurteilt werden können.
Om dezelfde redenen moet het openbaar ministerie dat in het ongelijk wordt gesteld in een vordering die voor een burgerlijk rechtscollege is ingesteld op grond van artikel 138bis, § 1, van het Gerechtelijk Wetboek, kunnen worden veroordeeld tot de betaling van een rechtsplegingsvergoeding.

Der unabhängige Marktteilnehmer muss zu diesem Zweck zugelassen und autorisiert werden, wozu er anhand von Dokumenten nachweisen muss, dass er einer legalen Geschäftstätigkeit nachgeht und nicht wegen einer einschlägigen Straftat verurteilt worden ist.
De onafhankelijke marktdeelnemer wordt hiertoe goedgekeurd en geautoriseerd op basis van documenten waaruit blijkt dat hij legitieme handelsactiviteiten verricht en niet veroordeeld is voor relevante criminele activiteiten.

« Verstösst Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007 [über die Rückforderbarkeit der Rechtsanwaltshonorare und -kosten], gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem er vorsieht, dass in einem von einem Strafgericht verkündeten Urteil nur der Angeklagte und die für die Straftat zivilrechtlich haftbaren Personen zur Zahlung der Verfahrensentschädigung an die Zivilpartei verurteilt werden, d.h. also nicht der Allgemeine Automobilgarantiefonds, während Letzterer in einem von einem Zivilgericht verkündeten Urteil wohl zur Zahlung der Verfahrensentschädigung verurteilt werden muss (oder wenigstens kann), sobald er als ' unterlegene Partei ' gilt, und zwar in der Annahme, dass das Strafgericht nur diese intervenierende Partei zur Zahlung eines Schadenersatzes verurteilt hat?
« Schendt art. 162bis Sv, zoals ingevoegd door de wet van 21 april 2007 [betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en de kosten verbonden aan de bijstand van een advocaat], het gelijkheidsbeginsel, zoals vastgelegd in art. 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet dat in een vonnis uitgesproken door een strafrechtbank enkel de beklaagde en de personen die voor het misdrijf burgerrechtelijk aansprakelijk zijn veroordeeld worden tot het betalen aan de burgerlijke partij van de rechtsplegingsvergoeding en dus niét het G.M.W.F., terwijl deze laatste in een vonnis uitgesproken door een burgerlijke rechtbank wel moet (minstens kan) veroordeeld worden tot het betalen van de rechtsplegingsvergoeding zodra ze wordt aangemerkt als ' in het ongelijk gestelde partij ', en dit alles in de hypothese dat de strafrechtbank enkel deze tussenkomende partij heeft veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding ?

« Verstösst Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007 [über die Rückforderbarkeit der Rechtsanwaltshonorare und -kosten], gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem er vorsieht, dass in einem von einem Strafgericht verkündeten Urteil nur der Angeklagte und die für die Straftat zivilrechtlich haftbaren Personen zur Zahlung der Verfahrensentschädigung an die Zivilpartei verurteilt werden, d.h. also nicht das freiwillig intervenierende Belgische Büro der Autoversicherer, während Letzteres in einem von einem Zivilgericht verkündeten Urteil wohl zur Zahlung der Verfahrensentschädigung verurteilt werden muss (oder wenigstens kann), sobald es als ' unterlegene Partei ' gilt, und zwar in der Annahme, dass das Strafgericht nur diese freiwillig intervenierende Partei zur Zahlung eines Schadenersatzes verurteilt hat?
« Schendt art. 162bis Sv, zoals ingevoegd door de wet van 21 april 2007 [betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en de kosten verbonden aan de bijstand van een advocaat], het gelijkheidsbeginsel, zoals vastgelegd in art. 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet dat in een vonnis uitgesproken door een strafrechtbank enkel de beklaagde en de personen die voor het misdrijf burgerrechtelijk aansprakelijk zijn veroordeeld worden tot het betalen aan de burgerlijke partij van de rechtsplegingsvergoeding en dus niét het vrijwillig tussenkomend Belgisch Bureau voor Autoverzekeraars, terwijl deze laatste in een vonnis uitgesproken door een burgerlijke rechtbank wel moet (minstens kan) veroordeeld worden tot het betalen van de rechtsplegingsvergoeding zodra ze wordt aangemerkt als ' in het ongelijk gestelde partij ', en dit alles in de hypothese dat de strafrechtbank enkel deze vrijwillig tussenkomende partij heeft veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding ?

« Verstösst Artikel 162bis Absatz 1 des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007 [über die Rückforderbarkeit der Rechtsanwaltshonorare und -kosten], gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem er vorsieht, dass in einem von einem Strafgericht verkündeten Urteil nur der Angeklagte und die für die Straftat zivilrechtlich haftbaren Personen zur Zahlung der Verfahrensentschädigung an die Zivilpartei verurteilt werden, d.h. also nicht die freiwillig intervenierende Partei, während Letztere in einem von einem Zivilgericht verkündeten Urteil wohl zur Zahlung der Verfahrensentschädigung verurteilt werden muss (oder wenigstens kann), sobald sie als ' unterlegene Partei ' gilt, und zwar in der Annahme, dass die freiwillig intervenierende Partei den Allgemeinen Automobilgarantiefonds betrifft, der zur Zahlung eines Schadenersatzes verurteilt wird aufgrund der Artikel 19bis -2 Nr. 2 und 19bis -17 des Gesetzes vom 21. November 1989 über die Haftpflichtversicherung in Bezug auf Kraftfahrzeuge?
« Schendt artikel 162bis 1e lid van het Wetboek van Strafvordering, zoals ingevoerd door de wet van 21 april 2007 [betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en de kosten verbonden aan de bijstand van een advocaat], het gelijkheidsbeginsel, zoals vastgelegd in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet dat in een vonnis uitgesproken door een strafrechtbank enkel de beklaagde en de personen die voor het misdrijf burgerlijk aansprakelijk zijn veroordeeld worden tot het betalen aan de burgerlijke partij van de rechtsplegingsvergoeding en dus niet de vrijwillig tussenkomende partij terwijl deze laatste in een vonnis uitgesproken door een burgerlijke rechtbank wel moet (minstens kan) veroordeeld worden tot het betalen van de rechtsplegingsvergoeding zodra ze wordt aangemerkt als ' in het ongelijk gestelde partij ', en dit alles in de hypothese dat de vrijwillig tussenkomende partij het Gemeenschappelijk Motorwaarborgfonds betreft dat veroordeeld wordt tot het betalen van een schadevergoeding krachtens de artikelen 19bis- 2 2° en 19bis -17 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen ?

1. « Verstösst Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007, gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem er vorsieht, dass in einem von einem Strafgericht verkündeten Urteil nur der Angeklagte und die für die Straftat zivilrechtlich haftbaren Personen zur Zahlung der Verfahrensentschädigung an die Zivilpartei verurteilt werden, d.h. also nicht die freiwillig oder zwangsweise intervenierende Partei (Versicherungsgesellschaft), während Letztere in einem von einem Zivilgericht verkündeten Urteil wohl zur Zahlung der Verfahrensentschädigung verurteilt werden muss (oder wenigstens kann), sobald sie als ' unterlegene Partei ' gilt, und zwar in der Annahme, dass das Strafgericht nur den (freiwillig oder zwangsweise) intervenierenden Versicherer des Angeklagten zur Zahlung eines Schadenersatzes verurteilt hat?
1. « Schendt art. 162bis Sv, zoals ingevoegd door de wet van 21 april 2007, het gelijkheidsbeginsel, zoals vastgelegd in art. 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet dat in een vonnis uitgesproken door een strafrechtbank enkel de beklaagde en de personen die voor het misdrijf burgerrechtelijk aansprakelijk zijn veroordeeld worden tot het betalen aan de burgerlijke partij van de rechtsplegingsvergoeding en dus niét de vrijwillig of gedwongen tussenkomende partij (verzekeringsmaatschappij), terwijl deze laatste in een vonnis uitgesproken door een burgerlijke rechtbank wel moet (minstens kan) veroordeeld worden tot het betalen van de rechtsplegingsvergoeding zodra ze wordt aangemerkt als ' in het ongelijk gestelde partij ', en dit alles in de hypothese dat de strafrechtbank enkel de (vrijwillig of gedwongen tussengekomen) verzekeraar van de beklaagde heeft veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding ?

2006 und 2007 legte die Kommission ein umfassendes Legislativpaket mit drei Instrumenten vor: Rahmenbeschluss des Rates 2008/675/JI, mit dem die Mitgliedstaaten verpflichtet werden, in neuen Strafverfahren die früheren Verurteilungen zu berücksichtigen, Rahmenbeschluss des Rates 2009/315/JI über die Durchführung und den Inhalt des Austauschs von Informationen aus dem Strafregister zwischen den Mitgliedstaaten und Beschluss 2009/316/JI des Rates, mit dem ECRIS als technische Grundlage für den Austausch von Strafregisterinformationen errichtet wird[47]. Die Rahmenbeschlüsse 2009/315/JI und 2009/316/JI des Rates sollen bis April 2012 umgesetzt werden und legen fest, auf welche Weise der Urteilsmitgliedstaat die Informationen über eine neue Verurteilung dem Mitgliedstaat/den Mitgliedstaaten übermitteln muss, dessen/deren Staatsangehörigkeit die verurteilte Person besitzt; ferner definieren sie die Pflichten zum Speichern dieser Informationen und legen einen Rahmen für ein computergestütztes System für den Informationsaustausch fest.
In 2006 en 2007 heeft de Commissie een wetgevingspakket gepresenteerd bestaande uit drie instrumenten: Kaderbesluit 2008/675/JBZ van de Raad, dat de lidstaten verplicht bij een nieuwe strafrechtelijke procedure rekening te houden met eerdere veroordelingen in andere lidstaten, Kaderbesluit 2009/315/JBZ van de Raad betreffende de organisatie en de inhoud van uitwisseling van gegevens uit het strafregister, en Besluit 2009/316/JBZ van de Raad tot oprichting van Ecris als het technische instrument voor de uitwisseling van gegevens uit het strafregister[47]. Kaderbesluit 2009/315/JBZ van de Raad en Besluit 2009/316/JBZ van de Raad, die uiterlijk in april 2012 volledig moeten worden toegepast, hebben ten doel voor te schrijven hoe de veroordelende lidstaat gegevens over een nieuwe veroordeling moet doorgeven aan de lidstaat of lidstaten waarvan de veroordeelde de nationaliteit bezit, vast te stellen welke opslagverplichtingen moet worden nageleefd en een kader te schetsen voor een elektronisch gegevensuitwisselingssysteem.

Ohne hier nochmals auf die verschiedenen Kritikpunkte in Bezug auf den Inhalt der geplanten Regelungen, die unter 3.2.1 und 3.2.2 dargelegt und unter 4.2 näher behandelt werden, eingehen zu wollen, muss man feststellen, dass die zwischen den Mitgliedstaaten der Europäischen Union anwendbaren Rechtsakte im Bereich der Anerkennung und Vollstreckung einer Strafe in einem anderen Mitgliedstaat unvollständig sind und, soweit überhaupt vorhanden (insbesondere das Übereinkommen des Europarats über die Überstellung verurteilter Personen vom 21. März 1983), verbessert werden könnten.
Het is niet de bedoeling om hier een opsomming te geven van de verschillende punten van kritiek ten aanzien van de kern van de voorgenomen regelingen die onder de punten 3.2.1. en 3.2.2. worden genoemd en waarop in punt 4.2. nader zal worden ingegaan, maar niettemin kan alleen maar geconstateerd worden dat het arsenaal aan instrumenten dat in de lidstaten van de Europese Unie van toepassing is in verband met de erkenning en tenuitvoerlegging van straffen in een andere lidstaat, eveneens nogal onvolledig is en voor zover voorhanden (in het bijzonder het Verdrag van de Raad van Europa inzake de overbrenging van gevonniste personen van 21 maart 1983) vatbaar is voor verbetering.