Vertaling van "vertrags begangen wurde " (Duits → Nederlands) :

In seinem Entscheid vom 26. Oktober 1990 hat der Kassationshof jedoch geurteilt: « In der Erwägung, dass der Mangel an Vorsicht oder Vorsorge im Sinne der Artikel 418 ff. des Strafgesetzbuches, der Nachlässigkeit oder Unvorsichtigkeit im Sinne der Artikel 1382 und 1383 des Zivilgesetzbuches entspricht; Dass der Umstand, dass eine Straftat bei der Ausführung eines Vertrags begangen wurde, grundsätzlich nicht die Anwendung des Strafgesetzes und ebenfalls nicht die Anwendung der Regeln der sich aus einer Straftat ergebenden zivilrechtlichen Haftung verhindert; Dass die Berufungsrichter, sobald sie feststellen, dass der Fehler durch eine mangelnde Aufsicht begangen wurde und dem dritten Kläger nichtvorsätzliche Verletzungen verursacht haben, wobei solche Sachverhalte notwendigerweise der Straftat der fahrlässigen Körperverletzung entsprechen, rechtmäßig nicht entscheiden konnten, dass in diesem Fall nur die vertragliche Haftung zum Tragen kommen konnte; In Bezug auf den zweiten Teil: In der Erwägung, dass der durch eine gesetzlich strafbare Tat verursachte Schaden nicht als ein Schaden ausschließlich vertraglicher Art betrachtet werden kann aus dem bloßen Grund, dass er im Fall der mangelhaften Ausführung der vertraglichen Verpflichtung, auf die Sicherheit des Opfers zu achten, verursacht worden sei » (Kass., 26. Oktober 1990, Pas., 1990-1991, I, Nr. 110).
Bij een arrest van 26 oktober 1990 heeft het Hof van Cassatie evenwel geoordeeld : « Overwegende dat het gebrek aan voorzichtigheid of voorzorg, in de zin van de artikelen 418 en volgende van het Strafwetboek, overeenstemt met de nalatigheid of onvoorzichtigheid in de zin van de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek; Dat de omstandigheid dat een strafbaar feit wordt gepleegd bij de uitvoering van een overeenkomst, aan de toepassing van de strafwet of van de regels van de uit een misdrijf voortvloeiende burgerrechtelijke aansprakelijkheid in beginsel niet in de weg staat; Dat het arrest, nu het vaststelt dat door gebrek aan toezicht fouten zijn begaan waardoor aan de eiser sub 3 onopzettelijk letsel is veroorzaakt, en nu zulke feiten noodzakelijk overeenstemmen met het misdrijf van onopzettelijk veroorzaken van slagen en verwondingen, niet wettig heeft kunnen beslissen dat te dezen alleen de contractuele aansprakelijkheid ter sprake kon komen; Wat het tweede onderdeel betreft : Overwegende dat schade waarvan de veroorzaking strafbaar is gesteld, niet als alleen maar contractuele schade kan worden aangemerkt op de enkele grond dat zij eveneens is veroorzaakt door de gebrekkige uitvoering van een bij overeenkomst aangegane verbintenis om voor de veiligheid van de getroffene in te staan » (Cass., 26 oktober 1990, Arr. Cass., 1990-1991, nr. 110).

Gelten die von den Vertragsparteien bei der Ratifikation des SDÜ (1) erklärten Vorbehalte nach Art. 55 Abs. 1 lit a SDÜ — namentlich der von der Bundesrepublik Deutschland bei Hinterlegung der Ratifikationsurkunde erklärte Vorbehalt zu a), nicht an Art. 54 SDÜ gebunden zu sein, „wenn die Tat, die dem ausländischen Urteil zugrunde lag, ganz oder teilweise in ihrem Hoheitsgebiet begangen wurde.“ — nach der Überführung des Schengen-Besitzstandes in den Rechtrahmen der Union durch das Schengen-Protokoll zum Amsterdamer Vertrag vom 2. Oktober 1997, beibehalten durch das Schengen Protokoll zum Vertrag von Lissabon fort; handelt es sich bei diesen Ausnahmen um verhältnismäßige Einschränkungen von Art. 50 GrCh (2) im Sinne von Art. 52 Abs. 1 GrCh?
Hebben de voorbehouden die de verdragsluitende partijen bij de bekrachtiging van de Schengenuitvoeringsovereenkomst (SUO) (1) krachtens artikel 55, lid 1, sub a, ervan hebben gemaakt — in het bijzonder het sub a door de Bondsrepubliek Duitsland bij het neerleggen van de akte van bekrachtiging gemaakte voorbehoud op grond waarvan zij niet gebonden zal zijn aan artikel 54 SUO „wanneer de feiten op grond waarvan in het buitenland vonnis werd gewezen zich geheel of gedeeltelijk op haar eigen grondgebied hebben afgespeeld [...]” — hun geldigheid behouden na de opneming van het Schengenacquis in het rechtskader van de Unie door het Schengenprotocol bij het Verdrag van Amsterdam van 2 oktober 1997, dat van kracht is gebleven door het Schengenprotocol bij het Verdrag van Lissabon? Gaat het bij deze uitzonderingen om evenredige beperkingen van de werking van artikel 50 [van het Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie] (2) in de zin van artikel 52, lid 1, van het Handvest?

4. stellt fest, dass die Ausweisungen spezifisch gegen die Gemeinschaft der Roma, die an sich als Gefahr für die öffentliche Ordnung und Sicherheit und als Belastung der Sozialsysteme erachtet wurde, gerichtet waren und dass sie in sehr kurzer Zeit und unter Umständen, die mit einer öffentlichen Stigmatisierung und der Anwendung von Gewalt und Einschüchterung einhergingen, durchgeführt wurden, dass unter derartigen Umständen keine genaue Einzelbewertung angemessen durchgeführt werden kann, dass materiell- und verfahrensrechtliche Garantien nicht angewandt und gewährt wurden, dass gegen den Grundsatz der Verhältnismäßigkeit verstoßen wurde, dass die Maßnahmen möglicherweise zu wirtschaftlichen Zwecken oder zur Generalprävention ergriffen wurden, dass in der Richtlinie keine Verfahren der geförderten oder freiwilligen Rückkehr von EU-Bürgern in ihr Herkunftsland auf der Grundlage einer wirtschaftlichen „Kompensation“ vorgesehen sind, zumal dies auch dem Geist und dem Buchstaben der Verträge widersprechen würde, da Freizügigkeit ein Grundrecht ist, das nicht genommen, gekauft oder veräußert werden kann, und da so Diskriminierung zwischen EU-Bürgern geschaffen würde, dass ferner nach Angaben der rumänischen Behörden keine der rückgeführten Personen jemals in Frankreich oder in Rumänien eine Straftat begangen hat, während französische Gerichte Ausweisungsbeschlüsse der Behörden mit der Begründung, die Roma seien eine „Gefahr für die öffentliche Sicherheit“, abgewiesen haben;
4. merkt op dat de uitzettingen specifiek gericht waren tegen de Roma als gemeenschap, die in het algemeen zijn beschouwd als een gevaar voor de openbare orde en veiligheid of een belasting voor het socialebijstandsstelsel, en dat de uitzettingen zijn uitgevoerd in een bijzonder korte tijdspanne, volgens een handelwijze waarbij sprake was van publieke stigmatisering en waarbij een beroep is gedaan op geweld en intimidatie; overwegende dat in deze omstandigheden een precieze, persoonlijke, op behoorlijke wijze uitgevoerde beoordeling per geval redelijkerwijze niet mogelijk is; dat geen feitelijke en procedurele waarborgen zijn geëerbiedigd; dat niet aan de vereiste van evenredigheid is voldaan; dat het mogelijk is dat de maatregelen zijn genomen voor economische doeleinden of voor algemene preventie; dat de richtlijn niet voorziet in een procedure waarbij EU-burgers met hulp of vrijwillig terugkeren naar hun lidstaat van origine met een economische "compensatie", hetgeen ook strijdig zou zijn met de geest en de letter van de verdragen, aangezien de vrijheid van verkeer een fundamenteel recht is dat onvervreemdbaar is en niet kan worden gekocht of verkocht en de bedoelde maatregel discriminatie tussen EU-burgers zou opleveren; dat bovendien geen van de teruggestuurde personen volgens de Roemeense autoriteiten ooit een misdrijf in Frankrijk of Roemenië heeft begaan, terwijl de Franse rechtbanken uitspraak hebben gedaan tegen besluiten van de autoriteiten om Roma uit te zetten die waren gebaseerd op het feit dat deze een "gevaar voor de openbare orde" vormden;

Die menschliche Würde und damit die Menschlichkeit sind nach dem Vertrag von Nizza und dem Vertrag von Lissabon Grundwerte der Europäischen Union. Mit seiner Weigerung, den Völkermord, der 1944-45 von den Tito-Partisanen an etwa 40 000 Vojvodina-Ungarn und 260 000 Deutschen und Juden unter dem Vorwand der „Kollektivschuld“ dieser Volksgruppen begangen wurde, anzuerkennen und damit die Rehabilitierung aller Opfer zu ermöglichen, macht sich Serbien der konstanten Verletzung dieser Werte schuldig.
Waarom stelt de Europese Commissie de kwestie van de genocide op Vojvodina-Hongaren, Duitsers en Joden niet aan de orde als een voorwaarde voor een SAO en toetreding overeenkomstig de criteria van Kopenhagen in haar onderhandelingen en contacten met de regering van Belgrado, aangezien de menselijke waardigheid en de menselijkheid als zodanig toch fundamentele waarden van de Europese Unie zijn (zie zowel de Verdragen van Nice en Lissabon)? Deze waarden worden nl. door Servië voortdurend met voeten worden getreden doordat het land de genocide van 1944/45 die gepleegd werd door de partizanen van Tito op ca. 40.000 Vojvodina-Hongaren, 260.000 Duitsers en Joden niet erkent onder het voorwendsel van hun "collectieve schuld", waarmee het alle slachtoffers ieder vorm van eerherstel onthoudt.

Die menschliche Würde und damit die Menschlichkeit sind nach dem Vertrag von Nizza und dem Vertrag von Lissabon Grundwerte der Europäischen Union. Mit seiner Weigerung, den Völkermord, der 1944-45 von den Tito-Partisanen an etwa 40 000 Vojvodina-Ungarn und 260 000 Deutschen und Juden unter dem Vorwand der „Kollektivschuld” dieser Volksgruppen begangen wurde, anzuerkennen und damit die Rehabilitierung aller Opfer zu ermöglichen, macht sich Serbien der konstanten Verletzung dieser Werte schuldig.
Waarom stelt de Europese Commissie de kwestie van de genocide op Vojvodina-Hongaren, Duitsers en Joden niet aan de orde als een voorwaarde voor een SAO en toetreding overeenkomstig de criteria van Kopenhagen in haar onderhandelingen en contacten met de regering van Belgrado, aangezien de menselijke waardigheid en de menselijkheid als zodanig toch fundamentele waarden van de Europese Unie zijn (zie zowel de Verdragen van Nice en Lissabon)? Deze waarden worden nl. door Servië voortdurend met voeten worden getreden doordat het land de genocide van 1944/45 die gepleegd werd door de partizanen van Tito op ca. 40.000 Vojvodina-Hongaren, 260.000 Duitsers en Joden niet erkent onder het voorwendsel van hun "collectieve schuld", waarmee het alle slachtoffers ieder vorm van eerherstel onthoudt.

Die Union hat sich an den Fahrplan gehalten, den die Kommission im Mai 2006 vorgelegt hatte: Zunächst die Erklärung von Berlin, mit der der 50. Jahrestag der Römischen Verträge begangen und in dem eine Vision für die Zukunft der Union aufgezeigt wurde; danach der Europäische Rat von Juni, bei dem wir uns – unter deutschem Ratsvorsitz – auf ein genaues Mandat für die Regierungskonferenz geeinigt haben; und schließlich die Unterzeichnung des Vertrags von Lissabon im Dezember.
De Unie volgde de door de Commissie in mei 2006 voorgestelde routekaart: eerst de Verklaring van Berlijn, die de 50e verjaardag van het Verdrag van Rome vierde en een visie voor de toekomst van de Unie schetste, dan de Europese Raad van juni, waar wij het onder het Duitse voorzitterschap eens werden over een precies mandaat voor de IGC, en ten slotte de ondertekening van het Verdrag van Lissabon in december.

' 4. eine der in den Artikeln 137, 140 und 141 des Strafgesetzbuches vorgesehenen Straftaten, die gegen einen belgischen Staatsbürger oder eine belgische Institution oder gegen eine Institution der Europäischen Union oder einer der gemäss dem Vertrag zur Gründung der Europäischen Gemeinschaft oder dem Vertrag über die Europäische Union geschaffenen Einrichtung, die ihren Sitz im Königreich hat, begangen wurde'.
' 4° een van de misdrijven bepaald in de artikelen 137, 140 en 141 van het Strafwetboek die gepleegd zijn tegen een Belgische onderdaan of instelling, of tegen een instelling van de Europese Unie of van een orgaan opgericht overeenkomstig het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap of het Verdrag betreffende de Europese Unie, die in het Rijk is gevestigd'.

In Anwendung dieses Artikels würde ein angestellter Journalist, der gelegentlich einen geringfügigen Fehler begangen hätte, nicht für die Schäden haften, die er in der Ausführung seines Vertrags einem Arbeitgeber oder Dritten zugefügt hätte.
Met toepassing van dat artikel zou de journalist die is verbonden door een arbeidsovereenkomst en een toevallig voorkomende lichte fout heeft begaan, niet aansprakelijk zijn voor de schade die hij aan de werkgever of aan derden in de uitvoering van zijn overeenkomst heeft berokkend.

In seinem Urteil Nr. 77/96 vom 18. Dezember 1996 hat der Hof gesagt, dass die Artikel 10 und 11 der Verfassung verletzt werden, insofern hinsichtlich der zivilrechtlichen Haftung im Rahmen der Arbeitsverhältnisse einerseits die Artikel 1382, 1383 und 1251 Nr. 3 des Zivilgesetzbuches dem Belgischen Staat gestatten, eine Regressklage gegen sein Organ einzureichen, wenn er anlässlich einer zufälligen leichten Verfehlung, die von diesem Organ im Rahmen seiner Amtsausübung begangen wurde, das Opfer für den Schaden, für den sein Organ haftbar erklärt wurde, entschädigt hat, und andererseits insofern Artikel 18 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 über die Arbeitsverträge die zivilrechtliche Haftung des durch einen Arbeitsvertrag gebundenen Arbeitnehmers, wenn er in Durchführung seines Vertrags dem Arbeitgeber oder Dritten Schaden zugefügt hat, auf die Fälle von Betrug, schwerer Verfehlung und gewohnheitsmässiger leichter Verfehlung beschränkt.
In zijn arrest nr. 77/96 van 18 december 1996 heeft het Hof gesteld dat de artikelen 10 en 11 van de Grondwet worden geschonden doordat inzake burgerlijke aansprakelijkheid in het kader van de arbeidsverhoudingen, enerzijds, de artikelen 1382, 1383 en 1251, 3°, van het Burgerlijk Wetboek het voor de Belgische Staat mogelijk maken verhaal uit te oefenen tegen zijn orgaan wanneer, naar aanleiding van een door dat orgaan in het kader van zijn ambt louter toevallig begane lichte fout, de Belgische Staat het slachtoffer heeft vergoed voor de schade waarvoor zijn orgaan aansprakelijk werd verklaard en, anderzijds, artikel 18 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten de burgerlijke aansprakelijkheid van de door een arbeidsovereenkomst verbonden werknemer, ingeval hij bij de uitvoering van zijn overeenkomst de werkgever of derden schade heeft berokkend, tot de gevallen van bedrog, zware schuld en gewoonlijk voorkomende lichte schuld beperkt.