Aus dem Sachverhalt der dem vorlegenden Richter vorgelegten Rechtssache, der Begründung seiner Verweisungsentscheidung und der Formulierung der präjudiziellen Frage geht hervor, dass der Hof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 219 Absatz 4 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 mit den Artikeln 10, 11 und 172 Absatz 1 der Verfassung zu befinden, insofern er einen Behandlungsunterschied zwischen zwei Kategorien von der
Gesellschaftssteuer unterliegenden Gesellschaften einführe, die für das Steuerjahr 2004 keine Ausgaben zugunsten eines Arbeitnehmers, der ihrem Personal angehöre und der Steuer der natürlichen Personen unterliege
...[+++], durch Vorlegen einer Individualkarte und einer zusammenfassenden Aufstellung im Sinne von Artikel 57 desselben Gesetzbuches nachwiesen, und zwar einerseits diejenigen, die keine Entlohnung im Sinne der letztgenannten Bestimmung nachwiesen, und andererseits diejenigen, die keine Pauschalentschädigungen durch Erstattung der tatsächlichen Kosten des Arbeitgebers im Sinne derselben Bestimmung nachwiesen.Uit de f
eiten van de aan de verwijzende rechter voorgelegde zaak, de motieven van zijn verwijzingsbeslissing en de bewoordingen van de prejudiciële vraag blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10, 11 en 172, eerste lid, van de Grondwet, van artikel 219, vierde lid, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, in zoverre het een verschil in behandeling zou invoeren tussen twee categorieën van vennootschappen die aan de vennootschapsbelasting zijn onderworpen en die, voor het aanslagjaar 2004, kosten die zijn gemaakt voor een werknemer die een lid van hun personeel is en die aan
...[+++] de personenbelasting is onderworpen, niet verantwoorden door het overleggen van een individuele fiche en een samenvattende opgave, bedoeld in artikel 57 van hetzelfde Wetboek : enerzijds, die welke een in die laatste bepaling bedoelde bezoldiging niet verantwoorden en, anderzijds, die welke vaste vergoedingen als terugbetaling van werkelijke kosten eigen aan de werkgever, zoals bedoeld in dezelfde bepaling, niet verantwoorden.
