Dass aus diesem Grunde he
ute die Europäische Union – sei es im Nahen Osten oder sei es in der Iran-Frage – erstmalig in der Lage war, au
ch andere Länder in unsere Strategie der Kombination von Prävention, zivilem Krisenmanagement und militä
rischen Fähigkeiten einzubringen und nicht alleine auf militärische Fähigkeiten zu setzen, also die Idee des soft power der Europäischen Union auch stärker zu einer Politik im weltweiten Maßstab
...[+++]zu machen, müssen wir als Erfolg sehen.
Hierdoor is de Europese Unie nu voor het eerst in staat – of het nu gaat om het Midden-Oosten of Iran – om ook andere landen voor onze strategie te mobiliseren, waarmee preventie, civiel crisismanagement en militaire capaciteiten worden gecombineerd en niet uitsluitend op militaire kracht wordt vertrouwd, en het idee van soft power van de Europese Unie dus meer en meer een wereldwijde norm wordt; dat mogen we eveneens als een succes beschouwen.