Traduction de «unmittelbar anwendbar machen » (Allemand → Néerlandais) :

Die Kommission sollte unmittelbar anwendbare Durchführungsrechtsakte in Bezug auf die Änderung der TACs dieser kurzlebigen Bestände erlassen, wenn Gründe äußerster Dringlichkeit dies in ordnungsgemäß begründeten Fällen im Zusammenhang mit dem Auftrag der Union, ihre internationalen Verpflichtungen zu erfüllen, erforderlich machen.
De Commissie moet onmiddellijk toepasselijke uitvoeringshandelingen met betrekking tot de herziening van de TAC voor deze bestanden van kortlevende soorten vaststellen wanneer dit in naar behoren gerechtvaardigde gevallen die verband houden met de noodzaak voor de Unie om aan haar internationale verplichtingen te voldoen, om dwingende urgente redenen is vereist.

(a) Die Juristischen Dienste des Europäischen Parlaments und der Kommission sind der Auffassung, dass es möglich ist, die bestehenden Bestimmungen einer Richtlinie in die Form einer neuen Verordnung zu überführen, sofern die für die Mitgliedstaaten geltenden Bestimmungen des Rechtsaktes ausreichend präzise und detailliert sind (und daher nur eine rein formale Umgestaltung erforderlich machen), um eine Umwandlung in unmittelbar anwendbare Bestimmungen einer Verordnung zu ermöglichen.
(a) De juridische diensten van het Europees Parlement en de Commissie zijn van oordeel dat het mogelijk is de bestaande bepalingen van een richtlijn te herschikken in een nieuwe verordening, op voorwaarde dat de aan de lidstaten gerichte bepalingen van het besluit voldoende duidelijk en gedetailleerd zijn (en dus slechts een louter formele omzetting vergen), zodat ze kunnen worden omgezet in rechtstreeks toepasbare bepalingen van een verordening.

Ausnahmen machen keinen Sinn, da es sich hierbei um einen Beschluss sui generis handelt, der sich an den Gesetzgeber richtet und daher nicht unmittelbar anwendbar ist.
Uitzonderingen zijn zinloos aangezien dit een sui generis-besluit is gericht op de wetgever en derhalve niet onmiddellijk toe te passen.

Da der Gesetzgeber beschlossen hat, dass die dem Konkursschuldner gewährte Entschuldbarkeit auch für seinen Ehepartner gilt, wenn dieser sich persönlich verpflichtet hat, sowie für die natürliche Person, die sich unentgeltlich für seine Verpflichtungen verbürgt hat, musste der Gesetzgeber die neuen Bestimmungen unmittelbar anwendbar machen, weil er sonst zwischen diesen Personen und dem für entschuldbar erklärten Konkursschuldner die Diskriminierung fortgesetzt hätte, die der Hof in seinem Urteil Nr. 69/2002 verurteilt hat.
Vermits de wetgever besliste dat de aan de gefailleerde toegekende verschoonbaarheid ook geldt voor zijn echtgenoot wanneer hij zich persoonlijk heeft verbonden alsmede voor de natuurlijke persoon die zich kosteloos borg heeft gesteld voor zijn verplichtingen, diende de wetgever de nieuwe bepalingen onmiddellijk toepasselijk te maken, zo niet had hij tussen die personen en de verschoonbaar verklaarde gefailleerde de discriminatie voortgezet die het Hof in zijn arrest nr. 69/2002 heeft veroordeeld.

Zwar hat der Staatsrat mit seinen Urteilen Nrn. 105. 837 und 105.839 vom 24. April 2002 die unter anderem von der klagenden Partei gegen die bestätigten Erlasse erhobenen Klagen abgewiesen, indem er insbesondere den Standpunkt vertrat, sie hätten kein Interesse daran, die aus dem Verstoss gegen unmittelbar anwendbare Bestimmungen des internationalen Vertragsrechts abgeleiteten Inzidentklagegründe gegen Bestimmungen, die Gegenstand von Urteilen des Hofes über vorherige Klagen sind, geltend zu machen, doch die klagende Partei konnte dennoch solche Klagegründe zur Untermauerung einige dieser Klagen anführen.
De Raad van State heeft in zijn arresten nrs. 105.837 en 105.839 van 24 april 2002 weliswaar de beroepen verworpen die onder meer door de verzoekende partij tegen de bekrachtigde besluiten waren ingesteld, en was daarbij met name van mening dat de partijen geen belang hadden om incidentele middelen op te werpen afgeleid uit de schending van rechtstreeks van toepassing zijnde verdragsrechtelijke bepalingen, tegen bepalingen die het voorwerp uitmaken van arresten die door het Hof op vroegere beroepen zijn gewezen, maar niettemin heeft de verzoekende partij dergelijke middelen kunnen aanvoeren tot staving van zowel de ene als de andere van die beroepen.

Zwar hat der Staatsrat mit seinen Urteilen Nrn. 105. 837 und 105.839 vom 24. April 2002 die Klagen der klagenden Parteien gegen die bestätigten Erlasse abgewiesen, indem er insbesondere den Standpunkt vertrat, sie hätten kein Interesse daran, die aus dem Verstoss gegen unmittelbar anwendbare Bestimmungen des internationalen Vertragsrechts abgeleiteten Inzidentklagegründe gegen Bestimmungen, die Gegenstand von Urteilen des Hofes über vorherige Klagen sind, geltend zu machen, doch die klagenden Parteien konnten dennoch solche Klagegründe zur Untermauerung einige dieser Klagen anführen.
De Raad van State heeft in zijn arresten nrs. 105.837 en 105.839 van 24 april 2002 weliswaar de beroepen verworpen die door de verzoekende partijen tegen de bekrachtigde besluiten waren ingesteld, en was daarbij met name van mening dat de partijen geen belang hadden om incidentele middelen op te werpen afgeleid uit de schending van rechtstreeks van toepassing zijnde verdragsrechtelijke bepalingen, tegen bepalingen die het voorwerp uitmaken van arresten die door het Hof op vroegere beroepen zijn gewezen, maar niettemin hebben de verzoekende partijen dergelijke middelen kunnen aanvoeren tot staving van zowel de ene als de andere van die beroepen.

Zwar hat der Staatsrat mit seinen Urteilen Nrn. 105. 837 und 105.839 vom 24. April 2002 die Klagen der klagenden Parteien gegen die bestätigten Erlasse abgewiesen, indem er insbesondere den Standpunkt vertrat, sie hätten kein Interesse daran, die aus dem Verstoss gegen unmittelbar anwendbare Bestimmungen des internationalen Vertragsrechts abgeleiteten Inzidentklagegründe gegen Bestimmungen, die Gegenstand der nun vorliegenden Klagen sind, oder Urteile des Hofes über vorherige Klagen geltend zu machen, doch die klagenden Parteien konnten dennoch solche Klagegründe zur Untermauerung einige dieser Klagen anführen.
De Raad van State heeft in zijn arresten nrs. 105.837 en 105.839 van 24 april 2002 weliswaar de beroepen verworpen die door de verzoekende partijen tegen de bekrachtigde besluiten waren ingesteld, en was daarbij met name van mening dat de partijen geen belang hadden om incidentele middelen op te werpen afgeleid uit de schending van rechtstreeks van toepassing zijnde verdragsrechtelijke bepalingen, tegen bepalingen die het voorwerp uitmaken van onderhavige beroepen of van arresten die door het Hof op vroegere beroepen zijn gewezen, maar niettemin hebben de verzoekende partijen dergelijke middelen kunnen aanvoeren tot staving van zowel de ene als de andere van die beroepen.