Der Barcelona-Prozess bot von Anfang an ein Messgerät für den Gesundheitszustand dieser Beziehungen, wobei er häufig als Metronom zur Vorgabe des Takts für den Dialog zwischen den beiden Seiten unseres gemeinsamen Meeres diente und mithin als regulierende – sowie vor allem als treibende – Kraft des Dialogs selbst wirkte, soweit dies angesichts der Ereignisse im Nahen Osten während der letzten Jahre möglich war.
Het proces van Barcelona heeft vanaf het begin gefungeerd als instrument om de gezondheid van deze betrekkingen te meten en vaak ook als metronoom die aangeeft in welk tempo de dialoog tussen de twee oevers van onze gemeenschappelijke zee zich ontwikkelt. Het proces regelt dus de dialoog, maar is vooral ook de stuwende kracht ervan, voorzover dat de afgelopen jaren mogelijk is geweest in het licht van de gebeurtenissen in het Midden-Oosten.
