Traduction de «seiner kontrolle unterbreitet » (Allemand → Néerlandais) :

Der Staatsrat prüft dabei, ob die seiner Kontrolle unterbreitete behördliche Entscheidung die erforderliche faktische Grundlage aufweist, ob diese Entscheidung von einer korrekten juristischen Einstufung ausgeht und nicht offensichtlich unverhältnismäßig ist gegenüber den damit angestrebten Zielen.
De Raad van State gaat daarbij na of de aan zijn toezicht voorgelegde overheidsbeslissing de vereiste feitelijke grondslag heeft, of die beslissing uitgaat van correcte juridische kwalificaties en niet kennelijk onevenredig is ten aanzien van de ermee nagestreefde doelstellingen.

Sobald der Tatbestand dem Strafrichter unterbreitet worden ist, können die Auswirkungen eines Vergleichs auf die Unabhängigkeit dieses Richters, dem grundsätzlich eine Beurteilung der Begründetheit der eingeleiteten Verfolgung zusteht, daher nur mit dem Recht auf ein faires Verfahren und der damit verbundenen Unabhängigkeit des Richters vereinbar sein, wenn der Beschuldigte aus freiem Willen und in ausreichender Kenntnis der Sachlage, was den Inhalt und die Folgen einer Einigung mit der Staatsanwaltschaft betrifft, handelt und der zuständige Richter eine vollwertige Kontrolle ausüben kann, sowohl hinsichtlich der Verhältnismäßigkeit des beabsichtigten Vergleichs als auch hinsichtlich seiner Rechtmäßigkeit, insbesondere in Bezug auf die Beachtung der gesetzlichen Bedingungen des Vergleichs im Sinne von Artikel 216bis des Strafprozessgesetzbuches, der zwingenden Richtlinien für die Kriminalpolitik im Sinne von Artikel 151 § 1 der Verfassung und Artikel 143quater des Gerichtsgesetzbuches, und vorkommendenfalls der Gesetze, die die Beurteilungsbefugnis der Staatsanwaltschaft in bestimmten Fällen begrenzen (siehe den Entscheid Nr. 182/2004 vom 16. November 2004, B.5.1-B.6).
Zodra de feiten aan de strafrechter zijn voorgelegd, kan de weerslag van een minnelijke schikking op de onafhankelijkheid van die rechter, aan wie in beginsel een oordeel over de gegrondheid van de ingestelde vervolging toekomt, derhalve enkel bestaanbaar zijn met het recht op een eerlijk proces en met de daaraan inherente onafhankelijkheid van de rechter op voorwaarde dat de inverdenkinggestelde handelt uit vrije wil en met voldoende kennis van zaken over de inhoud en de gevolgen van een akkoord met het parket, en op voorwaarde dat de bevoegde rechter een volwaardig toezicht kan uitoefenen, zowel wat de proportionaliteit van de voorgenomen minnelijke schikking betreft als wat de wettigheid ervan betreft, inzonderheid de inachtneming van de wettelijke voorwaarden van de minnelijke schikking, vervat in artikel 216bis van het Wetboek van strafvordering, de bindende richtlijnen van het strafrechtelijk beleid, bedoeld in artikel 151, § 1, van de Grondwet en artikel 143quater van het Gerechtelijk Wetboek, en in voorkomend geval de wetten die de beoordelingsbevoegdheid van het openbaar ministerie in bepaalde gevallen beperken (zie het arrest nr. 182/2004 van 16 november 2004, B.5.1-B.6).

Da der Hof nicht beurteilen kann, ob die erste Frage sich auf Artikel 101 Absatz 4 des Gesetzes vom 8. August 1997 bezieht, ist er nicht in der Lage zu bestimmen, welche 2002 angenommenen Gesetzesbestimmungen im vorliegenden Fall seiner Kontrolle unterbreitet werden.
Aangezien het Hof niet kan oordelen dat de eerste vraag betrekking heeft op artikel 101, vierde lid, van de wet van 8 augustus 1997, is het bijgevolg niet in staat vast te stellen welke in 2002 aangenomen wetsbepalingen te dezen aan zijn toetsing worden voorgelegd.

Die Einschränkung, aus der sich der dem Hof zur Kontrolle unterbreitete Behandlungsunterschied ergibt, war bereits in Artikel 3 § 1 Nrn. 3 und 4 des königlichen Erlasses Nr. 143 vor seiner Abänderung durch das Programmgesetz vom 30. Dezember 1988 enthalten.
De beperking waaruit het verschil in behandeling voortvloeit dat ter toetsing aan het Hof is voorgelegd, was reeds opgenomen in artikel 3, § 1, 3° en 4°, van het koninklijk besluit nr. 143, vóór de wijziging ervan bij de programmawet van 30 december 1988.

J. unter Hinweis darauf, dass das Parlament in seiner Entschließung vom 17. Dezember 2002 zur Typologie der Rechtsakte und zur Hierarchie der Normen in der Europäischen Union die Auffassung vertreten hat, dass die Regelungsbefugnis der Kommission und, im Rahmen ihrer jeweiligen territorialen Zuständigkeiten, den Mitgliedstaaten zukommen muss, dass die von Rat und Parlament gebildete Legislative jedoch einer spezialisierten Agentur oder einem Selbstregulierungsorgan die Aufgabe übertragen kann, bestimmte technische Maßnahmen zur Umsetzung der Gesetze festzulegen; dass das Verfahren zur Verabschiedung und zur Kontrolle der Durchführungsmaßnahmen jedoch unterschiedlich sein muss, je nach dem, ob der Gesetzgeber die Verantwortung dafür der Kommission oder einer anderen Behörde, einer spezialisierten Agentur oder Selbstregulierungsorganen überträgt, wobei jedoch eine derartige Maßnahmen beiden Teilen der Legislativbehörde unter denselben Bedingungen unterbreitet wird wie eine Durchführungsmaßnahme der Kommission (Ziffern 13, 16 und 17 der Entschließung vom 17. Dezember 2002),
J. verder overwegende dat het Parlement in zijn resolutie van 17 december 2002 over de typologie van besluiten en de hiërarchie van normen in de Europese Unie van mening was dat de bevoegdheid tot uitvoerende regelgeving toekomt aan de Commissie en, in het kader van hun respectieve territoriale bevoegdheid, aan de lidstaten, dat evenwel de wetgevende macht, bestaande uit de Raad en het Parlement, het nemen van bepaalde technische uitvoeringsmaatregelen kan delegeren aan een gespecialiseerd agentschap of zelfregulerend orgaan, dat de procedure voor de goedkeuring van en de controle op uitvoeringsmaatregelen een ander moet zijn naargelang de wetgevende macht de verantwoordelijkheid daarvoor aan de Commissie of aan een bijzondere entiteit, een gespecialiseerd agentschap of zelfregulerend orgaan toevertrouwt, maar dat een dergelijke maatregel onder dezelfde voorwaarden aan beide exponenten van de wetgevende macht moet worden voorgelegd als een uitvoeringsmaatregel van de Commissie (Paragrafen 13,16 en 17 van de resolutie van 17 december 2002),

(27) Am 25. Februar 1997 hat das Vereinigte Königreich der Kommission einen ersten Vorschlag für eine Regelung zur Freigabe von Herden für die Ausfuhr (Export Certified Scheme) vorgelegt. Auf seiner Sitzung vom 11. Juni 1997 ist der Wissenschaftliche Veterinärausschuß zu dem Schluß gelangt, daß dieser Vorschlag unzulänglich ist. Das Vereinigte Königreich hat daraufhin am 1. Juli 1997 einen geänderten Vorschlag unterbreitet, zu dem der Wissenschaftliche Veterinärausschuß am 17. September 1997 eine Stellungnahme dahingehend abgegeben hat, daß die Regelung nicht für das gesamte Hoheitsgebiet des Vereinigten Königreichs genehmigt werden könne, vor allem weil in Großbritannien weder ein umfassendes Rechnersystem zur Kontrolle der Tierbewegungen und Herkunftssicherung noch eine entsprechende Rechnerdatei zur Erfassung lebender Rinder existiert, die in Nordirland jedoch offenbar vorhanden sind. Der Ausschuß schlußfolgerte weiter, daß auf Antrag der zuständigen Kommissionsdienststellen nebensächlichere Aspekte der Regelung geringfügig geändert werden könnten, um den Freigabe- und Kontrollanforderungen nachzukommen. Vom 3. bis 7. November 1997 hat das Lebensmittel- und Veterinäramt in Nordirland eine Durchführbarkeitsprüfung durchgeführt.
(27) Overwegende dat het Verenigd Koninkrijk op 25 februari 1997 bij de Commissie een eerste voorstel heeft ingediend voor een "Export Certified Herds Scheme" (Regeling betreffende voor uitvoer erkende beslagen); dat het Wetenschappelijk Veterinair Comité tijdens zijn vergadering van 11 juni 1997 tot de gevolgtrekking is gekomen dat het voorstel ontoereikend was; dat het Verenigd Koninkrijk op 1 juli 1997 een gewijzigd voorstel heeft ingediend; dat het Wetenschappelijk Veterinair Comité op 17 september 1997 over het gewijzigde voorstel advies heeft uitgebracht, waarin wordt gesteld dat de voornaamste hinderpaal om de regeling voor het gehele grondgebied van het Verenigd Koninkrijk goed te keuren, erin bestaat dat niet in een alomvattend computersysteem, met bijbehorende databank, voor de registratie van verplaatsingen van en voor de tracering van levende runderen in Groot-Brittannië is voorzien, maar dat er in Noord-Ierland wel een adequaat systeem blijkt te bestaan; dat het comité voorts heeft geconcludeerd dat op verzoek van de bevoegde diensten van de Commissie in de regeling op ondergeschikte punten geringe wijzigingen kunnen worden aangebracht teneinde aan de voorschriften inzake certificering en controle te voldoen; dat het Voedsel- en Veterinair Bureau van 3 tot en met 7 november 1997 in Noord-Ierland een haalbaarheidsinspectie heeft uitgevoerd; dat het Verenigd Koninkrijk ermee heeft ingestemd om overeenkomstig de aanbevelingen gedaan op basis van die inspectie, verdere verbeteringen aan te brengen; dat het bijgevolg passend is het verbod op verzending van producten van in Noord-Ierland geslachte runderen gedeeltelijk op te heffen;