Traduction de «seinen mandanten » (Allemand → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Geldangelegenheiten von Mandanten und Mandantinnen regeln
geldzaken van klanten beheren

Mandanten und Mandantinnen vor Gericht vertreten
cliënten in de rechtszaal vertegenwoordigen

der weder seinen Wohnsitz noch seinen ständigen Aufenthaltsort in...hat
die geen vaste woon-of verblijfplaats heeft in...

seinen Wohnsitz haben
zijn woonplaats hebben

jeder für seinen Bereich
ieder wat hem betreft

seinen Rücktritt anbieten
zijn ontslag aanbieden

an seinen Arbeiten mit beratender Stimme teilzunehmen
met raadgevende stem aan de werkzaamheden deelnemen

Vermögen des Wassers, seinen Sauerstoffgehalt zu erhöhen
reoxiderende eigenschap van het water

seinen Platz in der Hierarchie der Produktion finden
zijn plaats vinden in een productie

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Indem er das Erfordernis einer Ausbildungsbescheinigung in Kassationsverfahren vorgeschrieben hat, hat der Gesetzgeber eine Maßnahme ergriffen, die im Zusammenhang mit den legitimen Zielen der Reform im Sinne des in B.9.1 zitierten Gesetzes vom 14. Februar 2014 steht, die sowohl darauf ausgerichtet ist, eine Flut von offensichtlich unbegründeten Kassationsbeschwerden in Strafsachen zu vermeiden und gleichzeitig, im Bemühen um die Interessen der Rechtsuchenden und das ordnungsgemäße Funktionieren der Justiz, eine hohe Qualität der Verfahrensdokumente, die bei dem Kassationshof eingereicht werden, zu gewährleisten; der somit für diese sehr spezifische Angelegenheit ausgebildete Rechtsanwalt kann nämlich besser die Aussichten und die etwaigen negativen Folgen einer Beschwerde beurteilen und auf diese Weise gleichzeitig seinen Mandanten vollständig informieren.
Door de vereiste van een getuigschrift van een opleiding in cassatieprocedures op te leggen, heeft de wetgever een maatregel genomen die in verhouding staat met de gewettigde doelstellingen van de hervorming uitgevoerd bij de wet van 14 februari 2014, vermeld in B.9.1, die ertoe strekt een toevloed van kennelijk ongegronde cassatieberoepen in strafzaken te beletten en tegelijk, omwille van de belangen van de rechtzoekende en de goede werking van het gerecht, een hoge kwaliteit te waarborgen van de voor het Hof van Cassatie neergelegde proceduregeschriften : de advocaat die aldus in die zeer specifieke materie is opgeleid, zal de kansen en eventuele negatieve gevolgen van een voorziening immers beter kunnen inschatten, waarbij hij aldus zijn cliënt ten volle kan informeren.

Was die wesentlichen Merkmale der beiden Kategorien von Rechtsanwälten betrifft, nämlich ihren jeweiligen beruflichen Status, geht aus den Randnrn. 45 bis 49 des vorliegenden Urteils hervor, dass ein angestellter Anwalt ungeachtet seiner etwaigen Zulassung als Rechtsanwalt und seiner Bindung an eine Reihe standesrechtlicher Regeln nicht denselben Grad an Unabhängigkeit von seinem Arbeitgeber genießt wie ein in einer externen Anwaltskanzlei tätiger Rechtsanwalt gegenüber seinen Mandanten.
Aangaande de wezenlijke kenmerken van de twee categorieën van advocaten, namelijk hun respectievelijke professionele statuut, volgt uit de punten 45 tot en met 49 van het onderhavige arrest dat, niettegenstaande zijn eventuele inschrijving op het tableau en zijn onderworpenheid aan een aantal beroepsregels, een advocaat in loondienst niet even onafhankelijk ten opzichte van zijn werkgever is als een advocaat die in een extern kantoor werkzaam is ten opzichte van zijn cliënt.

Auf der Grundlage dieser Erwägungen hat der Gerichtshof in Randnr. 27 jenes Urteils geschlossen, dass der Schriftverkehr, dem der Schutz der Vertraulichkeit zugutekommen kann, mit einem „unabhängigen, d. h. nicht durch ein Beschäftigungsverhältnis an seinen Mandanten gebundenen Rechtsanwalt“ stattfinden muss.
Deze overwegingen heeft het Hof herhaald in punt 27 van genoemd arrest, waar het luidt dat de briefwisseling die voor bescherming van de vertrouwelijkheid in aanmerking komt, afkomstig moet zijn van een „zelfstandig advocaat, dat wil zeggen een advocaat die niet in een dienstbetrekking staat tot zijn cliënt”.

Die unternehmensinterne Kommunikation mit hauseigenen Juristen, auch wenn diese als Rechtsanwälte zugelassen seien, genieße nicht den auf Unionsebene grundrechtlich garantierten Schutz der Kommunikation zwischen einem Rechtsanwalt und seinen Mandanten.
Bedrijfsinterne communicatie met de eigen bedrijfsjuristen, ook wanneer deze als advocaat zijn toegelaten, genieten niet de op het niveau van de Unie grondrechtelijk gewaarborgde bescherming van de communicatie tussen een advocaat en zijn cliënt

Der Gerichtshof hat bei seinen Ausführungen im Urteil AM S Europe/Kommission in Bezug auf den Grundsatz des Schutzes der Vertraulichkeit in Verfahren der Nachprüfung auf dem Gebiet des Wettbewerbsrechts unterstrichen, dass in diesem Bereich des Unionsrechts den den Rechtsordnungen der Mitgliedstaaten gemeinsamen Grundsätzen und Konzepten hinsichtlich der Wahrung der Vertraulichkeit von u. a. bestimmter Kommunikation zwischen Rechtsanwälten und ihren Mandanten Rechnung zu tragen ist (vgl. Randnr. 18 jenes Urteils).
Het Hof heeft benadrukt in zijn overwegingen in het reeds aangehaalde arrest AM S Europe/Commissie betreffende het beginsel van de bescherming van de vertrouwelijkheid in het kader van mededingingsrechtelijke verificatieprocedures, dat dit gebied van het recht van de Unie rekening moet houden met de beginselen en begrippen die de rechtsstelsels van de lidstaten gemeen hebben op het gebied van de eerbiediging van het vertrouwelijk karakter van, onder meer, bepaalde mededelingen tussen een advocaat en zijn cliënt (zie punt 18 van dit arrest).

Der Umstand, dass der Rechtsanwalt der klagenden Partei, die bei diesem kein Domizil erwählt hat, nicht durch die Kanzlei über die an seinen Mandanten erfolgte Notifikation des Erwiderungsschriftsatzes in Kenntnis gesetzt wird - während dies, wie die klagende Partei vor dem Staatsrat geltend macht, in einem Gerichtsverfahren der Fall wäre -, ist übrigens nicht auf die Anwendung von Artikel 21 Absatz 2 der koordinierten Gesetze über den Staatsrat zurückzuführen, sondern auf die Anwendung von Artikel 7 des Regentenerlasses vom 23. August 1948 zur Festlegung des Verfahrens vor der Verwaltungsabteilung des Staatsrats; dieser Artikel regelt zwar das Verfahren für die Übermittlung des Erwiderungsschriftsatzes an den Kläger und legt die Frist für das Einreichen des Gegenerwiderungsschriftsatzes fest, sieht aber nicht vor, dass der Rechtsanwalt des Klägers darüber durch die Kanzlei in Kenntnis gesetzt wird.
De omstandigheid dat de advocaat van de verzoekende partij bij wie deze geen woonplaats heeft gekozen niet door de griffie wordt ingelicht over de kennisgeving van de memorie van antwoord die aan zijn cliënt is gedaan - terwijl zulks in een gerechtelijke procedure het geval zou zijn, zoals de verzoekende partij voor de Raad van State staande houdt - vloeit bovendien niet voort uit de toepassing van artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State, maar wel uit de toepassing van artikel 7 van het besluit van de Regent van 23 augustus 1948 tot regeling van de rechtspleging voor de afdeling administratie van de Raad van State, dat, hoewel het de procedure vaststelt voor het overzenden van de memorie van antwoord aan de verzoeker en de termijn bepaalt voor het indienen van de memorie van wederantwoord, niet bepaalt dat de advocaat van de verzoeker daarvan door de griffie op de hoogte wordt gebracht.

Steht Artikel 21 Absatz 2 der koordinierten Gesetze über den Staatsrat nicht im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten, indem er bestimmt, dass, wenn die klagende Partei die für die Einreichung von Schriftsätzen vorgesehene Frist nicht beachtet, der Staatsrat das Nichtvorhandensein des erforderlichen Interesses feststellt, und zwar auch dann, wenn - im Gegensatz zu dem, was für das Verfahren vor den ordentlichen Rechtsprechungsorganen vorgeschrieben ist - der Rechtsanwalt, der der Rechtsbeistand des Klägers ist, nicht von der an seinen Mandanten erfolgten Notifikation des Erwiderungsschriftsatzes in Kenntnis gesetzt wird, die den Fristbeginn für die Hinterlegung eines Gegenerwiderungsschriftsatzes bestimmt?
Is artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State niet in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6, § 1, van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, doordat het bepaalt dat wanneer de verzoekende partij de termijnen voor het neerleggen van memories niet in acht neemt, de Raad van State vaststelt dat het vereiste belang niet aanwezig is, en zulks zelfs wanneer - in tegenstelling met wat is voorgeschreven in de procedure voor de gewone rechtscolleges - de advocaat, raadsman van de verzoeker, niet op de hoogte is gebracht van de kennisgeving aan zijn cliënt van de memorie van antwoord, vertrekpunt voor de termijn voor het neerleggen van een memorie van wederantwoord ?

Steht Artikel 21 Absatz 2 der koordinierten Gesetze über den Staatsrat nicht im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten, indem er bestimmt, dass, wenn die klagende Partei die für die Einreichung von Schriftsätzen vorgesehene Frist nicht beachtet, der Staatsrat das Nichtvorhandensein des erforderlichen Interesses feststellt, und zwar auch dann, wenn - im Gegensatz zu dem, was für das Verfahren vor den ordentlichen Rechtsprechungsorganen vorgeschrieben ist - der Rechtsanwalt, der der Rechtsbeistand des Klägers ist, nicht von der an seinen Mandanten erfolgten Notifikation des Erwiderungsschriftsatzes in Kenntnis gesetzt wird, die den Fristbeginn für die Hinterlegung eines Gegenerwiderungsschriftsatzes bestimmt?
Is artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State niet in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6, § 1, van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, doordat het bepaalt dat wanneer de verzoekende partij de termijnen voor het neerleggen van memories niet in acht neemt, de Raad van State vaststelt dat het vereiste belang niet aanwezig is, en zulks zelfs wanneer in tegenstelling met wat is voorgeschreven in de procedure voor de gewone rechtscolleges de advocaat, raadsman van de verzoeker, niet op de hoogte is gebracht van de kennisgeving aan zijn cliënt van de memorie van antwoord, vertrekpunt voor de termijn voor het neerleggen van een memorie van wederantwoord ?