Vertaling van "seinem ehepartner keinerlei altersbedingung auferlegt " (Duits → Nederlands) :

Während in Artikel 40bis des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 einem « Unionsbürger » und seinem Ehepartner keinerlei Altersbedingung auferlegt werde, könne der Ehepartner eines belgischen Staatsangehörigen, der nicht von seinem Recht auf Freizügigkeit Gebrauch gemacht habe, gemäß Artikel 40ter des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 nur einen Aufenthaltsschein erhalten, wenn er und der belgische Zusammenführende mindestens einundzwanzig Jahre alt seien.
Terwijl in artikel 40bis van de wet van 15 december 1980 aan de « burger van de Unie » en aan zijn echtgenoot geen enkele leeftijdsvoorwaarde is opgelegd, kan de echtgenoot van een Belgische onderdaan die zijn recht van vrij verkeer niet heeft uitgeoefend, krachtens artikel 40ter van de wet van 15 december 1980 slechts een verblijfstitel verkrijgen indien hij en de Belgische gezinshereniger ten minste eenentwintig jaar oud zijn.

Während dem « Unionsbürger » und seinem Ehepartner durch Artikel 40bis des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 keine Altersbedingung auferlegt wird, kann der Ehepartner eines belgischen Staatsangehörigen, der nicht von seinem Freizügigkeitsrecht Gebrauch gemacht hat, aufgrund von Artikel 40ter des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 nur einen Aufenthaltsschein erlangen, wenn er und der belgische Zusammenführende wenigstens einundzwanzig Jahre alt sind.
Terwijl in artikel 40bis van de wet van 15 december 1980 aan de « burger van de Unie » en aan zijn echtgenoot geen enkele leeftijdsvoorwaarde is opgelegd, kan de echtgenoot van een Belgische onderdaan die zijn recht van vrij verkeer niet heeft uitgeoefend, krachtens artikel 40ter van de wet van 15 december 1980 slechts een verblijfstitel verkrijgen indien hij en de Belgische gezinshereniger ten minste eenentwintig jaar oud zijn.

In seinem Urteil vom 16. Juni 1988 (Pas., I, 1258), das der vorlegende Richter zitiert, vertritt der Kassationshof den Standpunkt, dass in Anwendung der Gesetzesbestimmungen « eine Schuld nur der Masse auferlegt werden kann, wenn der Konkursverwalter qualitate qua Verpflichtungen im Hinblick auf die Verwaltung der besagten Masse eingegangen ist, indem er insbesondere die Geschäftstätigkeit der Gesellschaft weiterführt, die von ihr getroffenen Vereinbarungen ausführt oder die beweglichen Güter oder Immobilien der Gesellschaft benutzt, um die ordnungsgemässe Verwaltung des Konkurses zu gewährleisten », dass jedoch die Feststellung, dass die Konkursverwalter keinerlei Initiativen bezüglich der Immobilien ergriffen haben, irrelevant ist, « da aufgrund der Artikel 7 § 1 und 155 des Einkommensteuergesetzbuches die Jahressteuer auf Einkünfte aus Immobilien eine mit der Nutzniessung dieser Güter verbundene Schuld ist, ungeachtet dessen, ob sie vermietet werden oder nicht ».
In zijn arrest van 16 juni 1988 (Pas., I, 1258), dat de verwijzende rechter aanhaalt, is het Hof van Cassatie van oordeel dat, met toepassing van de wettelijke bepalingen, « een schuld enkel ten laste van de boedel kan komen wanneer de curator qualitate qua verbintenissen heeft aangegaan voor het beheer van die boedel, onder meer door de handelsactiviteit van de vennootschap voort te zetten, de door haar gesloten overeenkomsten uit te voeren of nog door gebruik te maken van de roerende of onroerende goederen van de vennootschap, om een behoorlijk beheer van de vereffening te waarborgen », maar dat de vaststelling dat de curatoren in verband met de onroerende goederen niets hebben gedaan, niet ter zake is, « nu, krachtens de artikelen 7, § 1, en 155 van het Wetboek van de Inkomstenbelastingen, de jaarlijkse belasting op de inkomsten uit onroerende goederen een schuld is die samengaat met het genot van die goederen, ongeacht of zij al dan niet in huur zijn gegeven ».