Traduction de «seien es werde » (Allemand → Néerlandais) :

Aus der Begründung der Vorlageentscheidung geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 29 § 2 des Gesetzes vom 27. Juli 1971 in Verbindung mit Artikel 107 Absatz 2 des Dekrets vom 31. März 2004 mit den Artikeln 10, 11 und 24 § 4 der Verfassung zu befinden, insofern durch diese Bestimmungen ein Behandlungsunterschied zwischen einerseits den Universitäten, die aus einer Fusion zwischen zwei Universitäten entstanden seien, die Mitglied einer selben universitären Akademie gewesen seien, und andererseits den Universitäten, die nicht aus einer solchen Fusion hervorgegangen seien, eingeführt werde, da nur die Erstgenannten in den Vorteil der Nichtanwendung der Artikel 30 und 32 des Gesetzes vom 27. Juli 1971 gelangen könnten.
Uit de motivering van de verwijzingsbeslissing blijkt dat het Hof wordt verzocht uitspraak te doen over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10, 11 en 24, § 4, van de Grondwet, van artikel 29, § 2, van de wet van 27 juli 1971, in samenhang gelezen met artikel 107, tweede lid, van het decreet van 31 maart 2004, in zoverre die bepalingen een verschil in behandeling zouden invoeren tussen, enerzijds, de universiteiten die zijn ontstaan uit de fusie tussen twee universiteiten die lid waren van eenzelfde universitaire academie en, anderzijds, de universiteiten die niet uit een dergelijke fusie voortkomen, waarbij alleen de eerste het voordeel van de niet-toepassing van de artikelen 30 en 32 van de wet van 27 juli 1971 kunnen genieten.

Die klagende Partei führt ferner an, dass in der angefochtenen Bestimmung ein unvernünftiger Behandlungsunterschied zwischen Steuerpflichtigen, die von einem Auskunftsersuchen des belgischen Staates betroffen seien, und denjenigen, die von einem Ersuchen eines ausländischen Staates betroffen seien, aufrechterhalten werde.
De verzoekende partij voert voorts aan dat de bestreden bepaling een onredelijk verschil in behandeling handhaaft tussen de belastingplichtigen op wie een vraag om inlichtingen vanwege de Belgische Staat betrekking heeft, en diegenen op wie een vraag vanwege een buitenlandse Staat betrekking heeft.

Viertens seien die indischen Normalwerte ungewöhnlich hoch, was durch die Tatsache belegt werde, dass die spanischen Verkaufspreise in der Union im Durchschnitt niedriger seien als die durchschnittlichen indischen Preise.
Ten vierde stelde de producent-exporteur in kwestie dat de Indiase normale waarden abnormaal hoog waren, zoals blijkt uit het feit dat de Spaanse verkoopprijzen in de Unie gemiddeld genomen lager waren dan de gemiddelde Indiase prijzen.

Die klagenden Parteien führen an, dass durch die angefochtene Bestimmung, indem der Anwendungsbereich der Mini-Untersuchung auf die Haussuchung ausgedehnt werde, ungerechtfertigte Behandlungsunterschiede eingeführt würden, und zwar einerseits zwischen Personen, die Gegenstand einer Haussuchung seien, und Personen, die Gegenstand von Untersuchungshandlungen seien, die vom Anwendungsbereich der Mini-Untersuchung ausgeschlossen blieben, und andererseits zwischen Personen, die Gegenstand einer Haussuchung seien, je nachdem, ob diese Haussuchung im Rahmen einer gerichtlichen Untersuchung oder aber im Rahmen einer Mini-Untersuchung durchgeführt werde.
De verzoekende partijen voeren aan dat de bestreden bepaling, door het toepassingsgebied van het mini-onderzoek uit te breiden tot de huiszoeking, onverantwoorde verschillen in behandeling instelt, enerzijds, tussen personen die het voorwerp zijn van een huiszoeking en personen die het voorwerp zijn van onderzoekshandelingen die van het toepassingsgebied van het mini-onderzoek uitgesloten blijven en, anderzijds, tussen de personen die het voorwerp uitmaken van een huiszoeking naargelang die huiszoeking wordt uitgevoerd in het kader van een gerechtelijk onderzoek dan wel in het kader van een mini-onderzoek.

Das vorlegende Rechtsprechungsorgan möchte vom Gerichtshof erfahren, ob Absatz 2 der vorerwähnten Bestimmung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, insofern dadurch ein Behandlungsunterschied hinsichtlich des Erlöschens der Strafverfolgung zwischen verschiedenen Kategorien von juristischen Personen, die ihre Rechtspersönlichkeit auf eine der in Absatz 1 derselben Bestimmung angeführten Weisen verloren hätten, eingeführt werde: einerseits diejenigen, die vor dem Verlust ihrer Rechtspersönlichkeit durch einen Untersuchungsrichter beschuldigt worden seien, und andererseits diejenigen, die vor dem Verlust ihrer Rechtspersönlichkeit (1) Gegenstand eines namentlichen Antrags auf gerichtliche Untersuchung seitens der Staatsanwaltschaft gewesen seien, (2) Gegenstand einer namentlichen Anzeigeerstattung mit Auftreten als Zivilpartei gewesen seien, (3) durch die Ratskammer an das Korrektionalgericht verwiesen worden seien, oder (4) durch die Staatsanwaltschaft oder durch die Zivilpartei direkt vor den zur Sache entscheidenden Strafrichter geladen worden seien.
Het verwijzende rechtscollege wenst van het Hof te vernemen of het tweede lid van de voormelde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een verschil in behandeling instelt, wat het verval van de strafvordering betreft, tussen verschillende categorieën van rechtspersonen die hun rechtspersoonlijkheid hebben verloren op één van de wijzen vermeld in het eerste lid van dezelfde bepaling : enerzijds, diegene die vóór het verlies van hun rechtspersoonlijkheid in verdenking zijn gesteld door een onderzoeksrechter en, anderzijds, diegene die vóór het verlies van hun rechtspersoonlijkheid (1) het voorwerp hebben uitgemaakt van een nominatieve vordering tot gerechtelijk onderzoek van het openbaar ministerie, (2) het voorwerp hebben uitgemaakt van een nominatieve klacht met burgerlijkepartijstelling, (3) zijn verwezen naar de correctionele rechtbank door de raadkamer, dan wel (4) rechtstreeks voor de strafrechter ten gronde zijn gedagvaard door het openbaar ministerie of door de burgerlijke partij.

Der erste Teil der Vorabentscheidungsfrage betrifft die Vereinbarkeit der fraglichen Bestimmung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insofern sie für eine bestimmte Kategorie von Geschäftsführern und Verwaltern von Gesellschaften eine automatische, persönliche und gesamtschuldnerische Haftung einführe, ohne dass dem Gericht irgendeine Ermessensbefugnis über die Frage, ob die Konkurse unabhängig von ihrem Willen eingetreten seien, überlassen werde, und indem nicht danach unterschieden werde, ob die Betreffenden gutgläubig oder bösgläubig gehandelt hätten.
Het eerste onderdeel van de prejudiciële vraag betreft de bestaanbaarheid van de in het geding zijnde bepaling met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre zij voor een bepaalde categorie van zaakvoerders en bestuurders van vennootschappen een automatische, persoonlijke en hoofdelijke aansprakelijkheid invoert, zonder dat aan de rechtbank enige beoordelingsbevoegdheid wordt gelaten over de vraag of de faillissementen zich hebben voorgedaan onafhankelijk van hun wil, en doordat geen onderscheid wordt gemaakt naargelang de betrokkenen te goeder trouw dan wel te kwader trouw hebben gehandeld.

Drittens kann auch der Argumentation des Klägers nicht gefolgt werden, mit der er seine Behauptung untermauert, er hätte höher eingestuft werden müssen, da erstens seine Stelle als abgeordneter nationaler Sachverständiger wegen der laut Dienstbeschreibung dafür nötigen Fähigkeiten als „sensibel“ erachtet werde, wobei seine Aufgaben seit seiner Ernennung zum Bediensteten auf Zeit in der Besoldungsgruppe AD 5 genau gleich geblieben seien, zweitens diese Dienstbeschreibung im Dezember 2012 jener von zwei anderen Mitgliedern desselben Teams entsprochen habe, die Beamte der Besoldungsgruppen AD 12 bzw. AD 13 seien, und er drittens als Bediensteter auf Zeit eingestellt und in die Besoldungsgruppe AD 5 eingestuft worden sei, während sein Vorgänger ein Beamter der Besoldungsgruppe AD 13 gewesen sei.
In de derde plaats kunnen evenmin de argumenten worden aanvaard die verzoeker aanvoert ter ondersteuning van zijn stelling dat hij in een hogere rang had moeten worden ingedeeld. Het eerste argument houdt in dat de post die hij bekleedde als gedetacheerd nationaal deskundige, gelet op de volgens de functieomschrijving vereiste bijzondere competenties, als „gevoelig” was aangemerkt, en dat zijn functies nadat hij was aangesteld als tijdelijk functionaris in rang AD 5 precies dezelfde bleven. In het tweede argument wordt gesteld dat deze functieomschrijving in december 2012 identiek was aan die van twee andere leden van hetzelfde team, die ambtenaar waren en waarvan de een was ingedeeld in rang AD 12 en de ander in rang AD 13. In het derde argument wordt betoogd dat hij was aangesteld als tijdelijk functionaris in rang AD 5, terwijl zijn voorganger een ambtenaar in rang AD 13 was.

Die präjudiziellen Fragen beziehen sich auf den Behandlungsunterschied, der durch Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches zwischen den Dritten, die für einen Unfall haftbar seien, eingeführt werde, je nachdem, ob das Opfer ein Bediensteter des öffentlichen Dienstes oder ein Arbeitnehmer des Privatsektors sei, insofern gemäss der Rechtsprechung des Kassationshofes die Behörde gegenüber dem haftbaren Dritten oder seinem Versicherer nicht nur eine Subrogationsklage, sondern auch eine Klage aufgrund von Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches einreichen könne, während die letztere Möglichkeit einem Arbeitgeber des Privatsektors nicht geboten werde.
De prejudiciële vragen hebben betrekking op het verschil in behandeling dat artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek zou invoeren onder de derden die aansprakelijk zijn voor een ongeval naargelang het slachtoffer een ambtenaar bij de overheid of een werknemer van de privésector zou zijn, in zoverre de overheid volgens de rechtspraak van het Hof van Cassatie tegen de aansprakelijke derde of diens verzekeraar niet alleen een subrogatoire vordering zou kunnen instellen, maar ook een vordering op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek, terwijl een werkgever van de privésector niet over die laatste mogelijkheid zou beschikken.

In bezug auf das Argument, wonach es der klagenden Partei verboten werde, die Arzneimittelkosten aus der Vergangenheit von den Mitgliedern zurückzufordern, erwidert der Ministerrat, dass in keiner Weise von Artikel 194 des koordinierten Gesetzes vom 14. Juli 1994 und von Artikel 325 des königlichen Erlasses vom 3. Juli 1996, aufgrund deren zu Unrecht gezahlte Leistungen zurückzufordern seien, abgewichen werde.
Wat het argument betreft volgens hetwelk de verzoekende partij het verbod zal worden opgelegd om de kosten voor geneesmiddelen uit het verleden op de aangesloten leden te verhalen, antwoordt de Ministerraad dat geenszins wordt afgeweken van artikel 194 van de gecoördineerde wet van 14 juli 1994 en van artikel 325 van het koninklijk besluit van 3 juli 1996, krachtens welke onterecht betaalde verstrekkingen moeten worden teruggevorderd.

Er ist auch der Auffassung, dass die beiden Klagen unzulässig seien, insofern sie sich auf den ersten Paragraphen dieses Artikels 12 bezögen, weil die Verteilung der Zuständigkeitsbereiche der verschiedenen Handwerks- und Gewerbekammern nicht durch diese Bestimmung, sondern durch Artikel 1 der koordinierten Gesetze von 1979, die durch das Gesetz vom 6. April 1995 abgeändert worden seien, geregelt werde.
Hij is ook van mening dat de twee beroepen onontvankelijk zijn voor zover zij betrekking hebben op de eerste paragraaf van dat artikel 12, omdat de verdeling van de ambtsgebieden van de verschillende kamers van ambachten en neringen niet door die bepaling wordt geregeld maar door artikel 1 van de gecoördineerde wetten van 1979, gewijzigd bij de wet van 6 april 1995.