Traduction de «sei es bei einer ersten meldung bezüglich » (Allemand → Néerlandais) :

In dieser Auslegung, die im Ubrigen mit Artikel 23 der Richtlinie 2005/60/EG übereinstimmt, können die Rechtsanwälte, sei es bei einer ersten Meldung bezüglich eines ihrer Klienten oder bei der Ubermittlung zusätzlicher Informationen bezüglich desselben Sachverhalts auf Antrag des Büros für die Verarbeitung finanzieller Informationen, nur dem Präsidenten der Rechtsanwaltskammer, dem sie unterstehen, Informationen übermitteln, wobei es diesem obliegt, sie dem Büro zu übermitteln, wenn er feststellt, dass die Bedingungen zur Anwendung der Meldepflicht immer noch erfüllt sind.
In die lezing, die overigens overeenstemt met artikel 23 van de richtlijn 2005/60/EG, kunnen de advocaten gegevens, zowel tijdens een eerste aangifte in verband met een van hun cliënten als bij het doorgeven van aanvullende informatie betreffende dezelfde feiten op verzoek van de Cel voor financiële informatieverwerking, alleen meedelen aan de stafhouder van de orde waartoe zij behoren, die ze dan aan de Cel bezorgt wanneer hij vaststelt dat nog steeds is voldaan aan de voorwaarden inzake de toepassing van de meldingsplicht.

Der vorlegende Richter stellt dem Gerichtshof eine Frage bezüglich der Vereinbarkeit von Artikel 38 § 6 des Straßenverkehrsgesetzes mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insofern die Kategorie von Personen, die verurteilt worden seien, weil sie ein Fahrzeug außerhalb der Grenzen der Fahrerlaubnis, deren Inhaber sie seien, gesteuert hätten - in Artikel 30 § 2 desselben Gesetzes vorgesehener Verstoß, im Sinne des vorerwähnten Artikels 38 § 6 -, auf die gleiche Weise behandelt werde wie die Kategorie von Personen, die aufgrund der anderen in diesem Artikel 38 § 6 angeführten Verstöße verurteilt würden, während der ersten Kategorie bei einer Verurteilung wegen eines ersten Verstoßes kein Fahrverbot auferlegt werde, im Gegensatz zur zweiten Kategorie, für die wohl diese Möglichkeit, zumindest fakultativ, ab dem ersten Verstoß bestehe.
De verwijzende rechter stelt aan het Hof een vraag over de bestaanbaarheid van artikel 38, § 6, van de Wegverkeerswet met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre de categorie van personen die zijn veroordeeld omdat zij een voertuig hebben bestuurd buiten de perken van het rijbewijs waarvan zij houder zijn - overtreding waarin is voorzien in artikel 30, § 2, van dezelfde wet, bedoeld in het voormelde artikel 38, § 6 - op dezelfde wijze wordt behandeld als de categorie van personen die zijn veroordeeld op grond van de andere in dat artikel 38, § 6, vermelde overtredingen, terwijl de eerste categorie, bij een veroordeling wegens een eerste inbreuk, geen verval van het recht tot sturen oploopt, in tegenstelling tot de tweede categorie ten aanzien waarvan die mogelijkheid, minstens facultatief, wel bestaat vanaf de eerste inbreuk.

In einer ersten Vorabentscheidungsfrage wird der Gerichtshof gefragt, ob Artikel 8 des Gesetzes vom 29. Juni 1964 über die Aussetzung, den Aufschub und die Bewährung vereinbar sei mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern durch diese Bestimmung ein Behandlungsunterschied zwischen zwei Kategorien von Arbeitgebern eingeführt werde, die keine Versicherung gegen Arbeitsunfälle abgeschlossen hätten: einerseits Arbeitgeber, die Gegenstand einer Verwaltungssanktion in Form eines im Zwangsverfahren beigetriebenen Beitrags für den Anschluss von Amts wegen seien und eine Klage bei dem Arbeitsgericht gegen diese Maßnahme einreichten, und andererseits Arbeitgeber, die aufgrund der gleichen Taten vor den Korrektionalgerichten verfolgt würden.
In een eerste prejudiciële vraag wordt aan het Hof gevraagd of artikel 8 van de wet van 29 juni 1964 betreffende de opschorting, het uitstel en de probatie bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre die bepaling een verschil in behandeling zou invoeren tussen twee categorieën van werkgevers die niet tegen arbeidsongevallen zijn verzekerd : enerzijds, de werkgever die het voorwerp uitmaakt van een administratieve sanctie in de vorm van een bij dwangbevel ingevorderde ambtshalve aansluiting en die bij de arbeidsrechtbank een beroep tegen die maatregel instelt en, anderzijds, de werkgever die wegens dezelfde feiten voor de correctionele rechtbanken wordt vervolgd.

Im ersten Teil des ersten Klagegrunds führt die klagende Partei an, die angefochtenen Bestimmungen hätten zur Folge, dass es ihr, sei es bei der Eintragung eines Mietbewerbers oder bei der Zuteilung einer Wohnung, verboten würde, das Kriterium der Lage des Wohnortes des Bewerbers und, noch grundlegender, das Kriterium des Mindestbetrags seiner Einkünfte zu benutzen, um die Verweigerung einer Eintragung in das Register zu rechtfertigen, oder im Nachhinein die Zuteilung einer Wohnung zu verweigern oder eine bessere Priorität in der Warteliste zu gewähren.
In het eerste onderdeel van het eerste middel betoogt de verzoekende partij dat de bestreden bepalingen tot gevolg hebben haar te verbieden, of het nu is bij de inschrijving van een kandidaat-huurder of wanneer het erom gaat een woning toe te wijzen, een beroep te doen op het criterium van de ligging van de verblijfplaats van de kandidaat en, meer fundamenteel, op het criterium van het minimumbedrag van zijn inkomen om een weigering tot inschrijving in het register te verantwoorden of, naderhand, om te weigeren een woning toe te wijzen of om een hogere prioriteit in de wachtlijst toe te kennen.

Aus der Darlegung des Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit mit den Artikeln 10, 11 und 24 § 4 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 2 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention, von Artikel 96 § 1 Absatz 1 Nr. 1 des Dekrets vom 7. November 2013, ersetzt durch Artikel 43 des Dekrets vom 25. Juni 2015, zu befinden, insofern durch diese Bestimmung, indem dadurch jede Hochschuleinrichtung verpflichtet werde, die Einschreibung eines Studierenden zu verweigern, der während eines der fünf akademischen Jahre vor seinem Antrag auf Einschreibung von einer Einrichtung dieser Art ausgeschlossen worden sei wegen eines Betrug bei der Einschreibung oder eines Betrug bei den Evaluierungen, ein Behandlungsunterschied eingeführt werde zwischen einerseits diesem Studierenden und andererseits einem Studierenden, der während eines der fünf akademischen Jahre vor seinem Antrag auf Einschreibung aus einer Einrichtung dieser Art ausgeschlossen worden sei wegen eines schweren Fehlers, denn wenn eine Hochschuleinrichtung mit einem Antrag auf Einschreibung dieses Studierenden befasst werde, sei sie nicht verpflichtet, seine Einschreibung zu verweigern.
Uit de uiteenzettingen van het middel blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid met de artikelen 10, 11 en 24, § 4, van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 2 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van artikel 96, § 1, eerste lid, 1°, van het decreet van 7 november 2013, zoals het is vervangen bij artikel 43 van het decreet van 25 juni 2015, in zoverre die bepaling, door elke instelling voor hoger onderwijs ertoe te verplichten de inschrijving te weigeren van een student die, tijdens een van de vijf academiejaren die voorafgaan aan zijn aanvraag tot inschrijving, uit een instelling van dat type werd uitgesloten wegens fraude bij de inschrijving of fraude bij de evaluaties, een verschil in behandeling instelt tussen, enerzijds, die student en, anderzijds, de student die, tijdens een van de vijf academiejaren die voorafgaan aan zijn aanvraag tot inschrijving, uit een instelling van dat type werd uitgesloten wegens zware fout, omdat wanneer bij een instelling voor hoger onderwijs een aanvraag om inschrijving van die student werd ingediend, die instelling niet ertoe gehouden is zijn inschrijving te weigeren.

Der vorlegende Richter möchte mit der ersten Vorabentscheidungsfrage erfahren, ob Artikel 464/1 § 8 Absatz 5 des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch Artikel 4 des Gesetzes vom 11. Februar 2014, mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit dem Grundsatz des berechtigten Vertrauens vereinbar sei, insofern das Fehlen einer Übergangsregelung zur Folge habe, dass für Personen, die am 18. April 2014 noch in einem Verfahren der kollektiven Schuldenregelung verwickelt gewesen seien, kein vollständiger Erlass der strafrechtlichen Geldbußen, zu denen sie vor diesem Datum verurteilt worden seien, mehr möglich sei, während Personen, bezüglich deren das Verfahren der kollektiven Schuldenregelung vor dem 18. April 2014 beendet gewesen sei, wohl einen Erlass solcher Geldbußen hätten erhalten können.
De verwijzende rechter wenst met de eerste prejudiciële vraag te vernemen of artikel 464/1, § 8, vijfde lid, van het Wetboek van strafvordering, zoals ingevoegd bij artikel 4 van de wet van 11 februari 2014, bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met het vertrouwensbeginsel, in zoverre de afwezigheid van een overgangsregeling tot gevolg heeft dat voor personen die op 18 april 2014 nog in een procedure een collectieve schuldenregeling verwikkeld waren, geen totale kwijtschelding meer mogelijk is van de penale boeten waartoe zij vóór die datum waren veroordeeld, terwijl personen ten aanzien van wie de procedure van collectieve schuldenregeling beëindigd was vóór 18 april 2014 wel een kwijtschelding van dergelijke boeten konden verkrijgen.

Wenn der Verbraucher bei einer bestimmten Ware für gewöhnlich auf eine bestimmte Verpackungsform gestoßen sei und dann zum ersten Mal eine andere Ware in der gleichen Verpackungsform zu Gesicht bekomme, so werde er immer noch denken, dass es sich nur um eine Verpackungsform und nicht um ein Herkunftsmerkmal dieser anderen Ware handle.
Volgens het BHIM zal een consument die reeds vertrouwd is met een specifiek type van verpakking voor een bepaalde waar, wanneer hij voor het eerst wordt geconfronteerd met het gebruik van die verpakkingsvorm voor een andere waar, nog altijd denken dat het slechts gaat om een verpakkingsvorm en niet om een aanduiding van de herkomst van deze andere waar.

Diese Korrektur wird auf 5 % angehoben, wenn der gleiche Fehler bei Ausgaben, die nach dem Zeitpunkt einer ersten Korrektur getätigt wurden, erneut festgestellt wird und der Mitgliedstaat es versäumt hat, nach der ersten Korrektur bezüglich des Teils des Systems, das Mängel ausweist, ausreichende Abhilfemaßnahmen zu treffen.
Een correctie van 2 % zal tot 5 % worden verhoogd wanneer dezelfde tekortkoming wordt geconstateerd met betrekking tot uitgaven die zijn gedaan na de datum waarop de eerste correctie is opgelegd, en de lidstaat na die eerste correctie heeft verzuimd adequate corrigerende maatregelen te nemen ten aanzien van het gedeelte van het systeem waarbij de betrokken tekortkoming is geconstateerd.

Die näheren, in den Artikeln 479 ff. des Strafprozessgesetzbuches vorgesehenen Regeln einer Anklageerhebung gegen Magistraten und einige Beamte würden eine Diskriminierung einführen - und sogar einen Behandlungsunterschied - bei zwei Kategorien von Personen, die durch Straftaten geschädigt worden seien, insofern diese näheren Regeln der Partei, die als Folge einer von einer in diesen Bestimmungen bezeichneten Person begangenen Straftat geschädigt worden sei, nicht zubilligen würden, vor einem Untersuchungsrichter als Zivilpartei aufzutreten oder den Straftäter vor das zuständige Gericht zu laden, während die Partei, die durch ein Vergehen geschädigt worden sei, das von einer den Schutz dieser Bestimmungen nicht geniessenden Person begangen worden sei, wohl dieses Korrektiv bezüglich der Befugnis der Staatsanwaltschaft, die Klage ad acta zu legen, beanspruchen könne.
De nadere regelen voor inbeschuldigingstelling van de magistraten en van sommige ambtenaren, waarin de artikelen 479 en volgende van het Wetboek van Strafvordering voorzien, voeren een discriminatie, en zelfs een verschillende behandeling in van twee categorieën van personen die schade hebben geleden door misdrijven, in zoverre die nadere regelen de partij die schade heeft geleden ten gevolge van een misdrijf gepleegd door een van de in die bepalingen bedoelde personen niet toestaan zich bij een onderzoeksrechter burgerlijke partij te stellen of de dader van de feiten rechtstreeks voor de bevoegde rechtbank te dagvaarden, terwijl de partij die schade heeft geleden door een misdrijf van een persoon die de bescherming van die bepalingen niet geniet, wel gebruik kan maken van dat correctief op de bevoegdheid van het openbaar ministerie om de klacht te seponeren.

Bei einer Enteignung zum Nutzen der Allgemeinheit sei die Notwendigkeit einer gerechten und vorherigen Entschädigung nicht nur im Hinblick auf Artikel 16 der Verfassung, sondern auch unter Berücksichtigung von Artikel 1 des Ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention zu beurteilen.
Inzake onteigening ten algemenen nutte, moet de noodzaak van een billijke en voorafgaande schadeloosstelling niet alleen worden beoordeeld ten aanzien van artikel 16 van de Grondwet, maar eveneens rekening houdend met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.