Vertaling van "partei dazu verurteilt " (Duits → Nederlands) :

« Verstößt Artikel 4 des einleitenden Titels des Strafprozessgesetzbuches, insofern darin der allgemeine Rechtsgrundsatz der materiellen Rechtskraft der Strafsachen über Zivilsachen verankert ist, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 der Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten und dem Grundsatz der Waffengleichheit, indem er dazu führt, dass die Partei, die während eines Strafprozesses verurteilt wurde und nachher vor den Zivilrichter geladen wurde, nicht den Beweis des Nichtvorhandenseins einer Straftat genießen kann, der in derselben Zivilsache von einer Drittpartei beim Strafverfahren geliefert wurde?
« Schendt artikel 4 van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering, in zoverre het algemene rechtsbeginsel van het gezag van gewijsde in strafzaken over burgerlijke zaken erin is vastgelegd, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en met het beginsel van de wapengelijkheid, doordat het tot gevolg heeft dat de partij die tijdens een strafproces is veroordeeld en die vervolgens is opgeroepen voor de burgerlijke rechter, niet het bewijs van de ontstentenis van een misdrijf kan genieten dat in diezelfde burgerlijke zaak door een derde bij het strafproces is geleverd ?

Der vorlegende Richter fragt den Hof, ob diese Bestimmung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstosse, indem der Angeklagte und die zivilrechtlich haftende Partei dazu verurteilt werden könnten, der Zivilpartei eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, während die direkt ladende Zivilpartei nur dazu verurteilt werden könne, dem Angeklagten eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, d.h. also nicht der zivilrechtlich haftenden Partei (erste präjudizielle Frage), und indem nur die freigesprochene direkt geladene Partei eine Verfahrensentschädigung zu Lasten der unterlegenen direkt ladenden Zivilpartei beanspruchen könne, d.h. also nicht die zivilrechtlich haftende Partei, während Letztere in einem von einem Zivilgericht verkündeten Urteil diese wohl beanspruchen könne (zweite präjudizielle Frage).
De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of die bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt doordat de beklaagde en de burgerrechtelijk aansprakelijke partij kunnen worden veroordeeld om aan de burgerlijke partij een rechtsplegingsvergoeding te betalen, terwijl de rechtstreeks dagende burgerlijke partij enkel kan worden veroordeeld om een rechtsplegingsvergoeding te betalen aan de beklaagde en niet aan de burgerrechtelijk aansprakelijke partij (eerste prejudiciële vraag) en doordat enkel de vrijgesproken rechtstreeks gedaagde aanspraak kan maken op een rechtsplegingsvergoeding ten laste van de in het ongelijk gestelde rechtstreeks dagende burgerlijke partij en dus niet de burgerrechtelijk aansprakelijke partij, terwijl de laatstgenoemde in een vonnis uitgesproken door een burgerlijke rechtbank daarop wel aanspraak kan maken (tweede prejudiciële vraag).

2. « Verstösst Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007, in Verbindung mit Artikel 89 § 5 des Gesetzes vom 25. Juni 1992 über den Landversicherungsvertrag gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem sie in Verbindung miteinander - im Sinne des Urteils des Verfassungsgerichtshofes vom 23. April 2009 - vorsehen, dass in einem von einem Strafgericht verkündeten Urteil der Angeklagte und die für die Straftat zivilrechtlich haftbaren Personen gesamtschuldnerisch mit der freiwillig oder zwangsweise intervenierenden Partei (Versicherungsgesellschaft) zur Zahlung der Verfahrensentschädigung an die Zivilpartei verurteilt werden, während die freiwillig oder zwangsweise intervenierende Partei, mit im Lichte des Urteils des Kassationshofes vom 2. Dezember 2008, in einem von einem Strafgericht verkündeten und nur gegen diese freiwillig oder zwangsweise intervenierende Partei gerichteten Urteil nicht dazu verurteilt werden kann?
2. « Schendt art. 162bis Sv, zoals ingevoegd door de wet van 21 april 2007, samen gelezen met art. 89, § 5, van de wet van 25 juni 1992 op de Landverzekeringsovereenkomsten, het gelijkheidsbeginsel, zoals vastgelegd in art. 10 en 11 van de Grondwet, doordat zij samen gelezen, zoals gedaan door het Grondwettelijk Hof in zijn arrest van 23 april 2009, voorzien dat in een vonnis uitgesproken door een strafrechtbank de beklaagde en de personen die voor het misdrijf burgerrechtelijk aansprakelijk zijn in solidum met de vrijwillig of gedwongen tussenkomende partij (verzekeringsmaatschappij) veroordeeld worden tot het betalen aan de burgerlijke partij van de rechtsplegingsvergoeding, terwijl de vrijwillig of gedwongen tussenkomende partij, mede in het licht van het arrest van het Hof van Cassatie d.d. 2 december 2008, daartoe niét kan veroordeeld worden in een vonnis uitgesproken door een strafrechtbank en enkel gericht tegen deze vrijwillig of gedwongen tussenkomende partij ?

1. « Verstösst Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007, gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem er vorsieht, dass (in einem von einem Strafgericht verkündeten Urteil) der Angeklagte und der zivilrechtlich Haftende dazu verurteilt werden können, der Zivilpartei eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, während die Zivilpartei, die zu einer direkten Ladung übergegangen ist und unterliegt, nur dazu verurteilt werden kann, gegebenenfalls dem Angeklagten eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, nicht aber diese Entschädigung der zivilrechtlich haftenden Partei zu zahlen?
1. « Schendt art. 162bis Sv, zoals ingevoegd door de wet van 21 april 2007, het gelijkheidsbeginsel, zoals vastgelegd in art. 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet dat (in een vonnis uitgesproken door een strafrechtbank) de beklaagde én de burgerrechtelijk aansprakelijke kunnen veroordeeld worden om aan de burgerlijke partij een rechtsplegingsvergoeding te betalen, terwijl de burgerlijke partij die is overgegaan tot rechtstreekse dagvaarding en ongelijk krijgt enkel kan veroordeeld worden om desgevallend aan de beklaagde een rechtsplegingsvergoeding te betalen, maar niét om ze te betalen aan de burgerrechtelijk aansprakelijke partij ?