Zwar stellt die Richtlinie den Grundsatz auf, dass der Ort der Dienstleistungen der Ort der Niederlassung des Dienstleistenden ist, doch sieht sie Ausnahmen hiervon vor, von denen eine bestimmt, dass der Ort von Beratungsleistungen und Bank- und Finanzumsätzen, die Dienstleistungsempfängern erbracht werden, die in einem anderen Mitgliedstaat ansässig sind als der Dienstleistende, der Ort ist, an dem der Dienstleistungsempfänger den Sitz seiner wirtschaftlichen Tätigkeit hat.
De richtlijn voorziet immers niet alleen in het beginsel dat de plaats waar diensten worden verricht, de plaats is waar de dienstverrichter is gevestigd, maar ook in uitzonderingen, zoals onder meer die volgens welke de plaats van aan in de Gemeenschap doch buiten het land van de dienstverrichter gevestigde ontvangers van diensten van raadgeving en van bank- en financiële verrichtingen, de plaats is waar de ontvanger de zetel van zijn bedrijfsuitoefening heeft gevestigd
