Vertaling van "oder gerichtlichen mandatsträgern " (Duits → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

ausfertigen von notariellen oder gerichtlichen Urkunden
een grosse opmaken | grosseren

amtliche Anschrift | vollstreckbare Ausfertigung einer notariellen Urkunde oder eines gerichtlichen Entscheides
grosse

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

1. In § 1 Nr. 2 werden die Wörter 'unter Ausschluss der von Anwälten, ministeriellen Amtsträgern oder gerichtlichen Mandatsträgern in Ausübung ihres Berufes oder ihres Amtes durchgeführten gütlichen Schuldeneintreibung' gestrichen.
1° In § 1, 2°, worden de woorden 'met uitzondering van de minnelijke invordering van schulden gedaan door een advocaat of een ministerieel ambtenaar of een gerechtelijk mandataris in de uitoefening van zijn beroep of ambt' geschrapt;

Die Artikel 4, 8 bis 13 und 16 sind nicht anwendbar auf gütliche Schuldeneintreibungen, die von Rechtsanwälten, ministeriellen Amtsträgern oder gerichtlichen Mandatsträgern in Ausübung ihres Berufes oder ihres Amtes durchgeführt werden'.
De artikelen 4, 8 tot 13 en 16 zijn niet van toepassing op de minnelijke invordering van schulden gedaan door een advocaat of een ministerieel ambtenaar of een gerechtelijk mandataris in de uitoefening van zijn beroep of ambt'.

Die Artikel 4, 8 bis 13 und 16 sind nicht anwendbar auf gütliche Schuldeneintreibungen, die von Rechtsanwälten, ministeriellen Amtsträgern oder gerichtlichen Mandatsträgern in Ausübung ihres Berufes oder ihres Amtes durchgeführt werden.
De artikelen 4, 8 tot 13 en 16 zijn niet van toepassing op de minnelijke invordering van schulden gedaan door een advocaat of een ministerieel ambtenaar of een gerechtelijk mandataris in de uitoefening van zijn beroep of ambt.

Die klagenden Parteien in den Rechtssachen Nrn. 4761 (zweiter Klagegrund) und 4778 (zweiter Klagegrund) führen an, die angefochtenen Bestimmungen verstiessen gegen die Artikel 10, 11 und 23 Absatz 3 Nr. 1 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit der in Artikel 7 des Dekrets vom 2. und 17. März 1791 zur Abschaffung der Zünfte (d'Allarde-Dekret) verankerten Handels- und Gewerbefreiheit, und in der Rechtssache Nr. 4761 mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern sie dazu führten, dass Rechtsanwälten, ministeriellen Amtsträgern oder gerichtlichen Mandatsträgern in der Ausübung ihres Berufes oder ihres Amtes, die nicht die ihnen durch das Gesetz vom 20. Dezember 2002 auferlegten Verpflichtungen einhielten, zivilrechtliche Sanktionen auferlegt werden könnten, die ungeachtet der Beschaffenheit der durch den Zuwiderhandelnden missachteten Verpflichtung und der Schwere der Verfehlung Anwendung fänden und somit eine unverhältnismässige Einschränkung der Ausübung einer Berufstätigkeit und des Rechtes auf Achtung des Eigentums darstellten.
De verzoekende partijen in de zaken nrs. 4761 (tweede middel) en 4778 (tweede middel) doen gelden dat de bestreden bepalingen de artikelen 10, 11 en 23, derde lid, 1°, van de Grondwet schenden, al dan niet in samenhang gelezen met de vrijheid van handel en nijverheid, verankerd in artikel 7 van het decreet van 2 en 17 maart 1791 « tot afschaffing van het gildenwezen » (decreet d'Allarde), en, in de zaak nr. 4761, met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre zij ertoe zouden leiden dat het mogelijk wordt gemaakt om aan de advocaten, de ministeriële ambtenaren of de gerechtelijke mandatarissen, in de uitoefening van hun beroep of ambt, die zich niet zouden houden aan de verplichtingen die hun bij de wet van 20 december 2002 worden opgelegd, burgerrechtelijke sancties op te leggen die, door van toepassing te zijn ongeacht de aard van de door de overtreder niet-nageleefde verplichting en de ernst van de tekortkoming, een onevenredige beperking van de uitoefening van een beroepsactiviteit en van het recht op het ongestoord genot van de eigendom zouden vormen.

« Ist es im Sinne der Artikel 10 und 11 der Verfassung diskriminierend, aufgrund von Artikel 488bis des Zivilgesetzbuches eine Vergütung von höchstens 3%, die je nach dem Fall willkürlich um eine Vergütung für aussergewöhnliche Aufgaben erhöht wird oder nicht, zuzuweisen, während unter anderem der königliche Erlass vom 10. August 1998 und der königliche Erlass vom 18. Dezember 1998 anderen gerichtlichen Mandatsträgern für gleichwertige Leistungen viel höhere Entschädigungen gewähren?
« Is het, in de zin van art. 10 en 11 van de Grondwet, discriminerend om in toepassing van art. 488bis van het Burgerlijk Wetboek, maximum 3 % vergoeding, al dan niet arbitrair verhoogd met een vergoeding van buitengewone ambtsverrichtingen, toe te kennen, terwijl o.m. bij het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 en bij het koninklijk besluit van 18 december 1998 aan andere gerechtelijke mandatarissen voor gelijkwaardige prestaties veel hogere vergoedingen toegekend worden ?