Vertaling van "nr 3 des estgb 1992 oder " (Duits → Nederlands) :

Wie in B.10.4 angeführt wurde, kann bei einer Verweigerung der Mitarbeit wohl eine administrative Geldbuße (Artikel 445 des EStGB 1992 oder Artikel 70 § 4 des MwStGB) oder, bei einem Verstoß in betrügerischer Absicht oder mit der Absicht zu schaden, eine strafrechtliche Sanktion (Artikel 449 des EStGB 1992 oder Artikel 73 des MwStGB) auferlegt werden.
Zoals is vermeld in B.10.4, kan bij een weigering tot medewerking wel een administratieve geldboete (artikel 445 van het WIB 1992 of artikel 70, § 4 van het WBTW) of, bij een overtreding met bedrieglijk opzet of met het oogmerk om te schaden, een strafrechtelijke sanctie (artikel 449 van het WIB 1992 of artikel 73 van het WBTW) worden opgelegd.

Bei einer Verweigerung der Mitarbeit eines Steuerpflichtigen bei dem Besuch kann jedoch eine administrative Geldbuße (Artikel 445 des EStGB 1992 oder Artikel 70 § 4 des MwStGB) oder, bei einem Verstoß in betrügerischer Absicht oder mit der Absicht zu schaden, eine strafrechtliche Sanktion (Artikel 449 des EStGB 1992 oder Artikel 73 des MwStGB) auferlegt werden.
Bij een weigering tot medewerking van de belastingplichtige aan de visitatie kan wel een administratieve geldboete (artikel 445 van het WIB 1992 of artikel 70, § 4, van het WBTW) of, bij een overtreding met bedrieglijk opzet of met het oogmerk om te schaden, een strafrechtelijke sanctie (artikel 449 van het WIB 1992 of artikel 73 van het WBTW) worden opgelegd.

Durch Artikel 149 des Gesetzes vom 26. Dezember 2015 werden die Steuerermäßigungen geändert, wenn das Nettoeinkommen ausschließlich aus Pensionen oder anderen Ersatzeinkünften (Artikel 147 Absatz 1 Nr. 1 des EStGB 1992), aus Arbeitslosengeld (Artikel 147 Absatz 1 Nr. 7 des EStGB 1992) oder aus gesetzlichen Krankheits- und Invaliditätsentschädigungen (Artikel 147 Absatz 1 Nr. 9 des EStGB 1992) besteht.
Artikel 149 van de wet van 26 december 2015 wijzigt de belastingverminderingen wanneer het netto-inkomen uitsluitend uit pensioenen of andere vervangingsinkomsten (artikel 147, eerste lid, 1°, van het WIB 1992), uit werkloosheidsuitkeringen (artikel 147, eerste lid, 7°, van het WIB 1992) of uit wettelijke ziekte- en invaliditeitsuitkeringen (artikel 147, eerste lid, 9°, van het WIB 1992) bestaat.

Er hätte eine Bestimmung vorsehen sollen, die mit Artikel 334 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 (nachstehend: EStGB 1992) oder mit dem durch das Gesetz vom 11. Januar 1993 zur Verhinderung der Nutzung des Finanzsystems zum Zwecke der Geldwäsche und der Terrorismusfinanzierung eingeführten Mechanismus vergleichbar wäre.
Hij had moeten voorzien in een bepaling die vergelijkbaar is met artikel 334 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 (hierna : WIB 1992) of met het mechanisme dat is ingesteld bij de wet van 11 januari 1993 tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme.

Artikel 15 des Gesetzes vom 24. Dezember 2002 änderte die Bestimmung von Artikel 264 Absatz 1 Nr. 2 des EStGB 1992 ab, wonach der Mobiliensteuervorabzug nicht auf Ausschüttungen zu entrichten war, die als Dividenden angesehen wurden beim Erwerb eigener Aktien oder Anteile (Artikel 186 des EStGB 1992), im Falle der Teilverteilung aufgrund des Todes, des Austritts oder der Ausschließung eines Gesellschafters (Artikel 187 des EStGB 1992) oder im Falle der Gesamtverteilung des Gesellschaftsvermögens einer Gesellschaft (Artikel 209 des EStGB 1992).
Artikel 15 van de wet van 24 december 2002 wijzigde de bepaling in artikel 264, eerste lid, 2°, van het WIB 1992 volgens welke de roerende voorheffing niet verschuldigd was op uitkeringen die als dividend worden beschouwd bij de verkrijging van eigen aandelen (artikel 186 van het WIB 1992), bij de gedeeltelijke verdeling ingevolge overlijden, uittreding of uitsluiting van een vennoot (artikel 187 van het WIB 1992) of bij de gehele verdeling van het maatschappelijk vermogen van een vennootschap (artikel 209 van het WIB 1992).

« Verstößt Artikel 219 des EStGB 1992 gegen die Artikel 10, 11 und 172 der Verfassung, dahin ausgelegt, dass Artikel 219 Absatz 7 des EStGB 1992 keine Anwendung finden würde, wenn der Empfänger des Betrags der in Artikel 57 erwähnten Kosten oder der in den Artikeln 31 Absatz 2 Nr. 2 und 32 Absatz 2 Nr. 2 erwähnten Vorteile jeglicher Art, der nicht durch Individualkarten und eine zusammenfassende Aufstellung nachgewiesen wird und aus verschleierten Gewinnen stammt, spätestens zwei Jahre und sechs Monate ab dem 1. Januar des betreffenden Steuerjahres eindeutig identifiziert worden ist, während Artikel 219 Absatz 7 des EStGB 1992 unter den gegebenen Umständen wohl angewandt werden müsste, wenn der betreffende Betrag nicht aus verschleierten Gewinnen stammen würde?
« Schendt artikel 219 WIB92 de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet in die zin uitgelegd dat artikel 219, lid 7 WIB92 niet zou moeten worden toegepast indien de verkrijger van het bedrag van de kosten bedoeld in artikel 57 of van de voordelen van alle aard bedoeld in de artikelen 31, tweede lid, 2°, en 32, tweede lid, 2° dat niet wordt verantwoord door individuele fiches en een samenvattende opgave en [voortkomt] uit verdoken meerwinsten op ondubbelzinnige wijze werd geïdentificeerd uiterlijk binnen 2 jaar en 6 maanden volgend op 1 januari van het betreffende aanslagjaar, terwijl artikel 219, lid 7 WIB92 in de gegeven omstandigheden wel zou moeten worden toegepast indien het betreffende bedrag niet zou voortkomen uit verdoken meerwinsten ?

Wie die Berufungsklägerin vor dem vorlegenden Richter in ihrem Schriftsatz erklärt hat, ergibt sich, selbst in der Annahme, dass ein Behandlungsunterschied zwischen den Einkünften aus der Uberlassung von Rechten zum Vertrieb oder zur Projektion von Filmen bestehen würde, je nachdem, ob sie als Einkünfte aus beweglichem Vermögen aufgrund von Artikel 17 § 1 Nr. 3 des EStGB 1992 oder als Berufseinkünfte aufgrund von Artikel 37 des EStGB 1992 besteuert würden, dieser Behandlungsunterschied hinsichtlich des Abzugs der Pauschalkosten von 85 Prozent nicht aus den vorerwähnten Bestimmungen des EStGB 1992, sondern aus den Artikeln 3 und 4 des KE/EStGB 1992; dieser Erlass hat nur insofern durch Artikel 32 des Gesetzes vom 30. März 1994 zur Ausführung des Globalplans im Bereich des Steuerwesens (Belgisches Staatsblatt, 31. März 1994) Gesetzeskraft erlangt, als er sich auf den Berufssteuervorabzug bezieht.
Zoals de appellante voor de verwijzende rechter in haar memorie heeft doen opmerken, vindt, zelfs in de veronderstelling dat er een verschil in behandeling bestaat tussen de inkomsten uit concessie van het distributie- of projectierecht van films, naargelang zij als inkomsten uit roerende goederen worden belast op grond van artikel 17, § 1, 3°, van het WIB 1992, of als beroepsinkomsten krachtens artikel 37 van het WIB 1992, dat verschil in behandeling, wat betreft de aftrek van forfaitaire kosten van 85 pct., niet zijn oorsprong in de voormelde bepalingen van het WIB 1992 maar wel in de artikelen 3 en 4 van het KB/WIB 1992; dat besluit heeft slechts een wetgevende waarde gekregen als gevolg van artikel 32 van de wet van 30 maart 1994 tot uitvoering van het globaal plan op het stuk van de fiscaliteit (Belgisch Staatsblad, 31 maart 1994) voor zover het betrekking heeft op de bedrijfsvoorheffing.

« Verstösst Artikel 264 Nr. 2 EStGB 1992 (in der für das Steuerjahr 1995 geltenden Fassung) gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung 1994, insofern er unter Bezugnahme auf Artikel 209 EStGB 1992 (in der für das Steuerjahr 1995 geltenden Fassung) bestimmt, dass der Mobiliensteuervorabzug auf Dividenden nur dann nicht geschuldet wird, wenn es sich um Dividenden aus der vollständigen Verteilung des Gesellschaftsvermögens einer Gesellschaft infolge der Auflösung oder aus irgendeinem anderen Grund handelt, nicht aber aus einer Teilverteilung des Gesellschaftsvermögens, so dass ein Behandlungsunterschied zwischen Aktionären, die solche Dividenden aus der vollständigen Verteilung des Gesellschaftsvermögens erhalten, und Aktionären, die solche Dividenden aus der Teilverteilung des Gesellschaftsvermögens erhalten, herbeigeführt wird?
« Schendt artikel 264, 2° WIB/1992 (in de versie van toepassing voor het aanslagjaar 1995) de artikelen 10 en 11 Grondwet/1994, in zoverre het door verwijzing naar artikel 209 WIB/1992 (in de versie van toepassing voor het aanslagjaar 1995) bepaalt dat de roerende voorheffing op de dividenden niet verschuldigd is enkel voor de dividenden uit een volledige verdeling van het maatschappelijk vermogen van een vennootschap ten gevolge van ontbinding of om enige andere reden, en niet uit een gedeeltelijke verdeling van het maatschappelijk vermogen, en aldus een verschil in behandeling in het leven roept tussen de aandeelhouders die dergelijke dividenden genieten uit de volledige verdeling van het maatschappelijk vermogen en de aandeelhouders die dergelijke dividenden genieten uit de gedeeltelijke verdeling van het maatschappelijk vermogen ?

Aus den vorstehenden Erwägungen geht hervor, dass Artikel 215 Absatz 3 Nr. 4 so ausgelegt werden kann, dass der darin enthaltene Begriff « Entlohnung » alle Berufseinkünfte umfasst, die Verwaltungsratsmitglieder oder aktive Teilhaber zu Lasten der Gesellschaft erhalten haben, ungeachtet der diesen Beträgen verliehenen Einstufung, das heisst ungeachtet dessen, ob es sich um Entlohnungen als Verwaltungsratsmitglied oder als aktiver Teilhaber im Sinne der Artikel 32 und 33 des EStGB 1992, um Entlohnungen als Arbeitnehmer im Sinne von Artikel 31 des EStGB 1992 oder aber um Profite als Gegenleistung von Aufträgen, die für Rechnung der Gesellschaft im Rahmen der Ausübung eines freien Berufes ausgeführt werden, handelt.
Uit hetgeen voorafgaat volgt dat artikel 215, derde lid, 4°, in die zin kan worden geïnterpreteerd dat de term « bezoldiging » die erin voorkomt, het geheel omvat van de beroepsinkomsten die de bestuurders of werkende vennoten ten laste van de vennootschap hebben ontvangen, ongeacht de kwalificatie die aan die bedragen is gegeven, dit wil zeggen ongeacht of het gaat om bezoldigingen van bestuurder of van werkend vennoot in de zin van de artikelen 32 en 33 van het WIB 1992, om bezoldigingen van werknemer in de zin van artikel 31 van het WIB 1992, of om baten die de tegenprestatie zijn van opdrachten die voor rekening van de vennootschap zijn uitgevoerd in het kader van de uitoefening van een vrij beroep.