Vertaling van "nr 1309 2013 geltenden voraussetzungen " (Duits → Nederlands) :

Dieser Antrag erfüllt die gemäß Artikel 13 der Verordnung (EU) Nr. 1309/2013 geltenden Voraussetzungen für die Festsetzung eines Finanzbeitrags des EGF.
Die aanvraag voldoet aan de voorwaarden voor een financiële bijdrage uit het EFG overeenkomstig artikel 13 van Verordening (EU) nr. 1309/2013.

Der Antrag erfüllt die gemäß Artikel 13 der Verordnung (EU) Nr. 1309/2013 geltenden Voraussetzungen für die Festsetzung eines Finanzbeitrags des EGF.
Deze aanvraag voldoet aan de voorwaarden voor een financiële bijdrage uit het EFG overeenkomstig artikel 13 van Verordening (EU) nr. 1309/2013.

Der Antrag erfüllt die gemäß Artikel 13 der Verordnung (EU) Nr. 1309/2013 geltenden Voraussetzungen für die Festsetzung eines Finanzbeitrags des EGF.
De aanvraag voldoet aan de voorwaarden voor een financiële bijdrage uit het EFG overeenkomstig artikel 13 van Verordening (EU) nr. 1309/2013.

Dieser Antrag erfüllt die gemäß Artikel 13 der Verordnung (EU) Nr. 1309/2013 geltenden Voraussetzungen für die Festsetzung eines Finanzbeitrags des EGF.
Deze aanvraag voldoet aan de voorwaarden voor een financiële bijdrage uit het EFG overeenkomstig artikel 13 van Verordening (EU) nr. 1309/2013.

Der Antrag erfüllt die Voraussetzungen für die Festsetzung eines Finanzbeitrags des EGF gemäß Artikel 13 der Verordnung (EU) Nr. 1309/2013.
Die aanvraag voldoet aan de voorwaarden voor een financiële bijdrage uit het EFG zoals vastgesteld in artikel 13 van Verordening (EU) nr. 1309/2013.

Sollte die Untersuchung ergeben, dass der Antragsteller die Voraussetzungen für die Festsetzung eines unternehmensspezifischen Zolls erfüllt, so könnte es sich nach der Verordnung (EU) Nr. 32/2014 als notwendig erweisen, den bislang nach Artikel 1 Absatz 2 der Durchführungsverordnung (EU) Nr. 1008/2011, geändert durch die Durchführungsverordnung (EU) Nr. 372/2013, geltenden Zollsatz zu ändern.
In Verordening (EU) nr. 32/2014 is vastgelegd dat indien uit het onderzoek blijkt dat de indiener van het verzoek voldoet aan de voorwaarden voor de vaststelling van een individueel recht, het noodzakelijk kan zijn het recht te wijzigen dat momenteel van toepassing is krachtens artikel 1, lid 2, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1008/2011, als gewijzigd bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 372/2013.

Art. 87 - Gemäß Artikel 60 der Verordnung (EU) Nr. 1306/2013 des Europäischen Parlaments und des Rates vom 17. Dezember 2013 über die Finanzierung, die Verwaltung und das Kontrollsystem der Gemeinsamen Agrarpolitik und zur Aufhebung der Verordnungen (EWG) Nr. 352/78, (EG) Nr. 165/94, (EG) Nr. 2799/98, (EG) Nr. 814/2000, (EG) Nr. 1200/2005 und (EG) Nr. 485/2008 des Rates, nachstehend "Verordnung Nr. 1306/2013" genannt, wird keine der in vorliegendem Erlass vorgesehenen Beihilfen zugunsten von natürlichen oder juristischen Personen gewährt, die die Voraussetzungen für den Erhalt dieser Beihilfen künstlich, den Zielen dieses Erlasses zuwiderlaufend geschaffen haben.
Art. 87. Overeenkomstig artikel 60 van verordening nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 17 december 2013 inzake de financiering, het beheer en de monitoring van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot intrekking van verordeningen (EEG) nr. 352/78, (EG) nr. 165/94, (EG) nr. 2799/98, (EG) nr. 814/2000, (EG) nr. 1290/2005 en (EG) nr. 485/2008 van de Raad, hierna verordening nr. 1306/2013, wordt geen enkele steun waarin dit besluit voorziet toegekend aan natuurlijke personen of rechtspersonen die kunstmatig de voorwaarden hebben gecreëerd om voor die steun in aanmerking te komen, dus niet in overreenstemming met de doelstellingen van dit besluit.

Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Urteil vom 26. Juni 2015 in Sachen Hilair Osstyn gegen die Provinz Westflandern, dessen Ausfertigung am 8. September 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Westflandern, Abteilung Brügge, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 2.6.1 § 3 Nr. 2 des Flämischen Raumordnungskodex gegen Artikel 16 der Verfassung und Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention in Verbindung mit dem in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheits- und Nichtdiskriminierungsgrundsatz, insofern diese Bestimmung es ermöglicht, dass die ' Städtebaupolitik ' der Verwaltung bei der Festlegung dessen berücksichtigt wird, ob Grundstücke für die Gewährung einer Entschädigung für Planschäden in Betracht kommen, auch wenn es um Grundstücke geht, die aufgrund der geltenden Zweckbestimmung und der geltenden Gesetzesnormen (sensu lato) für Bebauung in Betracht kommen und die Voraussetzungen für objektive Bebaubarkeit oder Parzellierbarkeit erfüllen, wodurch die Verpflichtung zur Entschädigung für Planschäden völlig von der eigenen Politik der Verwaltung abhängig gemacht würde, was im Widerspruch zum Verhältnismäßigkeitsgrundsatz und zum Prinzip der gerechten Entschädigung bei Eigentumseinschränkungen stünde ? ».
Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 26 juni 2015 in zake Hilair Osstyn tegen de provincie West-Vlaanderen, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 8 september 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Brugge, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 2.6.1, § 3, 2° Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening de artikelen 16 Grondwet en 1 EAP EVRM, genomen in samenhang met het gelijkheids- en non discriminatiebeginsel uit art. 10 en 11 Grondwet, [...] in de mate deze bepaling toelaat dat met het ' stedenbouwkundig beleid ' van het bestuur rekening wordt gehouden om te bepalen of gronden in aanmerking komen voor de toekenning van planschade, zelfs indien het gaat om gronden die op grond van de vigerende bestemming en wettelijke normen (sensu lato) in aanmerking komen voor bebouwing, en die voldoen aan de voorwaarden voor objectieve bebouwbaarheid of verkavelbaarheid, waardoor de vergoedingsplicht inzake planschade volledig afhankelijk zou worden gesteld van het eigen beleid van het bestuur, één en ander in strijd met het evenredigheidsbeginsel [en] het principe van de billijke schadeloosstelling bij [eigendomsbeperkingen] ? ».